SUAT SALİH ASRAL

(1 Eylül 1901, Trablusgarp - 20 Nisan 1981, İstanbul)

      İstanbul Erkek Lisesini bitirdikten sonra İstanbul Hukuk Fakültesi’nde bir süre okudu. Çeşitli illerde Türkçe öğretmenliği yaptı. 1950 yılından sonra İstanbul'da öğrenci yurtlarının müdürlüklerini yürüttü. 1966 yılında emekliye ayrıldı. Sıradan insanların duygularını, küçük mutluluklarını, içe kapanık dünyalarını yansıtan şiirlerin yanı sıra roman ve oyun türünde eserler de verdi.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Bir Kitap Kapanırken  (1930)

& Zühal'in Halkaları (1939)

& Güneş Altında (1945)

& Benden Sonra (1958)

& Görmek İstersek Toprak (1973)

& Damla Damla Ölüm (1983)

       Roman:

& Dağ Adamı (1932)

       Oyun:

& Yalnız Adam (1940)

      Ayrıca Öz Türk Masalları (1935) adlı bir derlemesi vardır.

Kaynaklar:

A  Abdullah Özkan – Refik Durbaş, Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi, Cilt 1, 1999, Boyut Dosya Yayınları, İst., s. 102

Şiirlerinden Seçmeler:

HEP O ÖZLEM

Yenilgiler, utkular, mutluluklar,

Gezegenler arası yolculuklar,

Gidermez içimizdeki özlemi.

Açık denizlerde hep o gemi...

İnsanoğluna sonsuzluk bile yetmez,

Rüyaları bitmez,

Aradığı hangi toprak, hangi kıyı?

At içinden safra gibi o kaygıyı.

Yalnızlığı yenen aşka bürün,

Öl ama yaşıyor görün...

“Görmek İsterse Toprak”

ŞARKI IV

Sevdik ve sevildik, gül gibi solduk;

Hicran diyarına bir sultan olduk..

Gönüllerden güller, çiçekler yolduk;

Hicran diyarına bir sultan olduk..

Bugün mazimizden bize ne kaldı?

Yalnız bir ilâhî efsane kaldı.

Gönlümüz herşeye bigâne kaldı,

Hicran diyarına bir sultan olduk...

“Bir Kitap Kapanırken”

YETMEDİ

Minareler alçak geldi,

Kuleler alçak.

Çıktım dağlara,

Değmedi elim göklere,

Çaresiz

Tırmanmak istiyorum

Üstüne

Kendi başımın...