DİREN GÜMÜŞ KARALI

(6 Kasım 1986, Ortaca / Muğla - )

       2009 Yılında Kocaeli Üniversitesi İlköğretim Matematik Öğretmenliği Bölümü’nü bitirdi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi’nde Matematik Öğretmenliği Üzerine Yüksek Lisans yaptı. Erzurum Karayazı’da öğretmenliğe başladı. Halen Ankara’da Milli Eğitim Bakanlığı’nda Matematik Öğretmeni olarak görev yapıyor.

       Şiirleri ve yazıları Akademi Gökyüzü, Aydilisanat, Kafkaokur, Patikalar, Yankı vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

       Çocuk Kitapları:

&  Zen Filler (2014, Aydili Sanat Yayınları, 80 s.)

& Atlas’ın Çizgili Düşleri (2015, Aydili Sanat Yayınları, 80 s.)

Kaynaklar:

A  http://filmevsimi.blogspot.com.tr/

Şiirlerinden Seçmeler:

ÇIĞLIKLA YIKANDIM

eteklerimden nar taneleri

savurdum göğün bahçesine

bedenime ağır geldi

sardunya kokulu gözlerim

gece akmadı

yalnızlığım düşlerde kalmadı

çıplaktım

zaman kururken gölgelerde

çığlıkla yıkandım

DEDEMİN KOKUSU

Sesler akar nehirden

sadeliğine gecenin

demlenir ayın rengi

bozkırın iskelesinden

yabana eser rüzgar

selviler dizilir ark boyunca

seslenir akşam kızıllığına

rüzgar mersin kokar

rüzgar haziran

dedemin ektiği filiz dalgalanır saçlarımdan

yanık damlı evin gölgesindedir eli

gözleri uzakta

bulamaz beklediğini

burulur yüreği her sofrada

dökülür yaşlarım

FİL ÇEKİMİ

derede ıslık çalan su,

toprak damlı evlerin

sıcak odalarına sığın;

göçmeden insanlar söyle şarkını

gökte ödünç salınan köy kuşları

kömür karası ellerime tutunun

yalnızlığı bir eller anlar bir de gözler

geceleri kirpiklerime dokunun

fillerin sessiz soluğuna sığınan sözlerim

yüreğim buz tutmadan geri dönün

ne olur

MAVİ KELEBEK

dumanların içinden süzülüyor ateş

yanan düşlerim

çuvala gizlenmiş

mavi kelebek uyandırır

iç çekmelerin ahında

yün yağar yıldızlardan

karanlığa

kesmez güneyin esintisi

boğulan yalnızlığımı

gece suntaların arasından

saçlarımı kemirir

günlük ağacı tutar sırları

örerim ilmek ilmek

çizerim öksüz ruhu

sönmeden

ay ellerime gömülür

MENEKŞE ZAMANLAR

izlerin dayanır kapıya geceleri

sürgüler karanlığı külünde

göz yanar

sözcüklerin intiharıdır taş sokak

bekleyen zaman turuncu yakasındadır

duvağın karasında ellerin gezinir

uçar heveslerin ardından

menekşe gözler patikalarda

söz biter

bitmeyen zaman gece düşündedir

MEYDANDA YALNIZLIK

sokaklar

denizler

duraklar

bekleme bizi

çok öldük

azaldı gökyüzü

ezildi gündüz

gece yalnızlık

yine yalnızlık

önce sesler gitti

sonra renkler

kuşlar da terk etti

kaldı keder

MOR KEKİK KOKUSU

çınarın gölgesini aşıyoruz

deniz, mavinin en safı

cömert bir sunu gövdesinde

şarabı çürük vişne burukluğu

sarı ışıkların gece dansı

evrenin en hakiki rengi

içimiz dilek feneri büyüsünde

koşuyoruz karanlığa

çocuklar için

dönüyoruz serseri yarım ayla

ezilmiş günün bin bir çeşit sesleri

Ah! mor kekik kokusu sarhoşluğum

büyüme hiç

mavinin en safındayım bul beni

OM

 kendi içine akan bilgelik; ırmak

 binlerce ses bütün şarkı

 öğretir gülümsemesiyle

 yüzünde parlayan hayatı

çileyle büyüyen öz

aldanır dışındaki büyüye

tüm dalgalar ve sular koşar peşinden

 sıyrılır 'ben' birlik içine

mutluluk tek sözcük : 'om'