BOŞLUĞA DÖNMEK
ilk
intiharımdan şüphesiz döndüm
demin!
kimse
iyileşmiyor
ilk
sevişmede
terk
edilmiş bir damla ter gibi
duruyoruz
kendi tenimizde
çiçekleri
bırak sonumuz yok
ilk
intiharımı öldürdüler
demin!
belki
de
bir
çoklu sigara
bir
zifiri ekmek
boş
yerimiz kalmayınca yolculuk
da
ister gitmeyi insandan öte
başkalarından
dönüyorum
boşluğuma
evim
benim
seninle
aşklarımı örttüm
yalnızlığımı
genişlettim
ömrümü
tamladım
ama
duymadı kimse
yara
bana bir şey andırmıyor!
ben
yaraya bir taşım
bu
kerre
“Taşlar ve Avlular”
adlı
kitabından
Fatih Akça
*Şiir Fatih Akça'nın izniyle yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder