CİHAT DUMAN

(9 Haziran 1984, Baskil / Elazığ - )

      Annesi Minever Hanım, babası Mustafa Duman. Malatya'da büyüdü. İlkokul ve liseyi burada okudu. 2005 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdi. İstanbul'da avukatlık yapıyor.

       Bir grup arkadaşıyla birlikte Yeniyazı dergisini on bir sayı yayına hazırladı. HurdaSanat adlı elektronik dergiyi 5 sayı çıkardı. Natama dergisinin yayın kurulunda bulundu.

       İlk şiiri 2007 yılında Varlık dergisinde yayımlandı. Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Avantgarde, Beyaz Manto, Dergâh, Diri Ozanlar Derneği, Duvar, Edebiyat Ortamı, Edebiyatta Üç Nokta, Gerçek Hayat, Ğ, Hece, Heves, İzafi, İzdiham, Karagöz, Karayazı, Kitap-lık, Mesele, Natama, Posa, Sincan İstasyonu, Sus, Ücra, Üç Jeton, Varlık, Yeniyazı, Yordam vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

       Ödülleri: “Ya Da Pişman Değilim” adlı şiir kitabıyla 2010 Server Vakfı Edebiyat Ortamı Şiir Ödülü'nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Ya da Pişman Değilim (2010, Yeniyazı Yayınları, İst., 64 s.)

& Kızkardeşleşmek (2012, Pan Yayıncılık, İst., 84 s.)

& Bir Fil Müddeti (2014, Pan Yayıncılık, İst., 70 s.)

Kaynaklar:

A  http://cihatduman.blogspot.com.tr/

Şiirlerinden Seçmeler:

İKİZLER BURCU

ben kimim

bu şiirin ilk okuru olmaktan başka

ilkokuldan sonra hiç aşk olmamış

yüksek tahsil sonunda sahile vuran

aşırı karizmadan cübbeyi yakmış

yasa biraz eksik kalmış tören gününde

ben onların söylediği

ayşE’nin unuttuğu

bu şiirin ilkokulu

ben kimim

1984 harpuT doğumlu

bakire ve dokuz çocuk annesi

taklidi yaparaktan para aklayan

ve itinayla dost aksatan kanun bilirim

beni annem yargılasın yargısı

babamca verilmemiştir

çünkü tabanca bilmek internete benzemez

ne demek oluyorsa

ne olduğumu biliyorum

—ama ben kimim

—?

insan gibi cevap ver

“Ya da Pişman Değilim” adlı kitabından

Cihat Duman

SAVAŞ HABERLERİ

elma’ya, c harfine

ağzımdan ağlıyorum

çünkü bana bir kadının dişleri emredildi

çok gül satmış çok yürümüş, soyadı hiç değişmemiş

şehrin içe kapandığı yerde kendisi olan

tanrı-kedi arası bir saatte müntehir bir kadının dişleri

kendime ölüyorum, bu şık bir hareket

kendime ödüyorum hayat borcumu

kendime öpüyorum ama eğilmeden mecaza

hacize, ucuza, eften püften şeylere

kendime övüyorum onu ağzımdan ağlıyorum

adı konmamış bir hayvanım ben hayvan

mağrur deyin bana kısaca tanışalım

elbette tartışırız

bir iletişim biçimi olarak şiir […]

ağız dolusu ağlamaktır kulak kemiklerine

bir kadının şırılçıplak dişleri bur’dan bakınca

bir savaşın en güzel hatırası

geleceğim oluyor

“Ya da Pişman Değilim” adlı kitabından

Cihat Duman