Gece Nöbeti

GECE NÖBETİ

gökyüzüne bakardım hep
gece nöbetlerinde,
bulutlar arasından çıkacaksın sanırdım
yeryüzünde yanan ışıklar hep kırmızı mı?
gökyüzünde birer pire sanki yıldızlar,
ayaklarımız altında
devasa demir parçaları,
kanatlılar bana
sevdamdan,
senden bir esinti getirir mi

ne gezer
yaprak kıpırdamıyor bu gece de
gel artık beni de sevindir
ne olursun
her şey geride kaldı,
düşlerim, beklentilerim,
arzularım,
umutlarım.

Hüzün hep bana mı düştü,
hep bana mı düştü çileler, acılar.
yağmur suları mı gözyaşım oldu ,
yoksa gözyaşlarım mı yağmur oldu?
aklım öylesine karıştı,
geride senden kalan ne?
sen nerede kaldın,
sevdam nerede?

ben kimim, kimin nesiyim ben?
Kimin nesisin sen, bir bilsem.
esse deli rüzgâr,
gelsen diyorum artık.

Bekle, bekle nereye kadar bekleyeceğim
bilemiyorum.
seni bulacağım diye
neredeyse kendimi yitireceğim.
bitmiyor bu gece nöbetleri,

içimi kemiriyor,
gelecek beklentisi

her gece nöbetinde gözlerim
gökyüzünde,
beklentilerimde uçup gidiyor
sabah olup nöbeti devredince
ödünç mü beklentilerimde
uykum gibi,
yağmurlar gibi,
gözyaşlarım gibi.

Afyonkarahisar / 2007
(Gamzeli) Abdurrahman Kırkağaç