HALİM YAĞCIOĞLU

(1919, İzmir - )

      Kadriye Hanım ile memur Niyazi Yağcıoğlu’nuun oğlu. İzmir’de Necatibey İlkokulu, Kızılçullu Amerikan Koleji, İstanbul Erkek Lisesi’ni (1938), Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümü’nü bitirdi (1944). Bir süre DTCF Sinoloji Bölümü’ne devam etti. Zonguldak, Eskişehir, Ankara, Urfa, Sivas, Gaziantep ve Bolu’da Türkçe, edebiyat ve İngilizce öğretmenliği ve yöneticilik yaptı.  Ankara’da Kütüphaneler Genel Müdürlüğü’nde çalıştı.

       Uzun bir süre saz şairi anlayış ve biçiminde hece şiirleri yazdı; sonra Yeni Şiir’e, zamanla da toplumcu sanata yöneldi. Oyunlar, çocuk kitapları, masal ve antolojiler yayımladı. İlk şiiri 1934 yılında Gündüz dergisinde çıktı. Şiirleri Çağrı, Çınaraltı, Doğu (Zonguldak), Dost, Dünya, Edebiyat Dünyası, Fikirler, Kaynak, Seçilmiş Hikayeler, Türk Dili, Ülkü, Varlık vb. gibi dergilerde yayınlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Samanyolu (1941)

& Kasım Rüzgarı (1955,Yeni Ufuklar, İst.)

& Anzelha (1957, Seçilmiş Hikayeler Dergisi, Ank.)

& Beyaz Güller (1964, Hür, İst.)

& Destan Türk – Mustafa Kemaller Tükenmez (1973, Türkiye Kemalist Yazarlar ve Sanatçılar Derneği, Ank.)

& Altın Günlerin Eşiğinde (1976, Yeditepe, İst.)

& Burası Sınır Şehri Gaziantep (şiirler) 

       Oyunları: 

& Afyon Yalayan Çocuk S.G. Gülyüz ile; 1964)

      Derleme Kitapları:

& Takla Göz Takla Kulak (1962, Varlık Yayınları, İst.)

&  Öğretmen Şiirleri Antolojisi (1965, Güven Matbaası, Ank.)

& Türk Kadın Şairleri Antolojisi (1966, Gündüz, Ank.)

& Atatürk’ten Son Mektup (1985, Türkiye Kemalist Yazarlar ve Sanatçılar Derneği, Ank.)

Kaynaklar:

A  Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi Cilt II / 2001, Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, İst. / s: 887-888

Şiirlerinden Seçmeler:

AŞK ŞİİRİ

Dün gece evinizin etrafında dolaştım

Saçların gene omuzlarına dökülmüş

Yüzün aydınlık beyaz

Hiç değişmemişsin şaştım

Sonra Kapuz'u dinledim

Balkayada parçalanan dalgaları

Sırtımı bir kiraza dayadım

Düşüncenle serinledim

Görsen yüzümü bile tanımazsın

O kadar uzaklarda kaldı ki

O kadar çöktü ki kalbim kederinle

Hatırlamazsın

Ne kadar isterdim

Sofranda yerim olsun

Tabağıma yemek koyasın

Bardağıma su

Halim diyesin canım benim canım

Ah kader kader kader

kader kör olsun

ATATÜRK'TEN SON MEKTUP

Ve anlayamayacaksınız çağlarca da,

Hep Siz beni hâlâ anlayamadınız,

tutturmuş "yıl 1919, Mayısın 19'u" diyorsunuz,

Ve eskimiş sözlerle beni övüyor, övünüyorsunuz.

Mustafa Kemal'i anlamak bu değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Bırakın o altın yaprağı artık,

Bırakın rahat etsin anılarda şehitler,

Siz bana neler yaptınız ondan haber verin,

Hakkından gelebildiniz mi yokluğun, sefaletin,

Mustafa Kemal'i anlamak yerinde saymak değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Bana muştular getirin bir daha,

Uygar uluslara eşit yeni buluşlardan;

Kuru söz değil iş istiyorum sizden anladınız mı,

Uzaya Türk adını Atatürk kapsülüyle yazdınız mı,

Mustafa Kemal'i anlamak avunmak değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil

Hâlâ o acıklı ağıtlar dudaklarınızda,

Hâlâ oturmuş 10 Kasımlarda bana ağlıyorsunuz,

Uyanın artık diyorum, uyanın, uyanın,

Uluslar, fethine çıkıyor uzak dünyaların.

