OZAN CAN TÜRKMEN

       Şiirleri Akatalpa, Aşkar, Çün’, Hacı Şair, Natama vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Şiirlerinden Seçmeler:

ANAHTAR

Sen o eski saraysın

Bahçen herkese açık da

Kapıların kırk kilit.

Biz seni cezamız karanlıkta

Ateş diye çalmıştık.

Şimdi spotların altında

Bir antika lamba

Öyle mi şiir?

Durgunluğu işlesen keşke

Kapıyı suratımıza

Çarpıp çıksa yangın.

Belki tekrar hükümlerin dışında kalırsın.

Kalabalık saçlarını çiğniyor

Ne yazık!

Gece gündüz solumadan

Sana anahtar deniyorum.

Akatalpa, Sayı: 137, Mayıs 2011

BİR ADRES İKİNCİ ÜÇ

Esirgeyen ve bağışlayan Allah’ın adıyla

Kendi adımı yan yana yazdım, bekledim.

Otobüs geldi, bu üç şeyi alkışlıyor:

Tesadüf, yolculuk ve belediye.

Bana huzur sağlayın illegal bir kadından.

Satıcı değil uykucuyum.

Televizyonda oynamıştı bu rüya biliyorum,

Sonunda reklam giriyor.

Seni seviyorum ve bir

Şarkıya kaydettim bunu.

Aklımda ses, evimde oda çoğalsın.

Masum bir gülüşün var

Her fiyattan alıcı bulur.

O masumiyetin de altını adamlar işletir:

Açık ve kapalı otoparklar, dünya.

Adım sesinde başka bir adamın

Faturalarını yatırıyor, sıra da uzun.

Gündelik hayat sözleşmeler postalıyor.

Zincirlikuyu bir metrobüs durağı artık.

Seni seviyorum ve iki

Onluğun var mı? Benim param bozulmuş.

Evim çalışmıyor, uykular kesik.

Allahtan belamı istedim

Çünkü üç aylık birikmiş

Çocuklar da aç.

Çok çocuklar aç sen de biliyorsun.

Buna üzülmüyorum. “utancınızı vezneden onaylatın.”

Sana üzülüyorum . “bu işlemi internet şubemizden…”

Bu çirkinliği hep oluyorum insanlık hali

Tanrı yetmezliğinden hastanelere gidiyoruz.

Seni seviyorum ve üç

Adres oldu sen öğreneli.

Sonuncu yalnız ismini biliyor.

Ben hiç sevilmemişim de galiba

Dünya yansa beni niye kurtarmadınız?

Ev su alıyor kaptan güverteye çıkalım.

Sigara yakmış, suya batıyor, komik.

Annem hakkından gelecek dağınıklık.

Ben biraz uzansam mı yaşım geçiyor

Yorulmadım anne, yorulmadım;

Yenildim. Ailemizden tüccar çıkmıyor.

Şeytanın şerrinden bahanelere sığınırım.

Aşkar, Sayı: 25

ELDEN ÇIKARMAK ROLLERİ

                                     -adı buradan silinen’e-     

                           

Şiirgeldidamağımdakurudu

Diyelim bir kızın çok güzel

Gözleri var, yeşil.

Tam da burada çelimsiz şiir.

Gözlerinde kedi besliyor

Olsa sorunun cevabı.

Benden mutlu olmaz

Bu rolü başkasına nazikçe,

Bana ithaf provalar kavminden nazikçe…

Ben hiç oyuna çıkmadım.

Düşünüyorum öyleyse varım yoğum

Senindir, değil.

Kaybediyorum öyleyse oyundayım.

Kurallar kitabı elden ele

Sevmemek hakkı tanınmış

Üzülüyorum öyleyse…

Beni üzmeyen ölsün!

Baharat ve ipek yolları

Sokağımdan meşhur yolları dünyanın

Umut öyle uzun taşınmaz ölür

Çok sigara içer çok içki

Kanımda diken dolaştırmak o gün

Ölümlü yanım aksayarak

Ne kibirli yanım varmış

Ölmek nedir biliyor

Esirgeyen tanrının adıyla.

Sökerdim kaçardım omzumda ne varsa

Süngüler itilmiş gibi kendi en yükseklerinden*.

Ama umudun bir koşuşu vardı siperden

Görseniz ne sigaralar içerdik sizinle.

