VOLKAN ODABAŞ

(20 Temmuz 1982, Fatsa / Ordu - )

Elif Hanım ile Hasan Odabaş’ın oğlu. Ortaokul ve liseyi farklı şehirerde okudu. 2003'te 19 Mayıs Üni. Türkçe Öğretmenliği Bölümü’nü bitirdi. 2014'te "Ordulu Şairlerin Şiirlerinde Geçen Özel Adlar ve Kullanılış Özellikleri" başlıklı teziyle (Dan. Doç. Dr. Salim Küçük, 2014, 462 s.) Ordu Üni. SBE Türk Dili ve Edebiyatı ABD'nda yüksek lisansını tamamladı. Halen Fatsa'da yaşıyor ve İlköğretim okulunda öğretmenlik yapıyor. Evli.

İlk şiiri 2006'da Varlık dergisinde (Mayıs 2006) yayımlandı. Şiir ve yazıları Akatalpa, Dize, Eliz Edebiyat, Kertenkele, Kurşun Kalem, Mor Taka, Mühür, Patika, Varlık, Yazılıkaya, Yolcu vb. dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: *Gül Taştan Ağır, İst.: Artshop, 2010 *Yeniden Bağışlayalım Yağmuru, İst.: Artshop, 2018 *Bahçelerden Eksilen, İst.: Artshop, 2022.

Deneme, İnceleme, Araştırma: *Sözcüklerin Sonsuz Yası, İst.: Mühür, 2012 *Dursun Ali Akınet'in Şiirlerinde Söz Varlığı, Ank.: Gece Akademi, 2019 *Kitapların Duldasında, Ank.: Klaros, 2021.

Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

*28 Mayıs 2022 tarihinde güncellendi.

Şiirlerinden Seçmeler:

BU BENİM ELLERİM

bu benim ellerim bir sabahtır dünyanın yüzünde

yıkamak içindir geceyi ve ölüsünü yıldızların

bu benim ellerim düş görmesidir en derin suların

ve yağmurlu bir akşam terk edilirken sokaklar

bir kimsesizlik yurdudur çocuklara imrenen panayırlar

sanki bir ova kendiliğinden bir düzlük edinir

bir yol uzun uzun susar direnir her dönemeç gövdesine

kendi ırmağının sesine sığırken insan inanır

dünyada yalnızlıktan başka anlamlar da vardır

bağırır uzun bir zaman elimizde olmayan şeyler

örneğin bir aşkta kaç parça kaç yere dağılır

ve benim bu ellerim yüzündedir çirkin dünyanın

kapanır akşam denilen boşluk uçar adsız mavi

bir söylence belki bu hınca hınç yaşadığımız

görünmesin diyedir şu duvar nice yanlışlılar adınadır

hiçleşen her kimse o ben sen biz siz onlar

tersten ne kadar da ilginç oysa üst üste ve alt alta

itişe kakışa bir kuyruk beklediğimiz nedir bilmiyoruz

ellerimle yaşıyorum ben dünyada yer yok çünkü başkasına

istiyorum ki bir ses daha katılsın orkestramıza

belki bir yaylı veya da vurmalı dum dum dum

öyle kalabalık değil seyirciler de yalnız koltuklarında

bu benim ellerim diyorum çok sabahlarda uyanır

yıkar geceyi dümdüz eder aşka yer açar

oturur öyle bir zaman şiirler de yazar bazen

bu benim ellerim bir tanrıtanımaz

dünya denilen cehenneme ağzıyla su taşır

Akatalpa, Sayı: 143, Kasım 2011