NESLİHAN SU

(13 Mayıs 1971 - )

      Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yabancı Diller Bölümü İngilizce Öğretmenliği’nden mezun oldu. Antalya’da yaşıyor.

      İlk şiiri “İnci Küpeli Huzurum” Bireylikler dergisinde yayımlandı. Şiirleri Akatalpa, Bireylikler,  Dize, Eliz Edebiyat, Heves, Mor Taka, Şiiri Özlüyorum, Taflan vb. gibi dergilerde yayımlandı.

      Ödülleri: “Düş Lekesi” adlı dosyasıyla 2006 yılında Safranbolu’da 7. si düzenlenen Uluslararası Altın Safran Belgesel Film Festivali kapsamında  düzenlenen şiir ödülünde mansiyon aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Yeraltında Gülme Krizi (2016, Artshop Yayıncılık, İst., 64 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

HEYKELLER ÖPÜLMELİ

kilitli su narların kızardığı uzak ülke

üflenmedi ülkene henüz zaman tenhalarda birkaç sokak

gezinip dolaşsın bırak süslenip saçılsın

bir heykeldi ben onunla öpüştüm

bir ırmak geçtiydi üzerimizden içi kırık bir heves

hepsi bu

şeytan çarpsın uçsuz boynumda kıpırdanan neydi

neydi o büyük düş o büyük gergedan

kuşlardan çok önceydi çok hastaydım

karnım daha da büyüdü ve dalgınlığım

harflerin biçimsizliğiydi belki de ağzımı acıtan

git kendini yedi dağın kulağına fısılda

aç üstünü karanlığın gecenin derin ağzını da

yelkovan kuşları geçecek aklından bırak geçsin kıpırdanma

uzağından ince bir yağmur ol birik kendine

eşyalara dokunma

eski bir hastalık bu bende dilimde susup duran ihtiras

suya vuran ay sus ay sus ihtiras

hastaydım ben kuşlardan çok önceydi

hastaydım ben masum ve itaatkâr

karnım daha da büyüdü ve dalgınlığım

taşların biçimsizliğiydi belki de kollarımı acıtan

kabuğun kaygısı burada yer

-in rahmine in/en derin sızı

(hiçbir sızı masum değildir ve itaatkâr)

TERANE

Orada

kar mahkûmu sabırla seyrederken dünü

gözünde arpacık kâhindi zaman

katledin !

kim görmüş şafağım sökük eteğim dışa dönükmüş

içimde bu saatte kimse yokken

en tenha yerimde bir fesleğen

tuttuğu nefes bu topraktan değil

zaman kasten saklanmış konuşmuyor

işte orada en kısa yerinde ömrün

boyum uzun ve yüzümün solgunluğu

soyunup kendini bin ahla taşlamış

arınıyor gözlerinde asya ürperdik

uğultular uğultular

bu pislik bu kan bu idrar

batı taraflarımdan atlılar iniyor atlılar

kaç fersah geçecek yelkovan bakirliğin agorasından

ve akrep ağzında karlı şubatlar

altıeylülçarşamba dünün ağrısı akşamdı

ayyaş yerlerimde malum bir terane

her yeni aşkta aşınır aynı yüz

bakar mı bu göz kendi suretine

oysa ay dağlarında bir esire

yakut taşın gizeminde bir şey duymamış gibi

ince bir gülümseme ve alçak sesle

aşkı andırıyor

üç adımda çöküyor insan en kısa yerinde ömrün

orada vakit hayli geçmiş

geçmiş kendinden

konuşmuyor

Akatalpa, Sayı: 121, Ocak 2010