Kedileri şehla beslemek gibi

Seni sevene kadar ben,

Sonra yine ben

Şimdi ben, senaryosu çıkmazda

Ben öğrenci:

Yeni Başlayanlar İçin Hallac-ı Mansur*

Tanrı hem yapımcı hem reji.

Ben bu metrajda yenilirim.

Gel çıkar mucizeleri tanrının tekelinden.

*Osman Konuk

*Ah Muhsin Ünlü

Aşkar, Sayı: 23

LİSTANA

-Nasıl anlatsam ekimin sonunu-

Basit çıkarlar sövüyor sözlerimden içeri.

Seni sevdiğim şehirlerde

Yok satıyor şiir.

Çürük sevinçli insanlarda; aşk,

Kapalı gişe.

Bilirsin parlayan hasetimi

Ah sevgili Listana,

Bilmediğim ne var

İnsanlarla aranda?

-Ekim çalışılmış bir ölüm, şairane bir çözüm-

Böyle en güzelsin işte

Tanrınla koyun koyuna.

Şu güneş senin görkemli tanrın

Yalanlandı asırlar önce,

Hala sabahçı saçlarında ve gececi gözlerinde

Mucizeler gösterdiği halde.

-Umudun saklı krallığı usta sahtekarlığı-

Aslında seni tanrıdan dilemek var da

Vişnelere çaput bağladım inancımı,

İçkilere ömür dağıttım.

Antik tanrıçalarla andım adını.

Sanırım yeryüzünde,

Uzlaşacak tanrı kalmadı.

Gerçi düşündüm de senin şu başyapıt gülüşünü

Bir şair daha anlatmıştı.

Zaten hep yazdı dergiler:

Tanrı kendini yineliyor!

Gençlere fırsat verilmeli.

-Kanıtsız bir bozgunun ipucu pazarlığı-

Ama o biraz beklesin,

Sen de bekle güneş de geçsin.

Akşamüstleri daha yakışıklıyım

Uğraş biraz göreceksin.

Sevecek bir şey bul bende,

Nezaketle savaşıp,

Kahramanca bakışalım.

Seninle bakışmak belki

Beni bir devrim önce öldürür.

Belki meşrutiyet gelir aşkımıza

Tahtına yancı çıkarım.

Her kadın dudağımda yara,

Her erkek karnımda yumruk,

Hükmederim bir süre.

-Ertelenen ve küsen, ertelenen ve ölen ekim-

Şimdi yaylı çalgılar üzerinden yürüyüp

Erkekler sevmek hevesindesin.

Çünkü zaman ve dahi şehir elimizde değil.

Bak yine yanıldın bütün bunları ben yazdım.

Çekinerek beni sorduğun sokakları,

Sevdiğin, nefret ettiğim o adamları,

Erken sabahlarda gökyüzünün yakınlığını ben yazdım.

İşte şair bu evi suluboya çalışmış.

Önünde çocuklar oynar ancak

Sevgililer öpüşür,

Hani taş çatlasa bir şair ölür içinde

Cesur çabasıyla bir yaraya dönüşürken sevginde.

Ölümlü uykuna bakıp

Ne güzel yazmışım diyorum.

Bu sefalet bu yokluk

Cinayetler orda burada…

Bak bu sokak ölüme çıkıyor.

Kalabalığın köründe uyanmazsa kurtuluş.

Us vuruşarak çekiliyor,

Tarafsız sesini ekliyor çağrıma.

Ama gör işte Listana ben insanım ölüveririm,

Sevmeyi ağırdan alma.

-Elimden gelenin aciz masumiyeti-

Sahte bir tanrıdan

Tek isimde yaşayan üç kadına

Kan örgülü bir şehir gibi

Uydurdum bu şiiri sana.

İster misin adı İstanbul olsun?

-Ben ekimin yasına gidiyorum

Çıkarken şiiri kapatırsın-

ÖVGÜ

Gözlerin demeyelim,

Bende sürülen izlerin

Nadir bulunan her şey.

Vapurla seyahat eden

Bir kırlangıç örneğin,

Deniz aşırı gelmiş çiçek.

Git o insanlara kadın,

Güzelliğini vur görmemiş tanımlara.

Keşfettiysen sakladığım ne varsa

Hadi uykulardan konuşalım.

Demeyelim ama ne denir,

Gözlerin nadir bulunan her şey.

