SİNAN KARADENİZ

(1978, Fatsa / Ordu - )

M. Sinan Karadeniz imzasını da kullandı. İlk ve orta öğrenimini Fatsa’da tamamladı. 2001’de Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üni. Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Fatsa’da yaşıyor; evli ve üç çocuk babasıdır.

Şiirleri ve öyküleri Akatalpa, Fayrap, Gargalak, Kertenkele, Papirüs, Şehir, Şiiri Özlüyorum, Yasakmeyve gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: *Yomblues, İst.: Komşu, 2013 *Dünya Balkısı, İst.: Hayâl, 2018

Şiirlerinden Seçmeler:

DÖNENCE

dönüyorsun

Atlar, balıklar, düşler, uslar, sendeki bu devinime tutkun

Güzelleşiyorsun her randevuda

nefesim uçurumun başında bekliyor ağzına

Bütün kentlerine harften insan yontuları diktiriyorsun

sırf ben okuyayım diye

Bir yaz çıplaklığını atıyorsun saatlere. 

Adnan yalıyor yutuyor bana mısın demiyor

Döndükçe eriyor Yalçın'ın badem çekirdeği;

sol yanından ağzına çıkmıştı o gün, acıydı

Üstünde yine de yürümüştü ağzına ağır gelen tadın

gözünü Adnanların çıplaklığı yalayışı bürümüştü

Kazılar yapılmayacak bir Mezopotamya keskiliyorsun benden

Adnan ve Yalçın benim en eski fosillerim

Görünmez yedekçilerim, onları askılığa asarken, hüzünlenmiştim

Kimileyin yüzüme tükürüyor rüzgar, Adnan'ı sigarama sarıyorum

Denizlerin kolajına bakıyorum

Binlerce yıldır bana bakan gözlerini topluyorum

çamurdan, kırağılı yapraktan

Bir kadının topuğundan, akarsuları oltalıyorum

Şehrimin bir yakasında elektrikler kesik

ufkundaysa şimşekler çakıyor 

Bu yaz yağmuru ya, yine de yürüyorum,

Ormanlarında Füsun'un peşine ben de vuruluyorum

Ardımda kayıp ilanı göremiyorum, kayıptan da sayılmıyor bu gidiş

Doruklarda toplamını arıyorken, hoyrat ellerce soyuluyorum

rakı dökülüyor,

Sen döndükçe gözümde karanfiller yaprak döküyor

Yedekçilerim saçlarımdan Füsun deriyor,

Kuşburnu sepetliyor ellerin giderken, devrilen bir anıt üstünden

Toprağı bir arsız gibi parmaklatıyorlar bana

toprak hep onlara kızıyor, ağlıyorum

Hayatın kılcallarında ıs yok ben de...

Kar, boran oluyor duvarda palto, masada şapka,

Gözlerimdeki ışığa kar diye yontuluyorsun 

bir kafeden, koruluklardan

Bir gökkuşağı diye tanıyor kimileri bizi

Çocukların yüzlerinde hâlen öyle.

Dönüyorsun,

Güneş doğarken, batıyor her yerimde

Sana el sallarken son dönüşünde

hüzünlü anılar albümünü tek tek çeviriyorsun

Topladığım bütün gözleri dolduruyor

yağmurda yürürken yitenler: F/A/Y

Dönüyorsun

Su serpiyorum ardından yeri geldi diye

bir daha dönesin diye değil

Kana kana ayran içmiştik, dudak dudağa...

Issız oteller, şehvetli kütüphaneler gibiydik seninle.

"Yomblues" adlı kitabından

*11 Ocak 2024 tarihinde güncellendi.

*Yayına Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç