AYSU BEYZA

Şiirlerinden Seçmeler:

İNKÂR

-Sen tohumlarını avuçlarıma uçur,

ben toprağa ekerim…

dedi, yalnızlığın kırık saçlarında

ne mevsimine tutunabilmiş ne de dalından savrulabilmiş

bir yaprağa…

örselenmiş kök, ağrısı

kursağımda yara

heves yenilgisi ay ışığında solan su çiçeği

izi biribirimizin arasından geçmemiş

doğuş çiziği

-hiç değilse ağzını bıçak açmayan kuytularına

sarılsaydım

dedi, bir ağacı şakağından vurduğunu

bilmiyordu, elleri.

Aysu Beyza

KÜL

Ne gidiyor ne de kalıyorum, dedi kadın

kimsesi  yok yolculuğun.

avuçlarımda bir incir ağacı

göğe  uzanan uçurtma  saçlarımın lâneti

eşik kırığı yazgı

kalemimin boynundaki vebal

aykırı değil bu dua her aminde kendine küs

nefesimden doğ istemiştim, dedi adam

unutuşun sürgünlüğünde

ay çarpıntısına mülteci olmalıydı

çok’tanrılı yalnızlığın

vazgeçtiğim gürültü

tenimin sağırlığı gölgesini bırakmayan sevişmelere

sözcüklere yabancı

aşk

anlamı

dudaklarınızdan  firar

derimin kurak atlasında

yağmur ayini

bir çocuk baksa

göğsünde gizlediği mezarlığa saklanan

ey

benden yokuş aşağı düşen

yaşamak avcıları

gün’yüzlü’bir hırsızlığın

masumiyet peygamberleri

anımsamıyorum adlarınızı

ânın anıya  yitik döngüsü

güneşin gülüşünde

karanlıklarınızın  parmak izi

şakağında

açık yara

ağzında kök yangını

uyanan düşün rengi

kül.

Aysu Beyza