YETİMİ

(1929, Artvin - )

      Asıl adı Mehmet Alptekin’dir. Beş yaşındayken babası, annesi ve iki kız kardeşi ölünce öteki kardeşiyle birlikte amcasının yanında büyüdü. Yetimi, ortaokulu bitirdikten sonra Cilavuz Köy Enstitüsünde öğrenimini sürdürdü. Uzun yıllar değişik yerlerde öğretmenlik yaptı. Daha sonra yüksek öğrenimini tamamladı.

       Şiire ortaokul yıllarında başlayan Yetimi, özellikle o dönemdeki öğretmeni Sami Nabi Özerdim’in etkisi ve yardımıyla kendini geliştirdi. Yetimi mahlasını kendi yaşamıyla özdeşleştirerek kullanmaya başladı.

1976 yılında emekli olup Bursa’ya yerleştikten sonra kendini tümüyle edebiyata veren Yetimi geniş arşivi ve kütüphanesi aracılığıyla birçok araştırmacıya kaynak oldu.

       Değişik araştırmalarda aktarılan şiirlerinde hemen her konuyu işleyen Yetimi’nin şiirlerinin bir bölümü “Yaşamımdan Kesitler” (2005, Kum Yayınları) adıyla yayımlandı. Ayrıca yayına hazır yaklaşık 10 kitabı bulunmaktadır.

Kaynaklar:

A  http://karamavi.com/yetimi.html

A  http://ozanlar.biz/yetimi/

Şiirlerinden Seçmeler:

GİDERİZ

Doğduğumuz anda başlar çilemiz

Nasibimiz neyse alıp gideriz

Ne kadar olsa da kalbimiz temiz

Diz boyu pisliğe dalıp gideriz

Savaşım vererek düşeriz yola

Gideriz yıllarca vermeden mola

Bazen tek başına bazen kol kola

Başımızı derde salıp gideriz

Bir yol ki hiç bitmez yokuşu düzü

Ayrı güzeldir kış bahar yaz güzü

Anlamadan geçer gece gündüzü

Zamandan birşeyler çalıp gideriz

Yaşam dediğimiz bir uzun rüya

Onu sürdürmeye gelmişiz güya

Böyledir Yetimi bu yalan dünya

Bir zaman misafir kalıp gideriz

BAHTIM

Kırk yamam dökülür çekseler bir tel

Beni ele zengin sandırır bahtım

Ceplerimde eser püfür püfür yel

İçimi odlara yandırır bahtım

Elden bir şey gelmez bana eder naz

Yata yata geçer güz kış bahar yaz

Tembellikten sırtım hiç yerden kalkmaz

Lakin bir aslanı andırır bahtım

Dünyayı tutsa da zenginin varı

Var mıdır Yetimi sana bir karı

Şeşbeş düşeş gelir ellerin zarı

Beni hepyek ile kandırır bahtım