(1945,
Varizna (şimdiki adı Demirdöven) köyü, Posof / Ardahan - )
Asıl adı Arif Hikmet Ataman’dır. İlkokulu köyünde okudu. Özellikle
babası Müdami’den (1914-1968) etkilenerek küçük yaşlardan itibaren aşıklık
geleneği ve şiirle ilgilenmeye başladı. Çocuk yaşlarda da babası aracılığıyla
bağlama çalmayı öğrendi.
Geleneğe ilişkin eğitimini ve mahlasını da babasından aldı. Zamanla adı
duyulmaya başlayan Aşık Arifi yöredeki aşık meclislerine katıldı ve birçok
aşıkla dostluk kurdu, aynı zamanda kendini geliştirdi ve bilgisini pekiştirdi.
Konya Aşıkları Bayramına düzenli olarak katılan Arifi, başta doğaçlama
olmak üzere çeşitli birincilikler aldı.
Şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmada yayınlandı.
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
GÖNÜL
Ne düşmüşsün bir güzelin peşine
Beyhude yanıp da tütersin gönül
Gam kasavet gelir hergün başına
Gün be gün çıkmaza batarsın gönül
Bir yarin uğruna olmuşsun deli
Hiç gözüne gelmez dünyanın malı
Gülünden ayrılan bülbül misali
Öyle yanık yanık ötersin gönül
Arifi’yi koydun derdi telaşa
Senin ile asla çıkılmaz başa
Ne ferman tanırsın ne de ki paşa
Öz halinle beylik satarsın gönül
UNUTMA
Fikir denizinde aşk deryasında
Yüzer isen yüzdüren var unutma
Bu fani alemin boş dünyasında
Gezer isen gezdiren var unutma
Kün emriyle kurdu hüda dünyayı
Direksiz eğletir semayı ayı
İlerde başına gelen belayı
Sezen isen sezdiren var unutma
Hikmet Arif kalpten çıkar hileni
Terk eyleme ziyaret et sılanı
Bu dünyada iken cennet planı
Çizer isen çizdiren var unutma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder