AŞIK CANANİ

(1917, Sipkor (şimdiki adı Yamaçlı) Köyü, Selim / Kars – 2007, İzmir)

       Asıl adı Ahmet Çelik’tir. Okula gitme olanağı bulamadı ancak okuma yazmayı sonradan öğrendi.

       Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla kendini geliştirip bilgisini pekiştirdi. İlk gençliğinden itibaren Dursun Cevlani’den (1900-1975) bağlama dersleri aldı. Aşık Canani zaman içerisinde yörede duyuldu ve meclislere katılmaya başladı. Bu dönemden sonra tanıştığı ve dostluk kurduğu birçok aşıkla deyişmelerde bulundu ve kendini geliştirdi. Şiirleri kaydedilmediği için zamanla unutuldu.

       Aşık Canani’nin elde kalan az sayıda şiiri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayınlandı.

       Aşık Canani İzmir’de öldü ve orada toprağa verildi.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/canani.html

Şiirlerinden Seçmeler:

ACEM KIZI

Silkinip de Şamova’ya çıkınca

Eylen Şanoma’da kal Acem Kızı

Uğrun uğrun kaş altından bakınca

Can telef ediyor gül Acem Kızı

Seni saran oğlan neylesin canı

Yumdukça gözünden döker mercanı

Burnu fındık ağzı kahve fincanı

Şeker mi şerbet mi bal Acem Kızı

Canani aşık da der ki naz olur

Yavaş salın sonun belki hız olur

Mısır haznesini versem az olur

Beni de üstüne al Acem Kızı

YALVARAYIM

Ey habibim sen var iken

Ya ben kime yalvarayım

Sen bir Gani Serdar iken

Ya ben kime yalvarayım

Başta beyin kaynayanda

Elde yılan oynayanda

Senden imdat olmayanda

Ya ben kime yalvarayım

Orucum mihracım hacım

Sensin başında tacım

Senden başka yok ilacım

Ya ben kime yalvarayım

Canani sultanım hanım

Yaş yerine akar kanım

Alimsin cömert efendim

Ya ben kime yalvarayım