ATAMAN O. AVDAN

ATAMAN O. AVDAN

(22 Mayıs 1986, İzmir - )

       Yıldız Teknik Üniversitesi’nde Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler, Boğaziçi Üniversitesi’nde Modern Türkiye Tarihi okudu.

       32 sayı Ay Edebiyat adli fanzini çıkardı. Kısa film çalışmaları yaptı. Halen Kanada’nın Vancouver şehrinde yaşamakta, Simon Fraser Üniversitesi’nde Sosyoloji doktorası yapmaktadır.

       İlk şiiri Ağustos 2001 yılında Varlık dergisinde çıktı. 2001-2007 yılları arasında şiirleri  Akatalpa, Budala, Kavram Karmaşa, Son Kişot, Sözcükler, Ünlem, Varlık, vb. gibi dergilerde yayımlandı. Altı yıllık bir aranın ardından 2013 yılında tekrar şiir yayımlamaya başladı.

Ödülleri: 2002 Rıfat Ilgaz Şiir Ödülü’nde Betül Esener, Onan Günöz ve Polat Onat ile birlikte övgüye değer bulundu.

Şiirlerinden Seçmeler:

ADSIZ

Tanıdık mı bu güneş

birden, bir yerlerden?

Sevgilimle oyunlarımız gibi

yalnız biz anlarız, yalnız oyun biter.

Onunla bir gece, tünellerden yürüdük.

Beraber uyandık onunla

şehirde yattığımız akrepsiz

yelkovansız uykudan.

Tanıdık mı bu ev, hatırlıyor musun?

Soyunduk, sevgilimle

küçücük bu banyoda yıkandık.

Bütün fidanları o suyla suladım.

Bir daha ikimizin de geçmeyeceği

bir sokak köşesinde sarıldık

…

öyle kaldım, akşamüstü dağıldı.

Biz yürüdüğümüzde, çocuklar

balonlarına zor tutunurdu.

O rüzgârlara tek tek ad vermeye

ise hiç uğraşmadım.

Ki ben adları severim en çok

seslenmeyi severim ama onun

rüzgârında ters yüz olmayı

seçtim. Ne güzel bir baş dönmesi.

İstanbul, 2012

Akatalpa, Sayı: 167, Kasım 2013

BULUTLARDA

ilk kez seyrettim şimşekleri denizin üstünde

evine yakın bir yerde, birazdan dönecektin.

Oysa yeni gelmiştik, dumanın kulübeleri ve

hendeği örttüğünü düşünmüştük.

Anlattın bana ağaçların yasalarını.

Doğduğun ülke gökyüzündeydi, ayna yoktu hiç

suya bakardın; yansıma yüzeyde değil

içindeydi. Heyecanlıydın inerken

bekliyordum merdivenin bittiği yerde.

Hemen gitme, bulutlar da kalsın.

Şapkarnı çıkarıp masaya koydum, ıslanmış.

Son Kişot, 6 Eylül Ekim 2003

ÇINAR

Parmaklarım ne güzeldi eskiden

duyardı üstündeki hanedanı kahveye otursam

duyardı ormanı, her kovuğu

gri, yeşil, sarı lekeleri –yamaları-

kara kabuğu zehri emip parça parça dökülen.

Kavram Karmaşa Dergisi, Kasım-Aralık 2002       

IŞIĞINIZ

1.

Zaman geçmiş, anlar mıyız; üstümüzde

bilmedik tavanlar

ben ellerimi uzattım tutmaya, siz ışıklar aradınız

buldunuz da.

2.

Sizi tanıdım, siz beni

tanımadınız; oysa ne çok fotoğrafımız var

şimdi kurtulamadığım. Bu sonuncu

Amsterdam, siz hiç tanımadığınız bana

yaslanmış, ceketimde bir şeyler asılı

önümüz sarılı hayat.

Bu, uzak gibi duran geçen kış

nasıl da yan yanayız Galata’da, oysa

beni tanımadınız

ben sizi, ışığınızdan bir adım geriye attım,

tanıdım.

3.

İki gece önce, çocukken

siz yürümüyordunuz dünya gidiyordu

sağınızdan solunuzdan

öyle gördümse ben öyleydi

ilk bilgisayar oyunları gibi

ağaçlar çöp kovaları duraklar geçti yanınızdan.

Işıklarınız yoktu ve

bir sis çanı ensenizde

ne duydunuz ne durdu dünya.

Akatalpa, Sayı: 166, Ekim 2013

NEHİR

Masaya yaklaştı, adımlarında bir kuzu

aklında hep o soru; “Kum ve zaman

nerede ayrılır?”

Kum akar saatte, sadece saatte

zamanın olmaz yatağı, nehir o.

Kavram Karmaşa Dergisi, Kasım-Aralık 2002

OLANLAR

I.

Kuzeye bakan evler kurduk tahtalardan

Rahat koltuklarında kitap okuyan

Dikiş diken, çay içen kadınlarla donattık odalarını

Bacasızdı ve sıcaktı inadına

Tutuşmazdı pencereleri kadınları öldürmesek

Çünkü bir kadını taşırdı her pencere

Sokağı gözlerlerdi saksıların arasından

II.

Yerin dibinden çıktı güneş saçıyordu alevlerini

Geçmişti türlü işkenceden

Derin bir yara ve onlarca yara

Sırtında, göğsünde, yüzünde: Kirpikleri

Kazınmıştı gözünden, dudaklarında

Diş izleri -acıyı dindirmek için başka bir acı-

Saçları traşlı ki rastgele kesilmiş belli

III.

Vahşi bir hayvan ölümüne bakıyordu

Arka ayaklarında doğrulmuş, rüzgârlıydı

Bakıyordu cepheden gelecek ölümüne

Hiçbir hayvan ve tanrınınkine

Benzemiyordu bakışı. O, bir zamanlar

Tapılacak güzellikte. Soylu, her çağda muzaffer

Bir zamanlar sağlam, emin ve kendinde yürürdü

Oysa ruhundaki her şey akıyordu bacaklarından

Soyluluğu akıyordu bacaklarından

Elimi uzatsam tutar mıydım -belki

Olacak iş miydi, çürüyordu

Budala Dergisi, Ocak-Şubat 2002

SARMAŞIK

Sarılmış gördüm bir kadını saksıya

yeşil elbisesi ve zayıflığı

sarmaşığı tamamlıyordu.

Gözlerinde karıncalar

yürüdü buza aldırmadan.

Kavram Karmaşa Dergisi, Kasım-Aralık 2002