4 Mart 2014 Salı

SİNAN KARADENİZ


(1978, Fatsa / Ordu - )

M. Sinan Karadeniz imzasını da kullandı. İlk ve orta öğrenimini Fatsa’da tamamladı. 2001’de Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üni. Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Fatsa’da yaşıyor; evli ve üç çocuk babasıdır.

Şiirleri ve öyküleri Akatalpa, Fayrap, Gargalak, Kertenkele, Papirüs, Şehir, Şiiri Özlüyorum, Yasakmeyve gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: *Yomblues, İst.: Komşu, 2013 *Dünya Balkısı, İst.: Hayâl, 2018


Şiirlerinden Seçmeler:

DÖNENCE

dönüyorsun
Atlar, balıklar, düşler, uslar, sendeki bu devinime tutkun
Güzelleşiyorsun her randevuda
nefesim uçurumun başında bekliyor ağzına
Bütün kentlerine harften insan yontuları diktiriyorsun
sırf ben okuyayım diye
Bir yaz çıplaklığını atıyorsun saatlere. 
Adnan yalıyor yutuyor bana mısın demiyor
Döndükçe eriyor Yalçın'ın badem çekirdeği;
sol yanından ağzına çıkmıştı o gün, acıydı
Üstünde yine de yürümüştü ağzına ağır gelen tadın
gözünü Adnanların çıplaklığı yalayışı bürümüştü

Kazılar yapılmayacak bir Mezopotamya keskiliyorsun benden
Adnan ve Yalçın benim en eski fosillerim
Görünmez yedekçilerim, onları askılığa asarken, hüzünlenmiştim
Kimileyin yüzüme tükürüyor rüzgar, Adnan'ı sigarama sarıyorum
Denizlerin kolajına bakıyorum
Binlerce yıldır bana bakan gözlerini topluyorum
çamurdan, kırağılı yapraktan
Bir kadının topuğundan, akarsuları oltalıyorum

Şehrimin bir yakasında elektrikler kesik
ufkundaysa şimşekler çakıyor 
Bu yaz yağmuru ya, yine de yürüyorum,
Ormanlarında Füsun'un peşine ben de vuruluyorum
Ardımda kayıp ilanı göremiyorum, kayıptan da sayılmıyor bu gidiş
Doruklarda toplamını arıyorken, hoyrat ellerce soyuluyorum
rakı dökülüyor,

Sen döndükçe gözümde karanfiller yaprak döküyor
Yedekçilerim saçlarımdan Füsun deriyor,
Kuşburnu sepetliyor ellerin giderken, devrilen bir anıt üstünden
Toprağı bir arsız gibi parmaklatıyorlar bana
toprak hep onlara kızıyor, ağlıyorum
Hayatın kılcallarında ıs yok ben de...
Kar, boran oluyor duvarda palto, masada şapka,
Gözlerimdeki ışığa kar diye yontuluyorsun 
bir kafeden, koruluklardan
Bir gökkuşağı diye tanıyor kimileri bizi
Çocukların yüzlerinde hâlen öyle.

Dönüyorsun,
Güneş doğarken, batıyor her yerimde
Sana el sallarken son dönüşünde
hüzünlü anılar albümünü tek tek çeviriyorsun
Topladığım bütün gözleri dolduruyor
yağmurda yürürken yitenler: F/A/Y

Dönüyorsun
Su serpiyorum ardından yeri geldi diye
bir daha dönesin diye değil
Kana kana ayran içmiştik, dudak dudağa...
Issız oteller, şehvetli kütüphaneler gibiydik seninle.

"Yomblues" adlı kitabından

*11 Ocak 2024 tarihinde güncellendi.
*Yayına Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder