KERİM AKBAŞ

(29 Şubat 1992, Ankara - )

İktisat terk; Hacettepe Üniversitesi’nde Mütercim Tercümanlık öğrencisi.

İlk şiiri 2010’da Heves dergisinde yayımlandı. Şiirleri ve yazıları Bireylikler, BirGün, BirGün Kitap, BirGün Pazar, Diri Ozanlar Derneği, Duvar, Düşünkara, Gard, Gediz, Şiir'den, Underground Poetix, Zamansız gibi dergi,  gazete ve eklerinde yayımlandı, yayımlanıyor.

Yapıtları: Şiir: Lodos Devam, 2018, Edebi Şeyler, İst.

Kaynaklar: http://seyirsaati.blogspot.com.tr/

Şiirlerinden Seçmeler:

ANONS

eski ağustosların alnına yazıl kahve önlerinde

bırak kalsın şarapların yıktığı bir hayata iftira

daha paris'te beş kuruşsuz kaldığımız günler yakın

sanki her hafta yeniden başvuru yapan bir manada

benim yüzümde sabahın eksik yanı hep tıraşlı

sevincin saatlere attığı kıyak naz gecikmeyecek vesselam

işte herhangi bir polis cümlesi, etimiz tutuşacak

bu ankara'yı nasıl gitsem, nasıl dönüyorum çarpıntısı

biz savaştık, biz açıklandık o masalarda ikindileri

ama onlar buradayken güne borçları birikmiş bir kadına

tutup şehirlilerin eski naralarını anlatamam.

yaşamak güzel midir dedikçe mahalle delikanlıları

kendime yeni bir saat alırdım silah satan çocuklardan

gözlerimi toprakta unuturdum vay benim bitmezliğim

ben o zamanlar eski ağustoslarda kanımla yayılırken

yeni tarlalarda yani uzak semtlerde şehirlilere

ve ihanetlere mermiler biriktirirdim şehir değiştirir gibi

şimdi anlaşılmaz bir aksanla her şey yalan;

fakat bazen saatler dahi tutukluk yapar

boşlukta insan çarpamaz kendinden başkasına!

BALKON ŞİİRLERİ

1

önündenkimseningeçmediği

kuralda anlaşalım ben şunu bitirince sokağa çıkacağım

güne hazırlayacaklar şarkıları biraz daha hatıra gerekli

onlarda bıraktığımız teşne bir sokak, anlamsız bir telaş

terlediğimiz yerde sustuğumuz krizler, isimler isimler

duymadı kimseler, eminim: ödünç mahallelerde laf kalabalığı

şirince'de bir kaç mektup yazdığımız o gece ve bir kayalık

belki tüm küfürlerin köprüaltlarına saklanması bize biraz

anlamsız anlamsız anlamsız kuralda anlaşalım diyorum

terk ettiklerimize ince bir selam, balkonlarda efsane şeyler

balkonlarda hep oralarda şehirler, ne anladık bu işten

bir yaz gecesi her şeyin sebebine dair;

bir eskilik canı varsa kırar geçeriz soloları. hamdolsun boka

batıyoruz: dünyanın bütün cevapsız aramaları içerisinden.

vay gurbanım diyerek anıldığın masalarda her şey belli

araba şart, alkol yok, gerçekten alkol yok, sonrası için

siz niye diyeceksiniz belki ama alkol gerçekten yok öncesi

sizin.

gururda beklediğiniz ikindilerde beş dakikadan sonra izdiham

her toplumun kahramanı değilse de aşk, yarına suistimal bir ant:

kuralda anlaşalım, yarını hatırlatırsan evime çok uzağım.

her şeyden haberdarım, sokağa çıkacağım.

BALKON ŞİİRLERİ 2

tindersticks – medicine

benden nefret et ama bana acıma diyor sonra eh hadi ama ne güzeldir bu gecelerde vallahi aşağılar

nerden nereye selam yollasan da darılacaklar sana

halkta adın noktalı virgül; estirip geçtiğin güzelliğin

de haliyiz hala bağlaç olamadan yokuşa varan

ne iyi ne iyi bizi zaten hep unuttular olsunu bulvarın

geçtik o civarları rahatız ama bana n'lur isteyişlerden

ki tarihten ayrılacak kadar muhimmat saçmalık.

bu geceyi de kendimle geçirdim,

burası biraz daha kimsesizlik.

