GÖKBEN DERVİŞ

(25 Nisan 1986, Karşıyaka / İzmir - )

       Sevda Hanım ile Ramazan Derviş’in kızı. İzmir Karşıyaka Lisesi ve Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sahne ve Görüntü Sanatları Bölümü Oyunculuk Ana Sanat Dalı’nı bitirdi (2010). İstanbul’da yaşıyor.

       “Farklı Desenler” (2010), “Ana Yüreği” ( 2011 ) ve “Hızır Ekip ( 2012 ) adlı televizyon dizileri ile “Yabancı” (2011) adlı sinema filminde rol aldı. Temren dergisinin yayın kurulunda yer aldı.

       İlk şiiri Denizsuyukasesi dergisinde yayımlandı. Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Akatalpa, Akköy, Denizsuyukasesi, Dize, Eliz Edebiyat, Hayâl, Karakalem, Kurşun Kalem, Mühür, Özgür Edebiyat, Papirüs, Sincan İstasyonu, Şiiri Özlüyorum, Şiirsaati, Temren, Varlık, Yazılıkaya vb. gibi dergilerde yayımlandı.  

Ödülleri: Mordoğan Belediyesi tarafından düzenlenen “Denize Dizeler” şiir yarışmasında “İç İçe Binlerce Deniz” adlı şiiriyle birincilik ödülünü aldı (Ödülü Muzaffer Kale’nin “Denizleme” adlı şiiriyle paylaştı). “Yalnızlık Manifestosu” adlı dosyasıyla 2010 Homeros Şiir Yarışması Kemal Özer Şiir Ödülü’nde birincilik ödülünü aldı (ödülü Seyyidhan Kömürcü ile paylaştı). Aynı dosya 2010 Memet Fuat Genç Şiir Ödülü’nde övgüye değer bulundu. “Kabuk” adlı dosyasıyla 2011 Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülü’nde Jüri Özel Ödülü’nü Murat Çakır’ın “oto’turkiye” adlı dosyası ile paylaştı. 2013 yılında Homeros Edebiyat Ödülleri / Bir Şiiri İnceleme yarışmasında “Tristram: Politik, Poetik, Estetik ve Etik Bir Şiir Tasarımı” adlı çalışmasıyla birinci oldu.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Kabuk (2012, Mayıs Yayınları, İzmir, 72 s.)

      Katkıda Bulunduğu Kitaplar:

& Bir Şiirin İçi (İnceleme, Aslıhan Tüylüoğlu, Nilüfer Altunkaynak ve Nuran Kekeç ile birlikte; 2013, Karşıyaka Belediyesi Kültür Yayını, İzmir)

Şiirlerinden Seçmeler:

AÇILIMSIZ HAYAT

terletiyorlardı akşamı

yalana meydan okurken kuş sürüleri

unutulmuş bir ottuk

solardık bir kayanın kuytusunda

sarılıp pembe açmazlara

beterin beterinde volta atardık

bulanık suydu insan, etçil bir çiçek

iğne ucuna dönüşürdü öfke

silah sesleri devşirirken arka sokakları

cinayet tasarılarıyla parlardı gözler

oysa Kürtçe bir türkünün büyüdüğü bir dağda

ihtilal hevesiydi sahipsizlik

Kürtçe bir şiirin okunmayan dizeleriydik, hep

açılımsızdık hayata

davulun sesi uzaktan da kanırtırdı çığlığımızı

lirik bir şeyler vardı sanki hâlâ

babaannelerin mavzerle soğutulmuş

hiç öpülmemiş koynunda

Akatalpa, Sayı: 121, Ocak 2010

ÇİVİLİ FIÇI

İzinsiz sarartıyım kağıtların orta yerinde

sandık kokulu yazmalarda şeytan çişiyim

ne zaman gelseniz

namlusuna saklanırım öfkeden bir gerillanın

korku olurum

imla hatası gibi bakarsınız yüzüme

ağzına bok çalınmış çocuk edasıyla bakarsınız

iklimin kostüm değiştirmesine, şiir söyleyen yağmura

ve bakırlığından utanç duyan gökyüzüne

yok olun hadi

gecenin tombul yanaklarını çekiştiririm

masaj yaparım yorgunluğuna

kaldırımın koynuna kıvrılıp sabaha çıkarım

zifiri karanlık bir bilmecenin ip ucuyla astım kendimi

baharı yaka paça kovup yüzümden

çivili fıçıya kapandım

kabus gibi bir çocuktu ellerim, sulara aksındı

yine de biçtim dilimin arık otlarını

cep saatinin gizlenme telaşı çoğalırken

zaman fırlamaydı, soğuk şakalar yapardı

gözlerim büyürdü kocaman

kara bir dul şimdi erkeğini yese

aşktan bir açıklama olurdu ölüm

su fobisi olan balığın tek seçimi intiharken

çok çocuğu elma şekerine bomba düşürüldü

senin halkın da hep böyle miydi anne?

çolak uykularına birkaç sapan ve kuş sürüsü bıraksaydın keşke

Temren, Sayı: 2, Mart-Nisan 2011

KABUK VE YARA

uçuşuyor devletin naylondan etekleri

gelinlikle sarmalanan ceset çocuk şimdi doğu

şakağında tüten korkunun terini avuturken

azınlık duygularım seriliyor alanlara

tehlikeli bir dille gelsene

bir hediye paketiyle

kınanmış kusurların doluşsun içine

doğuştan güzelmiş kafam, olsun

kanım susmasın, hiç olmadı rengiyle dalaşsın

bilincim aksın, deniz koşsun ayaklarımın altında

cinsiyetimi ezdim suyunu çıkardım

kadın oldum, erkek oldum, çocuk oldum

ters yüz edip dünyayı

insanla buluştum

açılıyorum, az soyunsam içim görünecek

hemence sarılacak yarasına kabuk

KARA SARI MUTLULUK

içi geçmiş bir bahar yürüyor üstümüze

zulada ne var:

bitimsiz boşluk, katledilmiş çocuk bakışı

grotesk bir tanrının şuh kahkahası

uçmayı unutmuş balonun sönerkenki son sözü

kurşun soğukluğuna bürünmeden önceydi

savaşın gri bulantısı daha ağrıtmazkendi anıları

ters yüz edilen, dalı doğuştan kırık bir papatyanın

son arzusu kokmak ve ince boynunu salındırmak değilkendi zaman

dişleri sökülmemişti insanlığın henüz

mutluluk çimen yeşiline çalıyordu

(susku)

ansızın çaresizleşti akrep ateşin karşısında

gökyüzü devrederken mavisini

şöyle boylu boyunca kendi dilini kesti dünya

bak, anılarını anlatıp anlatıp böbürleniyor tanklar

utançsızca havasını atıyor kuşlara savaşkan uçaklar

uzun hava bir acının cılk yarasına geçirmiştik tırnaklarımızı

yeni yeni söküyorduk yosun tutmayı

göğüs kafesimizde tiz sesli tragedyalar

ağaçlar gölgesini toplarken tepemizden

bir yaprağın solgunluğuyla titreşirdik karşılıklı

(uzun susku)

az ötede canıyla cebelleşiyor umut

mutluluk; kara sarı!

KARŞI

kutsal nehirde harmanlanan kül

iç ceplerinde gizler sıkıntının koyusunu

vuruşursunuz ezilen bir halkın halayıyla

o an yasaklı bir dil sökülür kumaşından

bebekler ninnisiz büyütülür

eskiciye verilme korkusu olur çocukluk

hep ağıttır

inattır, dağların saklısında yeşerir direniş çiçeği

irin dolu bir yazdan silkinirim

sökülmemiş tek tırnağım kalır cesur

direngen bir amazonun attığı oktur

ağzınız çürük konuşur, uykunuz çürük

dünyalı olmanın kılavuzu gibi dolaşırım meydanlarda

sakıncalı bir bildiriyim karalanmış

daha kucaklamadan yaşamı şöylece ağız dolusu

taşlanmış bir köyüm mağarasında sancılar

ya az sonra ölecekmiş gibi yaparsa zaman

ah! gökyüzü ya reddederse bizi evlatlıktan

paranoya tırmalar durur duvarları

dağınık kaldım yüzünüzden, şahlanan ellerinizden

hiç anlamı olsun diye sade

ayakkabısız çıktım yola

arafla hoşlaşmadık pek

kanım fokurdamadı metalden aşklarınıza

bozuk duygularınızın tadına baktım en fazla

anlamı olsun diye yırttım yazın şımarıklığını

kahkahasını paranın dümdüz ettim

çakma sarışınlarınızı kışkışladım ovamdan

oğlanlarınızın çiki çiki saçlarına, ah!

kullanım tarihi geçmiş girinti çıkıntılarınızla

yuvarlanıp duruyorsunuz öylece

sıkıldıkça deri değiştiriyorsunuz

dibiniz, çalınız ne hoş

kan kaybediyor güneşiniz sallamıyorsunuz

sizi gidi rakı masasında balıklar!

bu sırrı al yastık altında sakla:

yoktunuz aslında

düzende dikiş tutturmadım

göğsünüze işlenmedim rengarenk, ne iyi

YABANCILAŞMA

yok sayıyor gök gürültüsünü kimse bilmedi

birden kovuluyoruz dünyadan

dip dibeyiz, ama uzaktayız insana

cilalı korkular büyütüyoruz

toplu katliamların göbek taşında

herkeste bir travmadır gidiyor

afyon kokuyor odalar

gizli bir özne daha çekiliyor yaşamdan

ulak, öldürüyor sözü yol kenarında

daha dağınık kaldırımlar, akarsu susmuş

celladın tırnak aralarında çokça ölü

her masal biçiyor gövdemizi

içeriden bakıyoruz evrenin karanlığına

tanrı epeydir yatalak

beklemek ne kalabalık

kapkara bir yırtılma şimdi yalnızlık

sonra: saçma

* Şiirler sevgili Gökben Derviş’in izniyle yayınlanmıştır.