26 Ocak 2017 Perşembe

OZAN ŞERİFOĞLU


(1950, Ladikars (şimdiki adı Kümbetli) Köyü, Kars - )


      Asıl adı Ali Eliş’tir. İlköğrenimini köyünde, orta ve yükseköğrenimini İstanbul’da tamamladı. Küçük yaşlarda şiirle ilgilenmeye başladı. Yaklaşık 17 yaşında İstanbul’a giderek çalışmaya başladı. Askerliğini de İstanbul’da yaptıktan sonra orada yaşamaya başladı.
       Zamanla karşılaştığı birçok aşık ve şairle dostluk kurdu ve meclislere katıldı.
       Uzun yıllar bir devlet kurumunda çalıştıktan sonra emekli oldu. Şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmada yayımlandı.
Kaynaklar:

Şiirlerinden Seçmeler:

AĞLARSIN

Seller gibi deli dolu akan yar
Bir denize dökülünce ağlarsın
Meyveli dal gibi taşlar el seni
Sağa sola bükülünce ağlarsın

Felek ayrı gözle bakar zengine
Davul bile çalar dengi dengine
Selden beter yol alırsın engine
Boz bulanık çekilince ağlarsın

Hak bilir kuluna verdiği varı
Meşherde sorulur zararı karı
Ağlar gibi durur komşu mezarı
Başucunda dikilince ağlarsın

Şerifoğlu ne söylesen boş olur
Geçmişini hatırlasan hoş olur
Baharın tez geçer sonu kış olur
Gazel gibi dökülünce ağlarsın

ANLATAMADIM

Çobanıydım kavalımı kırdılar
Çöllere derdimi anlatamadım
Boyu eğip durdum başa gelene
Ellere derdimi anlatamadım

Kara sevda nice bela yetirdi
Elin kahrı ezip döktü batırdı
Dolandırdı gurbet ile getirdi
Yollara derdimi anlatamadım

Görüm dedim amelini fendini
Zam eneye ayar ettim kendimi
Kırdı çok çağımı yıktı bendimi
Sellere derdimi anlatamadım

Şerifoğlu geçti borum ötmüyor
Yürü deme ayaklarım tutmuyor
Saz döşümde ama naz bitmiyor
Tellere derdimi anlatamadım

VAY BENİM

Yele, dedim, sele, dedim olmadı
Güldü, fizah edişime vay benim
Ne, lafa laf kattı, ne, yorumladı
Asi dedi, her düşüme vay benim

Tarlada, karcık, bostan da hıyar
Ses, yaylayı, aştı sağır da duyar
Çobanın manyağı, derdini yayar
Kır kavalı, yaz fişime, vay benim

Bu köy bir Yahudi, bir Musa gibi
Günahsız, harcarlar, bir İsa gibi
Ağam, kanla doyan, yarasa gibi
Oda şaştı, bed işime, vay benim

Sefiller, diyarı, çevrem, alanım
Bi tuman, bi yelek elde kalanım
Öz halime, koymadılar dolanım
El, karıştı, her işime, vay benim

Kara, cano, dedim selle bir oldu
Arıya, dur dedim, gülle bir oldu
Böcüklü, sevdiğim, elle bir oldu
Kol salladı, gidişime, vay benim

Kul, şerif oğlunun, tıkandı sesi
Hele, al kalemi, kirvem kirvesi
Dedem Şerif'' iydi, ben töremesi

Çizik atma, ad işime vay benim

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder