YOKTUR BELKİ AHMET ADA DİYE BİRİSİ
Heves, bir çiçeğin bir çiçekle konuştuğu
Ağaç, dost ormanın yavruağzı
Sevda, giriniz şiirimin cümle kapısı
Ev, içine güneş yürüyen kaygı
İç içe geçmiş odalar sonra
Bir balkon, dünyayı seyrettiğim, dolunayda
Uzak denizleri düşlediğim, sonsuzu,
Işıltılar saçan güneşin altında
Sonrası da var, ellerimin uzantısı
Olmuş her mevsim uçan bir damla su
Ah, çocuklar, yaşama hevesiyle doluyum bugün
Yarın ne olur bilmiyorum
Öteki için varolduğumu biliyorum
Yoktur belki Ahmet Ada diye birisi
Hep ötekidir doğunun da doğusu
Ah, evet, şu incir ağacının doldurduğu boşluk
İşte oyum ben, bu yüzden
Bir sevda çağrısıyım dünyaya
Yoktur belki Ahmet Ada diye birisi
Kim bilir uçar gider acısı
Ahmet Ada
Hayâl Dergisi, Sayı: 35, Ekim-Kasım-Aralık 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder