ZELİHA KÖSE

(1 Ocak 1988, Eskişehir - )

       Eskişehir'de yaşıyor.

      Şiirleri,  Akatalpa, Gard, Mahsus Mahal, Spleen, Şiir’den, Temrin gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

Şiirlerinden Seçmeler:

DERİN UYKU

kendine soruluşu soruların ardında suyun kıvrılışı

ah eksik yontu benim sana vereceğim bir ismim yok

dünya gittikçe gidiyor düğümler kendiyle mi kalıyor ne

en sessizi yoktur limanın

takvim gölgesine şaşırılan zaman bu kadarsın

yalnızca büyür korkuluğa en bir önce değil

bırakayım sesini ben olabilir bir kıyıya

anlamıyor musun bekledikçe çürüyor avuç içlerim

alsınlar versinler aman aman bayraklar

ben nakarat ben sitem

dudaklarımı yoldum bir tufan, besmelesiz başladı körlük

ben gecesi elinden alınmış asası resmen kayıp

fena ayıp tenhalarda menhalarda

bir ben kazasında sınırlarım daraldı

merhamet haritasında da gösterdim taşları

genişti ıslaktı önceydi herkesten

ve sonra kimse benzemiyor bir benzememek oluyor etraf

Üsküdar’da Üsküdar kalmıyor, aşk da aşk

herkesin ismi bir yana deyip

hatta devrilip çok bahsettim gelmemişlerden

bakıldıkça utanan bir takvimden

çıkmazlığından gururlanan bir sokaktan

topuklu ayakkabılarla dolaştıracağım anılarımı

çarpık kentleşmeyi vurma şehrin yüzüne

kimin ruhu kime suç değil bu şu o derken hâlâ kayıpsın

dedim bazı şeyler gelmez çok gitmeye

anlamıyor musun en sonunda depremlerini seveceksin

sahnelenmeyen bir oyun kimin gövdesine üç oda bir salon

böylece anlaşılsın insan adına mezar yaptırılan bir şey

ve biri seslensin artık kendine, ve lütfen biri çayımı tazelesin

anlatılmış kabukların rengi turuncu

ki affedilmeyen ateşlerin uydurduğu cennet tasarımı

alın uykumu yontun o ağlayana o en güzel o ilk ağlayana

ya ben hangi kılavuzla anlayacağım

bir babanın ıslak kalan ellerini hep

Akatalpa, Sayı: 170, Şubat 2014

TAŞIN GELENEĞİ

1

yosun ıssızlığı

nehrin bileklerini saran

sislerin gizeminde

kendini sesine çeker

2

çıplaklığın gövdesinde

yeşeren ulu sular

düşlediği

çölün ardı

cehennem oyunu

bıçakların asıldığı ten

3

cevapsız bir sorunun serinliği

yangınları eksilten

kan ıslık çala çala akar

bilmediği özün kıvamına

4

bir taşın geleneği neyse

uygulanmalı atıldığı yere

Akatalpa, Sayı: 131, Kasım 2010

YA İBRAHİM RÜYAMA GİRMESEYDİ

benim dediğim şu rüzgarın ucunda

adımı bir kez daha koydu annem

o zaman sesler daha doğmamıştı

ki ben

kemiklerimin üstünden kanayan nağmeler sallardım

öyle hırçındım ki

annemin ağzında besmele yuva yapmıştı

a n n e m h a k l ı b u d u r u m d a

bir sabah uyandığımda

herkes bir başkasının kıyısına deniz olmaya çalışıyordu

b ö y l e d u r u m l a r d a g ü l m e k i n s a n ı ü z e b i l i r

ben bir sofistim aslında bunu sadece annem biliyor

bir de geçensene ölen mualla teyze

mualla teyze dedim de

dünya o zamanlar günah dönüşünü tamamlamamıştı

arabesk denen ilacı üç öğün alacaktım

gece almayınca yan etki yaptı

rüyamda ibrahim diye bir şey gördüm

ellerimi kesiyordu

e l l e r i m i n e r e y e g ö t ü r ü y o r s u n i b r a h i m

diye akıyordu kanım

ben ibrahimle sevişmek istedim

bunu sadece anneme söyledim

a n n e l e r d e n b i r ş e y s a k l a n m a z

uyandım

hıçkırıklarım kemiklerimde bayrak

bu dünya ibrahime bayat

ibrahim bana hayat

ibrahimde şiir yazacak kadar yerim var

inanmak isterken her şeye

bir şeyleri bir şey yapan bir şey gibi

i b r a h i m r ü y a m a g i r d i

Spleen Fanzin, Sayı: 3