Mustafa Kemal'i anlamak göz boyamak değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil

Beni seviyorsanız eğer ve anlıyorsanız,

Laboratuvarlarda sabahlayın, kahvelerde değil,

Bilim ağartsın saçlarınızı, kitaplar,

Ancak böyle aydınlanır o sonsuz karanlıklar.

Mustafa Kemal'i anlamak ağlamak değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Demokrasiyi getirmiştim size, özgürlüğü

Görüyorum ki hâlâ aynı yerdesiniz hiç ilerlememiş;

Birbirinize düşmüşsünüz halka eğilmek dururken,

Hani köylerde ışık, hani bolluk, hani kaygısız gülen,

Mustafa Kemal'i anlamak işitmek değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Arayı kapatmanızı istiyorum uygar uluslarla,

Bilime, sanata varılmaz rezil dalkavuklarla,

Bu vatan, bu canım vatan sizden çalışmak ister,

Paydos öğünmeye, paydos avunmaya, yeter, yeter,

Mustafa Kemal'i anlamak aldatmak değil,

Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

BİR GÜL

Odamın penceresi

bir bahçeye bakar

bahçe çırılçıplak

kurumuş ağaçlar

bir kız bilirim

hep ayni günde

ayni saatte

aydınlık iplere

çamaşır asar

Odamın penceresi

bir bahçeye bakar

bahçe bütün bahçeler gibi ıssız

tarumar olmuş çiçekler perişan

sadece bir gül var

kızın gözlerinde

şimşek şimşek açan

MUSTAFA KEMAL'LER TÜKENMEZ

Tükenir elbet

Gökte yıldız denizde kum tükenir

Bu vatan bu topraklar cömert

Kutsal bir ateşim ki ben sönmez

İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez.

Ben de etten kemiktendim elbet

Ben de bir gün göçecektim elbet

İki Mustafa Kemal'im var iyi bilin

Ben işte o ikincisi sonsuzlukta

Ruh gibi bir şey görünmez

İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez

Hep kardeşliğe bolluğa giden yolda

Bilimin yapıcılığın aydınlığında

Güzel düşünceler soyut fikirlerde ben

Evrensel yepyeni buluşlarda

Geriliği kovmuşum ben dönmez

İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez

Başın mı dertte beni hatırla

Duy beni en sıkıldığın an

Baştan sona her şeyiyle bu vatan

Sakın ağlamasın kasımlarda

Fatih'ler Kanuni'ler ölmez

İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez

O İÇKİ

Kolum belini sarmış, gözü gözlerimde,

Koşuyoruz ekin denizlerinde.

Her yanımız gelincikler gelincikler,

Kalbimiz aşkın sesinde.

Nasıl da kayboluvermiştik birden,

Aydınlık bir maviydi gördüğümüz,

Alkışlıyordu kuşlar bizi,

Her yanımız ter içinde.

Nasıl bir içkiydi bu birdenbire...

Böyle çarpıvermişti bizi Mediha.

Hâlâ içiyoruz o içkiyi,

İçeceğiz ömrün son nefesinde.

YOL BOYUNCA

Koparabilir misin bana yıldızlardan

Avuçlayabilir misin karanlığı

Sen ki milyonlar içindesin

Neden kalbinin yalnızlığı

Bulabilir misin bana dost dost dost

Ki sevsin seni karşılık beklemeden

Buz üstünde yazılır mı çocuğum

Düşündün mü deniz dikiş tutmaz neden

Düşündün mü gecelerde ne var

Böyle insanı ürperten

Sanır mısın ruhsuz bu karanlıklar

Ölüm sükûnuyla yürüyen

Tutabilir misin geçen zamanı

Dönebilir misin on beşine

Şaşmadın mı hiç çocuğum

Baharın sessizce gelişine

Kim sürdü gözlerine maviyi

Ki denizleri hatırlatır

Hiç dönen var mı öteden

      Sır.