Furûğ’a
Puhu kuşu bakıyor
gitgide yaklaşan gök tavanından
dille bilenmiş, gözü kapalı
kendini kesen bir bıçak
şiiri kesiyor mavisinden
Fışkıran sarmaşık,
çatlayan duvar,
peçesini atan gece
geliyorlar kurarak
sözcük iskelelerini.
Boyun eğmiyor şiir kaleme,
nehrin sesine koşuyor
beyazı kırık papatyalar,
ruhun dikenleri batıyor
kıvranan ateşe.
Damarlarımdaki yeşil ıslık
susturuyor anlamın çalgısını
sözcükleri boşaltıyor ağzından kuş
el yazıyor da yazıyor
bahçede büyüyen Furûğ’un ellerine.
Dilek
Değerli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder