ÖZGÜN ERGEN

(7 Aralık 1988, Aydın - )

       Dokuz Eylül Üniversitesi Dramatik Yazarlık-Dramaturgi Ana Sanat Dalı mezunu. “Nâzım Hikmet’in Yaşamı ve Oyunlarında Aydın Kavramının İncelenmesi” başlıklı teziyle Z Raporu Şenel Aksu En İyi Tez ödülünü aldı.

       Şiirleri, Akatalpa, Bireylikler, Hayal, Patika, Şiirden, Şiiri Özlüyorum, Varlık, Yeni Tiyatro vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

 Ödülleri: “Aşağıdakilerden Hiçbir İz Yok” adlı oyunuyla 2013 yılında Suat Taşer Kısa Oyun Yazma Yarışması’nda Sahnelenmeye Değer Ödülü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Salgın (2011, Hayâl Yayınları, İst., 64 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BOZUK

Tez çürüdüm

Çatladı artık aklınızın yumurtası, civciv öldü

Beşi bir yerde takındım zincirlerimi; başım bağlandı ilmik

tutmayan iple

El değmemişiydim demirin; sabaha paslandım

-Gelinlik de kefen de maskeniz sizin; karaları örtmeye

Uzun timsah başlarıyla saldırdı erkekler, genç kızlığıma

Gözyaşımı etime katık yapıp yedi büyük büyük ağabeylerim

Akatalpa, Sayı: 140, Ağustos 2011

DEĞİŞİM SAATİ

lekeli uçurtmalar sakladım cebimde, kederli

içimin mağara duvarına eğilip baktım

değilim artık

o değil

o küçük kız, sessiz, çekingen

ağzının kıyısında

tarlakuşları uçuran

erken büyümenin yası

birikiyor tırnaklarımda

değneğine binerek günleri tek tek ayrılmış

süpürge saçlı atımın

dünyayı savunabilir miyim

bütün kötülere karşı

ruhum kaç bin yıl

kendinde bir dansken

rüzgârla yarışan kadın

DÜNYAYA EĞRETİ

Biri beni çengelli iğneyle iliştirdi dünyanın yakasına

Kıpır kıpır bir ekranda canlandı gölgem

Kanallar değişti vitrin yenilendi

Podyumun ışıltısı, sahnenin tozuna karıştı

Yüzümün boyaları aktı, boşluğun ağırlığından

Düğmeye bastılar ben çalıştım

Döndüm tanrıların etrafında

Renkten renge girdim, yasaklarla avundum

Yüreğin fişini çektim, bilinmedi adım

Kopya kâğıdı kadar hızlı ve silik çıktım hayata

Aslım buruk yüzlü bir işçinin nasırlı ellerinde kaldı

Akatalpa, Sayı: 118, Ekim 2009

EKMEK KADAR KUTSAL

Altı delik kumbarama -ah bir sorsalar

Kaç acı biriktirdim bu şiiri doğurmaya

Kınalı bir türküydü çocukluğum

Şeytan tırnağımda bir kopuşun açtığı

yaraya bakardı öğretmenim, boyacı çocuğun

-hani bana diyen parmağına

ayıplarınızı silmekten yorulan peçeteye

Önlüğünden tutulup sokağa bırakılan çocuktum

Kaldırım taşlarına sarmalanan

Kalp bu, elbet suya atılırsa dibe de çöker

Küçücük putların önüne serilir seccade

Ekmek değildim üstelik; öpülüp başa koyulan

Yoksuldum, balım yoktu bir parmak

ağızlarına çalacak

Akatalpa, Sayı: 136, Nisan 2011

ELLERİ YARAT

Adresimi sorsam bütün orman yabancı

Gökyüzüne yetişmeye ne uzak; kolum kanadım

Köküm kayıp!

Mendile beze bağlamışlar umudu sımsıkı

Çiçeği renginden soğutup gitmişler; diplerine varıncaya kadar

Bir putum bile kalmamış sığınacak...

Düştükçe yenisini dikmeseler önüme

El uzatan da yok hem ben şimdi nasıl kalkarım

Tutunacak dalı olmayanlar

Bilmeli en çok ağaç dikmeyi

Akatalpa, Sayı: 138, Haziran 2011

HAYAT ÖDENEĞİ

Ezildik, büzüldük

Dizildik bu yuvarlak kaypak masa etrafına

Tabak çatlağında eriyen kalbimiz toz!

Burada sinek avcıları ve tahtakurusu

Yediğim kazıkla tokum ben bu sofrada

İşlemeli kadehlerin içi kançanağı!

Daha da sarıl kundağına bulaşan bozuk süte

Çiğne, sindirme, bebeğim yut bu masalı!

Akatalpa, Sayı: 128, Ağustos 2010

ÖZGÜNDEYİŞ

Tırnaklarımla çıkardım her şeyin boyasını

Usul usul öptüm bir inciyi kabuğundan

Sokaklara saldım çocukluğumu; kimselere göstermeden

Limon ağaçları, hanımelleri, yaseminler değil de

İnsanların yüzünde zift karası, elbiselerine sinen

benzin kokusu; ne garip

Dağ ardına gizlensem keklikler ve ben, sonra bir başıma

büyütsem şiirimi

Ellerini gökyüzüne doğrulttuklarında, ben oradaydım

Sapan ne, avcı kim, av nerede; biliyordum, üstelik:

Savaşlar dinamitini en çok kendi içinde saklar

Canlı bomba olmaya gelir tanrı; huzurumuza

Bu suyun tarihini iyi bilirim, bu taş

Çatlasa en fazla kum oluruz, toza karışırız, ucunda ölüm yok ya

Aşk erir bu yangında, buharlaşır karışır bir de üstelik, aldırma

Havadan kap!

-Yaldızından ayıklamak istedim her bir şeyi; tek tek

Özümü ben başka yerde bıraktım; günüm yitik

Ne kadar bir anadan da doğmuş olsak, dünyaya hep üveyim

 Akatalpa, Sayı: 134, Şubat 2011

SARHOŞ

Yürümek için tutunmalı bir korkuluğa

Kurma bebeğin kumandasını al

Polis arabalarını yürüt, patlat ağrıyan yanını dağların

Kıyısına iliş hayatın, dünyanın camına yaslanan buğuya alış!

Tökezliyorsun; kuru gürültüyü seç, cıvık neşeyi

Bütün çimenleri kurutup ser önüme; kanını sula

Bu ölüm senin değil nasıl olsa

Bir asansör boşluğundan, televizyon ekranından da değil

Düşüyorsun kendinden

Akatalpa, Sayı: 126, Haziran 2010