EMRE ŞAHİNLER

(10 Nisan 1989, Kartal / İstanbul - )

       Asıl adı Yunus Emre Şahinler. Şiirlerinde Yunus Emre Şahinler ve Y. Emre Şahinler imzalarını da kullandı. İstanbul Aydın Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nden mezun oldu. 2012 yılında Polonya’da Wroclaw School of Banking’de öğrenim gördü. 2013 yılında Avusturya’da Alpen Adria Üniversitesi’nde lisans eğitimini tamamladı.  İstanbul’da yaşıyor.

       İlk şiiri 2010 yılında Sivas’ta yayınlanan Poyraz dergisinin Eylül sayısında yer aldı. Şiirleri ve yazıları Agos Kitap, Akatalpa, Akköy, Akşam Kitap, Caz Kedisi, Ekinsanat, Eliz Edebiyat, Fora, Gard, Gediz, Hâr, Karahindiba, Kıyı, Kurşun Kalem, Lacivert, Mor Taka, Mühür, Panoptikon, Patika, Poyraz, Radikal Kitap, Şair Çıkmazı, Şiiri Özlüyorum, Temren, Tmolos Edebiyat, Varlık gibi dergi, fanzin ve gazete eklerinde yayımlandı. Şiirleri Çince, Ermenice, Farsça ve İngilizceye çevrildi.

Yapıtları: Şiir: Ölü Mızıkacılar Diyarı, 2013, Mühür Kitaplığı, İst.; Repertuvar, 2018, Anima Yayınları, İst.

Şiirlerinden Seçmeler:

KARABATAK

1.        

Bir haziran soluğu

matemli gece, ıslak tütün rehası

ve ceviz ağacının yaprak hışırtısı

dallarında ürkek serçe çırpar

yazgısını rüzgarın koynuna

2.

Kaldırım boyunca misket oynayan çocuklar

reçelli ekmekleri var, yüzleri kir pas

akşam ezanı eve dönüş

telkinine sadık yaramaz çocuklar

lastik toplarına diken battığından bu yana

toprak sahayı mesken bilen çocuklar

3.

Tek tek selamlaştık deniz üstünde

uçuşan delikanlılarla

fecre yakın, çözüldü halatları

balıkçı teknelerinin

ve kozasından çıkmayı

bekleyen kelebekler gibi

sevindi deniz

4.

Akşam olur yeniden

deniz çocuk, tekneler kayıp

bense karşı kıyıda

yaralı bir karabatak

çırpınıyorum dalga üzerinde

KÜL EŞİĞİ

1.

Önce gülüşlerini sildi zaman

sevda filizlendi, dizginleri kopuk

2.

Şose kenarlarında yitirildi aşk

ramak kaldı, tutuşur ölüm

3.

Sessizliğin yükledi tufanını

dizelerin öksüz, ahengi yitik

4.

Kelebek çıkmazı sardı hüznü

pırıltılar giz, son soluğu rüzgarın

5.

Ateşe düşen gölgesi karanfilin

yanmak.. yanmak.. kül eşiği zaman

6.

Sevda çiçekleri sarardı soldu

öldürdü yağmur cennet çiçeklerini

SİZİN EVİN LAKIRDILARI

Anne!

Sarkıt beni balkonundan

kirli lüver zamanın

sakallarımı yadırgar mı dersiniz?

-tahterevalli çocukları

logar kapaklarına adı düşmüş yosma

pek kırılgan,telaşlı..

Haliç’in boynuna asılı sandalları kaybetti

şehvetini asla!

yapışkan tenler haritasında

denize kadeh kaldıran küstah bir liman

çapkınlığı karşı kıyıda

savaş çığırtkanlığı

kızların göğsünde;fora

savaşa hazır ve nazır deniz

ağzının yamacına iliştirdiğim

körpe dudaklarım

tutkusunu çılgın barikatlardan alır

kızıl gök ile öp beni!

proletaryanın alnından

şişşşştt..sessiz ol..

bir kentin ateşe verilmesine şahit

sizin evin lakırdıları

*Şiirler, şairinin izniyle yayınlanmıştır.
** 2 Mart 2020 tarihinde güncellenmiştir.