NEVZAT KONŞER

(30 Eylül 1980, Bursa - )

       Resim, duvar resmi, heykel, kabartma, dekorasyon çalışmalarında bulundu. Resim öğretmenliği yapıyor. Bursa'da yaşıyor; evli.

       Şiirleri ve yazıları Afrodisyas Sanat, Akatalpa, Akköy, Ayna İnsan, Ekin Sanat, Eliz Edebiyat, Güney, Hayal, Ihlamur, Kıyı, Kurşun Kalem, Lacivert, Mavi Ada, Mor Taka, Mühür, Tay, Tersakan Toros, Varlık vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Kaynaklar:

A  http://nvztknsr.blogspot.com.tr/

Şiirlerinden Seçmeler:

EVDE KALMIŞ KIZI MAHALLENİN

suskunluk burada işe yaramaz

insanın ağzından geçer çünkü bütün ağızlar

kardeşçesine yaşamak kelimelerin yarım bırakılmadığı

hünerli bir sokağa ev olmak kim bilir!

konuşmak da konmak da insana ait

kuşlar bu yüzden susuşmayı sevmez

dilimden başlamalıyım, dilinden, dilinizden

otların ayrıklığını temizlemeye

ne de olsa Türkçe verimli bir düş kadar güzel

ağzında olur deprem herkesin, yıkılmak ağzında

üst üste yığar sözcüğü konuşamamanın mühendisleri

temelsiz anlatırlar dertlerini

yabancı bir dille anlatır düşünüleni

düşmeyi becerebilenlerin kimisi

Türkçe‟m, evde kalmış kızı mahallenin!

Akatalpa, Sayı: 158, Şubat 2013

HÜZNÜM CEPLERİME SIĞMADI

dar sokak, uğrama bana işine bak,

ben bugün çocukluğumu cebime koydum

panjurlarını çitileyip göz kapaklarımın

doluştum tozla yıkanan evlere.

babam bırakmış elimi, büyümüşüm

bir yerlerde annem yüzünü yetiştiriyor.

gök nasıl düşüyor kafası bozuk çatılardan

ah, sokakta hayat neden bu kadar hasta

neden figüranı oluyoruz hüzünlenmenin?

çatır çatır yandı dokuz yaşım

otuz dördümde nikâh kıydım kalbime!

kimseler yok, demiri yalayan adamlar

bu yeşil pencereli köfteci dükkânı

bir tek kıyafetini çıkarmamış üzerinden!

camlarda, günü ısıran kırık dişli camlarda

ustanın kamburu bileyliyor geçmişi

zamanı rendeliyor köfte harcına!

suskunum, nasılsa bedava susuşmak

konuşmanınsa ederi var bu aralar!

dar sokak, çıktım gittim yaşlı gölgenden

hüznüm ceplerime sığmadı!

döneceğim yeniden!

Akatalpa, Sayı: 171, Mart 2014

HÜZÜN BİR KIYAFET

Öyle ya değişmiyor içimdeki manzara

iri bir ağaç göğüme dallanıyor

birkaç kişi caddeyi sektiriyor gözünde

uzakları yırtan belediye otobüslerini

bir kediye bağırıyor bu dilsiz şehir

ağaç kediye, kedi ağaca tırmanıyor

susuyoruz, biletsiz bir akşam uğruyor suareye

saat sevdanın altısı, hüzün bir kıyafet

giyiyoruz figüranlar kahvesinde kadınları

kollar sarışın, dudaklar esmer, kumral arabalar

yavaşça çıkılıyor yokuş, iniliyor dört nala

bir erkek kendini imzalıyor iki kadında

iki kadına bir ünlemi yakıştırıyor iyi niyetli çocuklar

öyle ya değişmiyor ağzımızdaki bazı deyişler

sözcükler de çift yönlü olabilir, yoğun karanlık

bir iş çıkışında bile rastlayabilir şair kendine

yolda kalmış birkaç dizeyle sevişebilir

her şey kendini değiştirebilir, şiir ve gerçek

bir kuyu,bir tılsım, bu dört boyutlu şehir

gelişmiş bir yarayı icat eden zeki bir aşk

öyle ya kafaya dikebilir sözcükleri herkes

bir şair tek bir şiirle de sarhoş olabilir

Mühür, Sayı: 45, Mart- Nisan 2013

İHBAR

Gerin brandaları ahali

iki kadın arası balkon sefası

güzel sözleri havaya bulaşıyor

çamaşırlar rüzgârı ölçüyor kuru sıska

serçeler kuzey bandrali

görünürde yok daha İstanbul

sadece sinir uçları tıkanmış bir trafik

ve düş yakamdan vakti

don gömlek sütyen külot

ipte birçok cambaz her şey ıslak

ve kiminin kuru tuzu

gök altını ıslatacak

gerin brandaları şehir dalgın

ben temizim aşk…

Akatalpa, Sayı: 136, Nisan 2011

SİYAZ

bazı fotoğraflar zenci doğar dünyaya

siyah beyazdır elleri

ve eklemine söylenen bir çocuktur zaman:

-hani sen tazecik bir kadındın hayat abla?

ev duraksar, sisten görünmez ev

dili tutulmuş bir mektup konuşur odalarını

gençliğinden bahseden Beyoğlu akşamı olur

tüm kırık çizgiler göz kaldırımlarında

-bir martıya kim anlatabilir denizin bittiğini?

anılar düşleriyle havalanır iskemleden

tutuşurlar bilinmezin elleriyle

geriye iskeleti kalır hayatın!