(1911, Kağızman / Kars
- 1983)
Asıl adı İbrahim Alıcı’dır. İlk medrese
eğitimini Kağızman’da aldı. Daha sonra ilkokul diploması aldı. Kağızman’daki
bir camide müezzinlik yaptı, buradan emekli olduktan sonra Gaziemir’e yerleşti.
Hem kendi şiirleri hem de geleneksel
anlatı ve şiirlerin arşivlere aktarılmasını sağladı. Özellikle yöredeki aşık
havaları konusunda yetkin bir bilgiye sahip olan Erdemi, bu havaların ve
aşıklık geleneğinin kendisinden sonraki kuşaktan birçok aşığa geçmesinde önemli
bir işlev üstlendi.
Şiirleri değişik gazete, dergi ve
araştırmalarda yayınlandı.
Aşık Erdemi Gaziemir’de öldü ve orada
toprağa verildi.
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
AĞLASIN
Hakikatli yarim küstün gidersin
Artık bu vatanı elin ağlasın
Bülbül gibi yuvan viran edersin
Baharda açılan gülün ağlasın
Civanken feleğin kahrına düştün
Ne kemliğim gördün ne de vazgeçtin
Eşinden ayrılan suna tek uçtun
Bir de viran kalan gölün ağlasın
Sardın kara toprak civandır çağın
Esmez bad-ı seher soluyor bağın
Yatakların mahzun ağlar otağın
Tütmez ocağından külün ağlasın
Aç kapıyı yaralara baktırın
Karanlık odana çıra yaktırın
Tutmaz elin küpen kime taktırın
Yüzüğünde elin melun ağlasın
Gece gündüz hakka kıldım niyazı
Böyle mi yazılmış bu kara yazı
Çok civansın sarılmışsın beyazı
Bohçanda yeşilin alın ağlasın
Açılır sinende yaralar sızlar
Yine mi sürülmüş o kara gözler
Aklıma geldikçe o şirin sözler
Sustu mu dihanın dilin ağlasın
Vefa onmaz felek çarkına düşen
Asla rahmetmedi o civan yaşan
Serde zülüflerin olmuş perişan
Gerdana dökülen telin ağlasın
Görmemişim o gözlerin elasın
Garip serim artırıyor belasın
Ben sanırdım gittin yine gelesin
Gözlesin Erdemi yolun ağlasın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder