(11 Haziran 1987, Manisa
- )
Celal Bayar Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu.
Şiirleri, öyküleri, yazıları ve söyleşileri Bizim
Mahalle, Gediz, Karşın, Temrin, Yedi İklim gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı.
Yapıtları:
Şiir
Kitapları:
& Mavi Düşüm (2010, Öncü Kitap, Ank.)
Kaynaklar:
A http://burcuakkanli.blogspot.com.tr/
Şiirlerinden
Seçmeler:
BEŞ
LİRAYA ÜÇ YILDIZ!
Yıldızları satılık şehirler
Balkonlarda yıldızları gözleyen çocuklar
Nerdesin ay dede
Gülümseyişinin özlemi düşüyor
Gölge diye
Büyük apartmanların üzerine
Balkonlar diyor şair
Mezar olacak yeni yüzyıllarda
İnsanlara…
Oysa bilmiyor
Şehrin en kalabalık mezarlıkları
Yüzü güleç insanların
Kalbinde kuruluyor
Hadi!
Kocaman şehirlerin şen insanları
Saklayın ölülerinizi
Naftalin niyetine
Sürün gülüşlerinizi
Kokmasınlar diye!
Çocuklar yıldızları özlüyor
Ay, karaborsacılarda
Neredesin!
Dudakların üç hecede
Canım seni çekiyor…
DİLİMİN
ALTINDA ADIN
Bilmiyorsun
Herkesi kan tutar!
Beni kar tutuyor sevdiğim
Gözlerindeki o soğukluğa
Aramızdaki buzlara düşman kesilişim ondan
Ellerin soğumasın diye
Tutup öpüyorum parmak uçlarından!
Adın dilimin altında
Ondan büyüyor her söyleyişte
Nefes alışım
Bir dua sıcaklığında
Anne yalınlığında iki el
Birbirine kavuşurken üflenir gibi…
Kim bu yabancı
Bilinmemiş bir aşk heyecanı
Aşkla aramda seni saklıyorum
Ayraç niyetine!
Kendimi kaybetmeyeyim yeter!
Sen bilmiyorsun
Uzaklıkları vuruşum
Sıcağında tavaflarla uyanışım ondan
Beni kan değil
Kar tutuyor
Sen aramıza soğukluğu serdiğinden beri!
Yedi
İklim Dergisi
İLK
KELİME ÖZLEMİ VE ŞİİRİN TANRISI
O söz! Açar kapısını
Bekliyorum, incir kuşları pencereme
konduğunda
Ses, çatlarsa dudağımda
Başlayacak şiir
‘’İkra’’
Arındırıp ağzını zemzemin saflığında
Hece düştüğünde şairin rahmine
Şiir patlar gecede
Kara bir filizdir çıkan topraktan
Su kurutur, tuzu eksik kalırsa
Sesi bitmiş, imgesi tükenmiş bir şairin
hüznüdür
Düşen gözbebeklerine
Kara, kırmızının yıllanmışı, yalnızlıkta
Aşk, kırmızı yazılır tarihin sayfalarına
Durdukça güzelleşir, Leylâ olur
Mesela…
Ve şiir kırmızının imtihanıdır tuzla!
Tuz eskitir şiiri bir yalnızlıkta…
Gediz,
Sayı: 9, Güz 2011, s. 23
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder