XEVELİ BABUŞ

(1910, Xeve (şimdiki adı Sürügüden) Köyü, Göle / Ardahan  - 1973)

      Asıl adı Babuş Karatay’dır. Herhangi bir okul eğitimi almadı. Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla kendini geliştirdi. Özellikle Türk ve Kürt aşıklık geleneğindeki hikaye anlatıcılarından çok şey öğrendi. Sesinin güzelliği dolayısıyla kısa sürede yörede duyuldu.

       Geleneksel halk anlatılarını sonraki kuşaklara da aktan Xeveli Babuş, yörede bilinen birçok türküye de kaynaklık etti. Döneminde birçok aşıkla karşılaşıp deyişmelerde bulundu ve bu yolla türküleri kulaktan kulağa yayıldı.

       Yörede yaygın olarak bilinmesine karşın yazılı kaynaklara fazla geçmeyen Xeveli Babuş’un türküleri büyük ölçüde anonimleşti.

       Askerliği dışında yöreden ayrılmayan Xeveli Babuş köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/babus.html

Şiirlerinden Seçmeler:

DİNLEYİN AĞALAR

Dinleyin ağalar dinleyin beyler

Size bir avratlar destanı deyim

Bıyık burup gezmek marifet değil

Gölgesinden korkan beyi neyleyim

Avrat var ki arpa unun aş eyler

Avrat var ki buğdayı termaş eyler

Avrat var ki bir orduyla baş eyler

Ben bunların hangisini söyleyim

Avrat var ki eteğinde balası

Avrat var ki yetimlerin anası

Avrat var ki zulümlerin kalası

Merhameti bilmeyene ne deyim

Avrat var ki lokma yutmayı bilir

Avrat var ki halay tutmayı bilir

Avrat var ki gündüz yatmayı bilir

Ben bunların hangisini eyleyim

Avrat var ki tahta nalınla gezer

Avrat var ki hergün maniler düzer

Avrat var ki iner deryada yüzer

Ya ben kimi tutam kimi toylayım

Avrat var ki Şeyh Şamil’in kalası

Avrat var ki İshak Beyin lalası

Babuş’un başında tatlı belası

İzin verin ben adını demeyim