Tesadüfen ortaya çıkan

Geç kalınmış bir mektup,

Pencereler, tüller, endişen,

Belli belirsiz bir ben

Olmaz havada aşık olup.

Yorulup durduğum solukların,

Ağulu aklın,

Anmaya çekindiğim adınla

Dikine yürü

Vebalı topraklarımda.

Övülecek şey cesur kadınlığın

Ben böyle çekinirken.

Böyle ince çekinirken,

İstemem adının sorulduğunu

Gel o bensiz kıyılardan

Sen kadınların İstanbul’u.

Beni sevmez el lisanlarından

Bul bir çiçek getir bana

Uykularda uyuştuğumuz akşam

Tutup Türkçe’ye çevirelim.

Aşkar, Sayı: 21

SAAT KURGUSU

                            -saat kurarak şiir yazılmaz!-

Ben ölümlüyüm bilirsiniz

Nasıl yürür bu işler.

Tıkır da tıkır tanrının işleri.

-tanrı sanat kaygısı güder mi?-

Aktarır kuşlarını kum yerine

Mevsimlerin kuş saati

Bir yarım küreden diğerine

-neden her şey iki yarım?-

İkiye ayrılıverir insanlar.

İnsanlar ikiye ayrılır her fırsatta,

Bu defa ben ve siz.

Lover, tell me what the time is?

Çıkıyorum da imalarından aşkın

Her şey tırnak çıkarıyor birden.

İşte dört köşesiyle masa,

İşte balkonların soğuğu alnımda,

Kendimi nasıl öldürsem

Bu şiirde bir yenilik olsa?

Bütün imalar hızla… hadi bu şarkı son.

¿que hora son mi corazón?

Fransız şairleri düşünürsen -ölmüş olanları-,

Belki Fransız aktörlerle, biyografik filmlerde;

Bakarsın işine gelir beni sevmenin yolları.

Vaktimiz daralıyor, ara sokaklar da olur.

Quel heure est-il mon amour?

Saat kurmak tanrının büyük salonunda

Beklemek, yaşamaktan iyi kıvırdığımız.

21. yüzyılda ve diğer odalarda –dağınık-

Ne diyordu büyük saat:

Bütün mümkünlerin kıyısında!

Bütün mümkünlerin kıyısında!

Ne çıkmaz zamanlardayız sanki her şey bulundu,

İşte iyice biliniyor paramızın değersiz olduğu,

Saatin tutuk adımlarını bize zaman diye yutturduğu sonra.

Beni öldürmenin bütün güzel yolları biliniyor.

Tetikte bekliyor uykumuzu -saat gürültülü bir sanat-

Gerildikçe geriliyor.

Ama ben bir şeylere geç kalmış gibiyim,

Saatin kaç sevgilim?

Aşkar, Sayı: 22

VİŞNE SÖKÜĞÜ

Ağlamayı söktüm ve konuşmayı sonra

Kaç metre yürüdüm bu ikisi arasında

Annem bilmiyor kimse bilmiyor.

Çok doğudan daha azına

Öğretmenle dolu bir dolmuşta

Ölüm anılgandır, konuşmam isteniyor.

Okumayı söktüm ve düğmesini yakamın.

Lacivert yıldızlı kelimedir  pekiyi.

İnsan yarışkan hayvandır, bunu öğrenelim.

Herkes sistemin yılkısıdır, yaz tatilleri

Onlar bunu yadırgamaz, gereklidir.

Onlar dediğim meşhur kalabalık

Üzülmeyi söktüm ve gömleğimden lekeler.

Vişne nereye çıkacak bu lekenin sonu?

Annem bilmiyor kimse bilmiyor.

Aşktı işte, üç vasıta gidip durduğum

Az kendimden daha çoğuna,

Erguvan kuşandım sanarak  İstanbul’da.

Yalnızlığı söktüm ve ciğerimi tütünle.

Şimdi sesi öldü o kadının

Böylece biz, artık

Kendisiyle konuşmayan bir deli gibi kaldık.

Bir süre evde oturdum , kahkahaya çağırdılar

Hoşlarına çağırdılar, gitmedim.

Tanrıyı söktüm ve bir dili başka yoldan.

Dualar ettim, telesekreter

Aradığınız tanrı şu anda umursamıyor

Lütfen amin sesinden sonra…

Tanrım amin, lütfen böyle yapma

Mutlaka ara, konuşalım.

Aşkar, Sayı: 24