(1947, Yukarı Xod
(şimdiki adı Yukarı Maden) Köyü, Artvin – 1988, Eskişehir)
İlkokulu köyünde, öğretmen okulunu Cilavuz’da bitirdi. Daha sonra Ankara’da
yükseköğrenimini tamamladı. Edebiyatla, özellikle şiirle küçük yaşlarda
ilgilenmeye başladı. İlk şiirlerini öğretmen okulu yılarında yazmaya başladı.
Okuduğu kitaplar ve karşılaştığı bazı şairler aracılığıyla kendini geliştirip
bilgisini pekiştirdi.
Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde öğretmenlik yaptıktan sonra emekli olan
Medet Oral şiirlerinde değişik konuları işledi.
Medet Oral Eskişehir’de öldü ve orada toprağa verildi.
Medet Oral’ın şiirleri, ölümünden sonra amcası Hüseyin Oral tarafından “Öğretmen
Medet Oral, Hayatı ve Şiirleri” (2003) adıyla yayımlandı.
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
GELİR
Bastığın yerleri kirletiyorsun
Tabanından duman duman toz gelir
Kendini avutup aldatıyorsun
Yapmacık hallerin biraz yoz gelir
Çek artık yakamdan o kara elin
Duvar çatlak çürük imiş temelin
Sana ayıp olmaz beli bedelin
Seviyene insem bana söz gelir
Bakışların kıstırıcı mengene
Ama döver davul dengi dengine
Bu kez de şansını kumarda dene
Aşkta kaybedene fazla koz gelir
YAZIK
DEĞİL Mİ
Yüce yüce ulu dağlar
Düzlere yazık değil mi
Düzlerde açılan ele
Sözlere yazık değil mi
İçi bir hüzünle dolan
Yeşilliği hep yok olan
Her sene sararıp solan
Güzlere yazık değil mi
Yollar yayan karış karış
Sanki sürünmekle yarış
Otuzunda kırış kırış
Yüzlere yazık değil mi
Sevdadır kanında akan
Başlıktır belini büken
Ayrılınca yaşlar döken
Gözlere yazık değil mi
Gün be gün dayak atılan
Korku ile avutulan
Bir eşya gibi satılan
Kızlara yazık değil mi
Sonra çile saçın yolan
Kötü kader suçlu olan
Ayrılık üstüne çalan
Sazlara yazık değil mi
Cinayetler boşanmalar
Ah çekip çekip yanmalar
Ölürken yari anmalar
Özlere yazık değil mi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder