AŞIK BEYHANİ

(1933, Esperek (şimdiki adı Verimli) köyü, Çayırlı / Erzincan- 1971)

      Asıl adı İbrahim Engin’dir. Okula gitme olanağı bulamadı ancak sonradan köylüleri İsmail Efendi ve Cafer Ağadan okuma yazma ve Kuran okumayı öğrendi.

       Özellikle annesinin güzel türkü söylemesi ve bu konudaki çabası sonucu küçük yaşlarda aşıklık geleneğini ve türkü söylemeyi öğrendi. Köylerine gelip giden birçok aşığın yardımıyla da kendini geliştirdi. Yine kendi köyünden Aşık Nişani de Beyhani’nin gelişmesinde katkıda bulundu. Ancak bağlama derslerini amcası Rıza Efendiden aldı.

       Aşık Beyhani 14 yaşlarında iken Davut Sulari’nin (1925-1985) yanında çıraklığa başladı. Bu dönemden sonra Irak, İran gibi ülkeler de olmak üzere uzun süre birçok yeri dolaşarak aşıklık geleneğine ilişkin bilgi ve becerisini pekiştirdi.

       Askerden döndükten sonra 1960 yılında İstanbul’a yerleşti. Türkiye’nin çeşitli yerlerindeki şenliklere katıldı.

       İstanbul'da öldü ve orada toprağa verildi.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/beyhani.html

Şiirlerinden Seçmeler:

BİR DAHA

Eğer gider isen bizim ellerden

Sakın bu diyara varma bir daha

Beni bu derdimle yakıp kül ettin

Dermansız kalmışım sorma bir daha

Şu deli gönlümü azad eyledin

Ne sordumsa aksi cevap eyledin

Yıktın taht-ı payı harap eyledin

Sinemde mekanı kurma bir daha

Beyhani’yi böyle eden sen oldun

Gariban bırakıp giden sen oldun

Gönlümde sarılmaz yara sen oldun

İstemem elini sürme bir daha

ÖLDÜR BENİ

Kirpiklerini ok eyle

Vur sineme öldür beni

Bıktım dünyanın kahrından

Vur sineme öldür beni

Yoktur aleme mihnetim

İndinde var mı kıymetim

Eğer satmaksa niyetin

Vur sineme öldür beni

Bülbülden öğrenmiş gülü

Garibim beklerim yolu

İncitme Beyhani kulu

Vur sineme öldür beni