UTKU KAYGUSUZ

(1985, Zile / Tokat - )

              1993 yılında ailesiyle birlikte Sivas’ı terk edip İzmir’e geldi. 2009 yılında Dokuz Eylül Üniversitesi Sınıf Öğretmenliği bölümünü bitirdi.

       Şiirleri, öyküleri, yazıları ve söyleşileri Berfin Bahar, Bireylikler, Can Sıkıntısı, Çevrimdışı, Doğmasız ve Ölmesiz, Düşle, Hayal, Lacivert, Muaf, Mühür, Özgür Edebiyat, P.a.t!, Şehir, Varlık, Yokluk, Yokuş vb. gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

Ödülleri: Küçükkuyu Belediyesi ile Küçükkuyu Kültür ve Turizm Derneği’nce düzenlenen “Küçükkuyu Ulusal 1. Zeus Şiir” ödülünde “Karanfil Erimesi” adlı dosyasıyla mansiyon, 2009 Nail Çakırhan Şiir ödülünde üçüncülük, 2009 Eskişehir Yunus Emre Şiir Ödülü’nü, 2010 Karşıyaka Belediyesi Homeros şiir ödüllerinde jüriü özel ödülünü aldı. “9. Kat Senfonisi” ve “Bir Günün Ağrısına Başlangıç” adlı şiirleriyle 2014 Raşit Kara Şiir Ödülleri'nde üçüncülük ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sessizliğin Direnci (2009, Mühür Kitaplığı, İst., 61 s.)

& İçimden Geçenler İçin Koro (2012, , Mühür Kitaplığı, İst., 64 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

İÇİMDEN GEÇENLER İÇİN KORO

yenil!

çünkü en güzel zaferi ölçüsüz devrimin

bir gayzer düşlemek bu portrenin yasına

büktüğün her acının "ses çıkarmıyor artık" bileği

yasaklanıyor sokaklar sessiz bir çağlayanla

bir adım öne yığılıyor içinizdeki

oysa niagara çok yakından dökülür

aynalarda doru bir mağara büyütmeli

şimdi düşsel bir kanun olarak algılanmalı

kelimeler latince bir sevgiyle

bir linç olarak inmeli düşlerine

oysa bölünür insan ağladığında

hüznüm taş olur, elimden kayan ağusu

şimdi şiir düşer içlenen kuyuya

beton güller bırak benim için ortalığa

uzun meydanlar kirli bir göğe çıkacak her zaman

düşün: bebeksi bir algıyla kucaklayacağım maddeyi

her şey insan olacak, olmayanı kuşandığı yerde, -derin

sayıkla kuşların kanatlarını her zaman

yenil!

çünkü adını anıyor saçlarımdaki zeplin

ayağa kalkıyor biri ipeksi kalbinden kayıp

her kolay yıkım gibi kuşatmalısın kendini!

kurşunlandı kafatasları, unutmadın

bir daha ağlamazdı deşilmiş portakallar

ve uzandığın en güzel katliam.

durup dururken oysa yalnız kuşlar ayaklansın

ses çıkmasın diye örtsün üstünü her gece

her gece örtsün üstünü yüzümle

bir uzağa karışsın

oysa yalnız gök ayaklanmalı şimdi

oysa en güzel zaferi ölçüsüz koronun:

yüksek sesle dağıtmalı en çok, en çok seveni!

“İçimden Geçenler İçin Koro” adlı kitabından