DERYA ÇOLPAN'DAN ŞİİRLER

BİR SUSUZLUK DENEMESİ

bu toprak babamındı eskiden

ama bugün temmuz.

topraktan gelmiş insanlar bakıyor uzaktan

oysa biz nereden gelmiş meçhul

nereye yürüyoruz su gibi bir söz dilimizde,

toprağa yakın duruyoruz buzdan ayaklarımızla.

çünkü babam her cuma

temiz gömlek ve külotla

insan bakmaya koşardı

müslüman sergisine.

temmuz da cuma da

sürekli bahane.

annem cumaları çamaşır yıkamazdı.

hep o yerlerin

ziyaretçi kayıtlarında vardır adım

kaç torba toprak taşımışım babama

kahverengi rafyalı hediye paketlerinde

ve alındı belgelerini tutarım hâlâ

cemaat şahittir

okuması olmayan annem de.

(o yıllarda

rakıyı susuz içerdi babam

sövdü mü sözleri

topraktan ayrılsın diye.)

ama bugün temmuz.

yalnız kadınlar bakıyor uzaktan;

yakışıklıydı babam

iki dirhem

çekirdeği toprak aldı.

Derya Çolpan

LODOS

saati kurmamışlar belli. evet!

öyle içten ki sobanın sessizliği,

odaya

yüklüğe

yüzlere

boşanmış zemberek huzuruyla doluyor.

yorgan bitince toprak. ayaklara değen. evet

eminiz.

--şimdi araya giren mutlu uyuma yarışı

çoluk

çocuk

toplasan baba yarısı.

dışarıdan içlerine

hızlı ağaç dallarına, camdaki buğuya

ailecek bir fotoğraf bakışı--

anne ortadadır. üstünde takvim,

göğsü inerken yere dökülendir

erken okunmuş yaprakları.

parlayıp da çabuk susmuş belli

tüm nefesli çalgılar. o durgun koro.

evet! eminiz

öyle yanıyor ki sobanın içi.

Derya Çolpan

SESSİZLİK VE TOPRAK

i. toprağın sesi

rüzgâra önümü iliklerim hep,

çok şükür! yağmurla toprak arasında dururum

kaç dağın resmi var bende

bahçemin derin köşelerinde tuttuğum.

-- şimdi anne desem

yorulurum.

ama halının altına süpürdüğüm ölü toprağı

artık üstüme üstüme geliyor. önümü ilikliyorum susarak.

çok şükür! bir diriyle ölü arasında duruyorum.

baba, diyorum

sen hatırlamazsın. bir nehre gitmiştim

suyu seviyordum o zaman. geniş bir vitrinde

nasıl yıkanmıştım sana seslenerek. sesimden

kurbağalar toplamıştın sen, uyuyordun.

yağmura önümü iliklerim hep,

sesimle kendim arasında dururum.

toprak tutar beni, konuşamam.

ii. toprağın dili

çocukların ikindi şarkısı— suda sakin yolculuk—

emanet menderes ovasında

babamı bir domuz kovalamıştı hiç unutmam ama

menderes uzun, Aydın nasıl yakındı şarkı sonlarına.

o zaman yazlar sıcak ve kurak

toprak bir tuzaktı çok yaşayana.

kahvede yaşlıların yüzü görülmezdi— yalnızdık.

ağustosböceklerinin dili olsaydı da sussalardı— yalnızdık.

ve ikindi ezanı duyulmaz olmuştu yalnızlıktan.

baba, demiştim

seni geç sevdim, bağışla. oysa sen

ovalar hep huzurludur oğlum der gibiydin.

menderes ovası yanarken yine bir cumartesi sıcağında

bahçeye hortum tutuyor şişman kadınlar.

çardağın altı bize uzak— yediveren koruk

dili olsa da dinlesek

tozu ve toprağı.

iii. toprağın sözü

çok şükür!

susuzlukla yalnızlık arasında duruyorum.

Derya Çolpan

* Şiirler Derya Çolpan'ın izniyle yayınlanmıştır.