ACEM ÖZLER

(1959, Kahramanmaraş - )

       Şiirleri ve çevirileri Akatalpa, Kurşun Kalem, Özgür Edebiyat, Yasakmeyve vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Eski Bir Bellekle (1992)

& Yaş Kırk, Artık (2007, Yom Yayınları, 288 s.)

& Gökyüzü Çok Uzak (2015, Nezih-er Yayınları, Dirim Şiir Dizisi: 1, İzmir)

Şiirlerinden Seçmeler:

AYNADAKİ KOLYE

yeri göğü aradılar

bütün kadınların boynuna baktılar

eski sandıklar bir bir boşaltıldı

karların, buzların erimesini beklediler

yıllar geçti bulunamadı kolyenin kendisi

bir sır gibi kaldı aynada görüntüsü

şubat ’11

Akatalpa, Sayı: 140, Ağustos 2011

BEN YİNE DE YENİLGİLERE İNANDIM

ben dağlara ve rüzgâra inandım

bir atın yelesinden akan tere

ben yıldızlarla geceye inandım

yıldızlar ki gecenin hafızasıdır

ben o hafızada yanan bir hatıraya inandım

ben hem dağlara çıktım

yalnızlığımın ateşinde ısındım

hem şehre indim

yalnızlığıma yenildim aynalarda

ben hem bir ceylanın ürkek edasına vuruldum

hem bir aslanın yaşama hakkına inandım

sevgiliye verilen güle

mezara bırakılan bir karanfile inandım

bir eşkıyanın asaletine

dağlarda cesaretine, şehirde esaretine

ben bir ananın yakarışına inandım

tenden akan şehvet

gecenin ırmağına karışıyor

ben o ırmakta kutsanan ruha inandım

zaferlere ihtiyacımız vardı, biliyorum

ben yine de yenilgilere inandım

Akatalpa, Sayı: 129, Eylül 2010

ÇEYİZ SANDIĞI

 necla hanım için

gitmem iyi oldu bu kez

bana haksızlık yapanlarda pişmanlık

kendimde kendime olan mesafeyi gördüm

her şey yerli yerindeydi yine

üzerinde hâlâ iğne takılı işleme karşılıyor seni ilk

büyü bozulacakmış gibi geldi bana yıllarca

çok açtım çok kapattım o sandığı

hep kapattım gördükçe kapağını

beze değil, kalbime geçirilmiş o iğneyi

göz bebeklerime battı her seferinde

(göz nurundan değil artık kızlar

otto kataloğundan düzüyorlar çeyizi)

birkaç parçayı buraya getirdim

şimdi kullanıyorum

hem iyi geliyor bana, hem acı veriyor

kullanmak tam yirmi sekiz yıl sonra bir çeyizi

kalanı dağıttım

almak istemedi bazıları, uğursuzluk getirirmiş

bilirim, elimden mumlar da alınmıştı bir zamanlar

en sevdiğim arkadaşımın kına gecesinde

bir kusur gibi yaşadım genç kızlığımı

yokluğunda annemin

‘her ölüm erkendir’

annelerinki daha da erken

ateşler içinde yattım akşamında

çeyizimi dağıttığım günün

sanki hayallerimi, gençliğimi dağıttım

oysa her şey o gün dağılmıştı

çocukluğum, saçlarım

annemin solgun yüzünde bakışlarım

sandık mıydı, bedenim mi boşalttığım

bulanık sularına ruhumun

ahşabın sabrı

genç bir kızın kabri idi

toprak bir evde

bir çeyiz sandığı

Akatalpa, Sayı: 125, Mayıs 2010

DEĞİL

yalnız değil, ıssız

kahır değil, iç keder

ne oda, ne sokak, balkon

balkon vefadır, sokak cefa

yemin değil, beddua

gitmek değil, dönmek zor

ne dün, ne bugün, ertesi gün

budur bizi alıkoyan bir yoldan

varsa cefada hep vefa

yoktur aşkta bir son defa

ne ter, ne arzu

ten ile aşk verir huzru

sitem değil, suskunluk

gece değil, uykusuzluk

kahve değil, kokusu sokaklarda

ne yaşamak, ne hatırlamak

bir ertesi gün mahmurluğu tadı

zaman değil, vakit

bugün yaşandı bitti çoktan

bir ertesi gün hüznü

kalan bize tek nakit

Haziran ‘10

Akatalpa, Sayı: 131, Kasım 2010

DUADIR ANNELER

sabah olduysa yine, ondandı

akşamı getiren, bir haberi

ayrılıkları bitiren

sofrayı kuran bir dua idi

en çok okudukları şeydir

annelerin çocuklarına sessizce

iyi olana ısrarlı bir davettir

kötülüğe vurulan kelepçe

çocuk masal dinler

okuduğu duadır annenin

çocuk masaldan bilir tatlı uykuları

anne duadan

hikmetinden sual olunmaz bazı şeylerin

yüzlerinden daha yakındır onlara

duadan sonra gelir bir anne için ayna

aynada kendini görür yalnızca

onda çocuğunu, gelecek olanı

gün onunla başlar, onunla biter

önce bedeni girer yatağa

sonra ruhu kadının

duası hepsinden önce

yıkandığı sudur, kurunduğu güneş

şefkat ve merhamet çeşmesi

annenin kalbidir dua

hep çarpar, hep bağışlar

süt değil, dua ile büyütür çocuğunu

bir annenin başladığı yerdir dua

beddua bittiği

en son anneler oturur masaya

ve yine onlar olur ilk kalkan

annelerin de sığındıkları bir anneleri var

her yerde ve her zaman

kasım ‘10

Akatalpa, Sayı: 134, Şubat 2011

İTİRAF

gün olsun kapımı çalmadın uykusuz gecelerinde

işte ben bu yüzden günlüğün olmak istedim

biliyorum, dudaklarını ıslatır şarap kadının

sen nem katardın geceye dudaklarınla

ne sen bu şehre, ne de hayata

dudakların geç kalmış yüzüne

hep telaşlı, hep terli, hep ıslak

ah, bir mendil bile kalmamış gençliğinden

her kadın biraz da çeyiziydi eskiden

eskiden annesi olurdu yanında insanın

şimdi bir şarkı bile yok hafızada

şimdi uykusuz geceler ve intihar provaları

sen bana hiç öyle sarılmamıştın

neden her gün doğum günün değil

ne çiçekler aldım sana çiçek pazarından

ne pırlanta yüzükler kapalı çarşıdan

elimde bir şişe şarap sana geldim

hediyem olsun doğum gününe bu itiraf

çiçekler vazolarda solar, yüzükler parmaklarında

günlükler çekmecelerde, belki sahaflar çarşısında

yılların rüzgârı dudaklarını kurutur, kurutmuş da

itiraflar mı, onlar kalbinde yaşar insanın ebediyen

geç kalmadık, hayat erken çıktı yola

varmadan daha kendimize verdik mola

aşkın ve devrimin engebeli yollarında

çiçekler vazolarda soldu

yüzükler ince zarif parmaklarında

kimi çekmecelerde kapalı

kalbin hangi kalplerin hoyratlığında

dudaklarında bir bozkır kuraklığı şimdi

yine de yazdım sana bu şarkıyı

her şarkı bir itiraftır gizli gizli

söylenen her şarkı bir yalnızlık

gecenin bu geç saatinde

söylenmeyen başka bir keder kalbimde

ben seni hiç sevmedim, biliyorsun

beyazın akışını sevdim ben sende yalnızca

Akatalpa, Sayı: 119, Kasım 2009

KARŞILAMA

komşular dışarı çıkmış

ürpertici bir sessizlik içinde herkes

biri gelmiş olamalı yine

ya dağdan geliyorlar

ya da şehirden

kimi zaman yalnızca haberi

diri ya da ölü

böyle karşılıyor evlatlarını bir halk

ne öldüklerine üzülüyoruz

ne yaşadıklarına seviniyoruz

 mart ’10

Akatalpa, Sayı: 138, Haziran 2011

KİMİ HAYATLAR KAYITLI KAYIPLARDIR

1.

yazık, günah ve ayıp

içimizde hep bir şeyler kayıp

kimi adamlar kimi kadınları düşünürken

kararmış masalarında meyhanelerin

kimi kadınlar kimi adamların kollarındaydı

kimi adamlar kimi kadınları düşünerek öldüler

kimi kadınlar kimi adamları düşünerek yaşadılar

giden bir hayat kayıptı, gelecek olansa ayıp

gidenlere tutunarak yaşadı kimi kadınlar

2.

meyhanelerde beyaz örtülü masalar

masalarda kimi kadınlar

kimi erkekleri düşünürler

arada bir dudaklarını ıslatırlar

kadehler birer aynaya dönüşür zamanla

kaybolurken içinde kederli bakışları

kimi kadınları düşünürler

bir zamanlar başka kadınlar olduklarını kendilerinin

başka kadınlar da acaba

başka olacaklar mıydı bir gün

her ihtimal bir nefret

bir teselliydi böyle gecelerde

böyle gecelerde yankılanır eski bir şarkı

‘bir ihtimal daha var’, o da yaşamak

Akatalpa, Sayı: 121, Ocak 2010

MUSLUK

her musluk bir gün damlayacak

kimselere sormadan yapacak bunu

duyacak mavi havlu, kirli ayna

porselen tabak, krom çaydanlık

duyacak alttaki komşu bir gece vakti

her musluk bir gün damlayıverir

ve su koyuverir huzurlu bir pazar gününe

musluk da tamir eder mısra tamircisi

her musluk bir gün damlayacaktır

seramik lavaboya, beyaz fayanslara

en çok da sinir uçlarımıza

her musluk bir gün damlayacak

ve çınlayacaktır sorusu gecenin sessizliğinde:

“sitem ederler tutamıyorum diye suyu

kim tutabilir avuçlarında suyu bir gün

hangi ermiş, hangi sihirli eller

damlatmadan yere göğe

tutamazken toprak, koca gökyüzü

ben nasıl zaptedebilirim onu

ben ki küçücük bir musluğum

kâh bakırdan dökmeyim, kâh demirden

sıkmaktan her gün canımı çıkardılar benim”

bir gün bir musluk damlayıverir

bir şeyler mi söylemek ister bize acaba

 Ocak 2010

Akatalpa, Sayı: 127, Temmuz 2010

YÜRÜSEM

yürüsem kaç şehir eder bir sokak

içsem kaç dostluk sıcak bir çay

ağlasam kaç gökyüzü boşalır

uykusuz bir gece kaç hayat eder

bir geceden kaç intihar çıkar

tutsam ellerini kaç bahar gelir

bıraksam kaç akşam çöker içime

yaşasam kaç hayat eder bir ömür

beklemek ölümü kaç yüzyıl

çıksam balkona kaç yıldız

kaç sokak çıkar karşıma birden

dokunsam şehre ve geceye

kaç çocuk ölür içimde sessizce

kessem bu gökyüzünü kaç ayna çıkar

baksam hangi yüzüm yine karşıma

yürüsem bir ömür yağacak yağmur

şehir büyüyecek

uzayacak gece ve sokaklar

balkonlar sokağa inecek bir bir

yürüsem o şarkıyı hatırlayacağım

hatta bir gün söyleyeceğim

Akatalpa, Sayı: 123, Mart 2010