DİLEMMA

kırdığın sokak nerde laleler dürüst yolların yalancısı

hani apartman kenarlarındaki küçük bahçeler

güncelleniyor, açık, haber, her şey; PARK ALANI

ve hep o takip ediliyorum hissi...

amerika'da tecavüz ettiğim mimari, aslen iktisadi verileri

yağmaladım yağmaladım gözünüzün yaşında bir kilometre

beş bira ve beş bira dahayla terk ettiğim unuttuğun şeyde

en büyük asker onlarındı, kahrolsun yalnızlıktı, yolculuk...

senin ve benim yani işte yürüdüğümüzü görmüşlerdi sandık

kırdığımız sokakta kırıldığımızda artık yitik bir yarım kalmak

bütün yönetmenlerin ortak noktasıydı biraz düşününce

dikkat, pil zayıf; çay içiriyoruz en sadık yerlerimize

ütülü gömleği dördünce kez giyince, orası artık sokak kadar

uzak uzak yağmaladım ulan bozdum hepsini birer birer

oyun, kapital, izafiyet; dört nala uzak asya, yaşasın kardeşlik

kusursuz yalnızlıklar yaşıyorum sen uyuyorsun

kızılay mı abi; meşrutiyette beş dakika insanlara bak, anlarsın

kıt kaynakları en verimli şekilde kullana kullana manevi gider

dilemma.

inandığın kadar dürüst bir mevsime korkuyu aşıladılar

pembe dizide yaşıyormuş meğer ümitköy sakinleri

bilmedim bilemedim alkole yanaştım: kalibre, ifşa ve bir sarışın

geceyi kendimde geçirdim

sıyrılmaya çalıştığın rüzgara anlatamazsın yaprağa basınca çıkan sesi

DÜZGÜN

ben kendime hoşçakal dedim; çıkıp avlulardan bir başıma

eksik türküleri tamamladım türkçe, adımda eski bir halk

yine de adının geçmediği sözlükler arandım durdum akşamları

hep bekledim, kravatlı adamların ikindileri hatırladığı buhran

ah, ezberlediğim takvimlerde dahi soru kaçırıyorum; fevkalade

camel bozdu, pavyon kapandı, şike şike yenildim mesafelere

ben yine de hatırlattım onlara polis baskınlarını nitekim

alnını gösterdikçe garson tüm saatlerimizi satmıştık

anlaşılmaz bir aksanla çıktık gündüzleri ankara'dan

bir akşam daha olur olmaz kırıldı tespih; birçok defa

beş ağustos akşamı dokunsalar ağlayacaktım,

mahalle baskınlarında adını unutmuş bir göğe

artık her şey yalan.

ben kendime hoşçakal dedim

türkçe.

YARIN BİR

Ahmet Erhan'a

aramayacaklar zamanı geçtiğinde yeni bir gölgeyi,

etraftasındır; yeni taşlıklardan eski türkülere dair

benim kırgınlığım, bir çağ boyu aranmış mümkünlükler

kimseyi unutunca, bitmemiş dalgınlıklarda hatıralar mübah

vah benim yıllar yılı belada karanlık muhattabta itibar

ki gözü görmeyen yılgınlığım; gönül felaket bir sorun.

çocukları sandılar! yakamızda bitmez bir and oldu bu

doğru değildik belki ama ilebebet andık eski bir davayı

yeni dünyalarda: tek başına çıkılmış bir sokak, hayat

üstgeçitlerde kimsesiz bir koca yaz; yastan kuvettli

oysa bizim alnımızda tarihle başa çıkan bir kavga yatıyor

bilinmez şehirlerde içerdeki arkadaşlardan bir mektup çoktandır

ve bildirilerde çoğalan gün, gülümseyince saklanan çocuklar gibi

fevkalade çoktan unutulmuş bir güvercin adımı, bitmez sokak

yeni yokuşlarda anlaşılan akşamlar kadar tanıkken çağa

pankartlar en anlamlı şiirlerdir; yokuş görmeyen hayatlarda!

yine de çıkılacak yokuş, fransız bayramlarında ve

kıraathanelerde yüzlerin yarısında kuvvetli bir anlam

mamafih sarsak bir gece, mevsimler bulvarlarda imtihan,

avlularda ve çınar ağaçlarında aynalarsız bir geçmiş

zamanı geçtiğinde...

beş vakit uğranılmayan üst geçitlerde yara,

eski bir ihanet, suç teşkili ve mühimmat.

içine girilmiş gündüzlerde, yeni bir gölgeye...

Mayıs 2012 / Ankara