(15 Mart 1956,
Sarayköy / Denizli - )
Şair ve yazar. Tam adı Zehra Nesrin İnankul. Eserlerinin bir bölümünde
Nesrin Göçmen imzasını da kullandı. Sarayköy Gazi İlkokulu (1967) ve Sarayköy
Ortaokulu’nu (1970) bitirdikten sonra, öğretmenlik mesleğine duyduğu ilgi
nedeniyle 1971-72 yıllarında Denizli Öğretmen Okulunda okudu. 1973 yılında
Ankara Yüksek Öğretmen Okulu Hazırlık Lisesi’nden mezun oldu. Öğretmenlik
mesleğini ancak iki ay yapabildi. Ailesinin ve öğretmenlerinin teşviki ile
girdiği üniversite sınavlarında Ege Üniversitesi Eczacılık Fakültesi’nde
okumaya hak kazandı. Eczacılık Fakültesi’nde okurken bir yandan da Ege
Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi’ne devam ederek öğretmenlik sertifikası
aldı (1977). 1977-1984 yılları arasında SSK Soma Hastanesi’nde başeczacı olarak
görev yaptı. 1985 yılında devlet memurluğundan ayrılarak kendi eczanesini
işletmeye başladı. 1997 yılında AÜ İktisat Fakültesi’nden mezun oldu. Otuz bir
senelik eczacılık yaşamına 2008 yılında eczanesini kapatarak son verdi. Yazma
uğraşısının dışında alüminyum rölyef çalışmalarına ağırlık vermeye başladı.
Yapıtlarını İzmir’de sergiledi. İzmir’de yaşıyor; iki çocuk annesi. PEN
üyesidir.
İlk şiiri 2000 yılında İzmir-İzmir
dergisinde yayımlandı. Şiirleri, öyküleri ve yazıları Afrodisyas Sanat, Alaz, Bizim Ece, Cep Sanat, Çağdaş Yaşam, Denizsuyukasesi,
Dilge, Dilizi, Eliz Edebiyat, Kadıköy Sanat Yaprağı, Maki, Meskatder, Mortaka, Özgür Kocaeli, Serhat Kültür, Silgi, Soma
Kara Elmas, Şehir, Taka, Tay, Temren, Türk Dili, Varlık, Yeni Asır, Yeni
Turunç, Zaman vb. gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı. Bazı şiirleri
Bulgarca ve Sırpçaya çevrildi.
Yapıtları:
Şiir
Kitapları:
& Asi Duygularım (2005)
& Zamansız Zamanlar (2007, Etki/Dize Yayınları, İzmir)
& Söz Yıkar Kendini (2009, Tay Dergisi Yayınları)
& Gülyaşı (2012, Kanguru Yayınları, Ank., 64 s.)
& Toz Yorgunluğu (2018, Mühür Kitaplığı, İst., 64 s.)
Öykü Kitapları:
& İlgisavar (2016, Nezih-er Yayınları, İzmir, 128 s.)
Anlatı Kitapları:
& Sen Söyleme - Bir Çingene Efsanesi (2005)
Şiirlerinden
Seçmeler:
GÜLYAŞI
Kan
pıhtısıyla örülü
Buzdan
duvarlar
Kazınır
Afrika kamburuna
Ölüm
kaplı, cüzamlı toprak
Kum
tanesi dipsizliğinde
Saklanmış
zehir içre gölgeler
Giz
bahçelerinde öpülmüş
Günahkâr,
yarım kadınlar
Bakınca
savaş prizmasından
Sınırsızlığa
akan bir su
Karmaşık
gölgeler arasında
Vatanım
yok, gülyaşıyım
YAŞLI SESSİZLİĞİ
ÇINARIN
Çınarın
yaşlı sessizliğinde
Nöbete
durunca toprak
Kadın
kokulu nergisler özler
Kumsaatıyla
yarışır zaman
Umudun
ağları tek tesellidir
Kalpteki
yangına buz oturunca
Kekik
kokuludur eylül şarabı
En
güzel yanı ölümün
Bir
kere yaşanır olması
Bakışlarındaki
tozu sil
Sevmekten
yorgun ellerinde
Buruşturulmuş
bir mendil
Hayat
kokuyor hâlâ
İSYAN
Karanlığı
deler saçlarım
Tenimde
süt kokusu
Yatağın
yayları isyanda
Yenisi
başlayacak bir savaş
El
değmemiş kar beyazı, düş
Kötülük,
pişmanlık sırlara gömülü
Sessiz
bir çığlık isyanım
Yıkılmayı
öğrendim yıkarak
İçime
sürgün çiçekler zehir
Son
ateşböcekleri de kaçıyor
Yıldızların
gümüş gölgesinde
Sönüyor
çocuk yüzleri
Neden,
nasıl severim
Yalanlı
sarmaşık gözleri
Kötü
çizilmiş bir tablo mu yaşam
Toprağın
özünü suya saklayan
ALSANCAK
Yasakla
yasaklayan kol kola
Terle
ıslanmış yumruklar
Alsancak
Gündoğdu Meydanı
Siklamen
rengi atmış üzerinden
Pişman,
çaresiz, gölge kadınlar
Alsancak
Barlar Sokağı
Bakar
dünyanın kirine tepeden
Ölümü
süsler metalik bir ses
Alsancak
Hocazade Cami
Tarih
çatlatır yüzünüzde
Tebessümün
en acı imiyle
Alsancak
Şair Eşref Bulvarı
Topal
güvercinler yuvası
Yaraların
hayat koktuğu
Alsancak
Tren Garı
Toplar
denizi solduran yosunlar
Kırmızıya
dönmeden dokunuşlar
Alsancak
Kordonları
Yasağın
boşadığı dul
İzmir
her şeye rağmen umutlu
OĞUL
Serçeler
konuktu dallara
Araya
girdi okyanuslar
Hangi
boylamda izlersin gün batımını
Hangi
en’lerde gözyaşların
Karaelmaslar
mı boyadı yüreğini
Ayrılığa
durdu kuşlar
Özleme
kanat bulutlar
Gitme,
kal; bakayım izlerine
İçimde
kırık bir nisan şarkısı
*Şiirler, Nesrin Z. İnankul'un izniyle yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder