Güneş damlıyor Dali’nin fırçasından…
Bir karınca,
Sıkıca tuttuğun kalbini
Parmaklarının arasından sızıp,
Yavaş yavaş yuvasına taşıyor
Senin haberin olmadan…
Haberin yokken,
Daha pek çok şey oluyor zaten:
Mesela bir kadın…
Batırıp elini ayın bulamacına,
Yüzüne hüznü sürüyor
Ve ay tenli oluyor sonra…
Yazacağın şiirler,
Çok içleniyor bu duruma…
Bir çocuk kabus görüyor:
Kahverengi perdeleri
Güneşe karşı çekilmiş,
Kapalı bir odada…
Elma şekerini yiyor annesi,
Çok sevdiği çikolatalarını da!
Tam o anda,
Balkonun teki
Tüm çiçeklerini,
Önce güneşe veriyor,
Sonra suya.
Çok sıcak zamanlarda
Çiçekleri eve alan oluyor da,
Balkon ve çamaşır ipi…
Hep dışarıda kalıyor,
Nasıl oluyorsa…
Dali’nin fırçası
Damlamaya devam ediyor…
Güneş artık toprağın altında…
Karınca işini bitirdi,
Şimdi susma vakti…
Bunların hepsi
Oyalamaca.
Bak eline!
Alanya, 2010
Yasakmeyve,
Sayı: 49, Mart-Nisan 2011
İlayda Vurdum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder