NURULLAH KUZU

(22 Mayıs 1983, Kızıltepe / Mardin - )

       Dicle Üniversitesi Türkçe Bölümü mezunu. Artuklu Üniversitesi Felsefe Bölümü’nde yüksek lisans yapıyor. Mardin’de yaşıyor.

       İlk şiiri Pitoresk dergisinde yayımlandı. Şiirleri, öyküleri, yazıları ve söyleşileri Askıda Öykü, Hece, Özgür Edebiyat, Sincan İstasyonu, Varlık, Yeniyazı vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri: “Dağınık Kara” adlı kitabıyla 2009 Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülü’nü aldı.  2008 ve 2009 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri şiir dalında dikkate değer bulundu. “Kırkyama” adlı dosyasıyla 2014 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü'nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Dağınık Kara (2009, Mayıs Yayınları, İzmir, 64 s.)

      Öykü Kitapları:

& Kırkyama (2014, Varlık Yayınları, İst., 112 .)

Şiirlerinden Seçmeler:

DAĞINIK KARA

kara kara huylandım da kuyulandım hayata

su topladım durmadan, taş attım kendime

boşluklar vardı, sessizlik ve birkaç damla mürekkep

dağıldı kara

ben aslında dağınık bir kederdim, dalgın bir kusur

soyumun mirası, alnımdaki oyuktan oyma

gövdem ruhumun ücra yeriymiş, kanayan bir ülkeymiş

insan. o ilk talan o ilk yağma o ilk kusurla

ruhun toprağa düşme biçimiymiş hayat

insan düşeceği ağacı çalışmaya gelir gibi dünyaya

gibi şehre sürülmüş bir dağ köylüsü –nasıl

gibi bahçelerinden savrulmuş ermeni yaprakları –bu ne rüzgâr

ve anneleri vardı işte bütün bunların

cumartesiden başlayarak ağlamaya, tutacakları elleri

arayan. ülke mi ağaç mı bu dinmeyen yara

bak!! ortalık bir yerde beyaz bereli adamlar

bak! kara bir çarşambanın kara sularında faili meçhul bir –ne demeli

iyice bakılırsa alnımda bir oyuk. her kardeş ölüsünde kanayan

ve bir oyuk daha! işte bir tane daha!

bir yerinde dünyanın, birileri öteki’yi kırdıkça!

bak! o adamın bağından peşim sıra bir gazel

ellerim kirli ellerim toprak

bu her hasat mevsimi gülüm, tenimden düşürülmüş bir can

diyorum: iki kere düşer toprağa insan. ikincisi ölüm!

ve insan insanaydı ikinci talan

diyorum: bu onmaz bir kara leke

biz sustukça elimizde açan

“Dağınık Kara” adlı kitabından

GÜNAH

Hayat! sen ki siyahî bir binek atısın, alnın dahi ak değil!

değil miydin yasak sütüne uzanınca ellerimizi dişleyen

kımız içince biz şahlanıp sırtından tepen

ki biz bir ağaçtan düşüp de geldik dünyaya

sırtından düşürmüşsün, ne zarar

bak! etimizde tok bir nasır gün günden kalınlaşan

bak bozuyorum ezberimi, İnsan insana değil ilk talan

gerildin ve yürüdün üstümüze şahlanarak

gerildin ve teptin gövdemizi yararak!

bir sebep arandım ki bu nasıl savaş

ne biçim suç ve ceza

bilinir ki insan, omzunda yüküyledir dünyanın

bilinir ki insan yükünü taşımak harcı değildir bir atın

ve madem  insan babadan kalma bir kusurdur

insan başından bir günahla borçludur hayata

bırak ağaca dönelim!

dönelim ve başlayalım orada, kendimize ait bir günahla

“Dağınık Kara” adlı kitabından