AŞIK BULALİ

(1919, Aşağı Xod (şimdiki adı Aşağı Maden) Köyü, Artvin - 1985)

       Asıl adı Mevlüt Yazıcı’dır. Küçük yaşlarda bağlama çalmayı ve aşıklık geleneğini öğrendi.

      Kendine özgü bağlama çalmasıyla bilinen Aşık Bulali hem kendi şiirlerini hem de yörenin ünlü aşıkları Şamili (1810-1865), Sümmani (1860-1915), Şenlik'in (1850-1913) şiirleri gibi usta malı eserler söyledi.

       Yörede tanışıp dostluk kurduğu birçok aşıkla zaman zaman deyişmelerde bulunan Aşık Bulali’nin kaynaklara aktarılabilen az sayıda şiiri kalmıştır.

       Aşıklığı genellikle kendi köyü ve yakın çevresinde bilinen Aşık Bulali, yaşamının büyük bir bölümünü gurbette geçirdi.

       Aşık Bulali köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/bulali.html

Şiirlerinden Seçmeler:

BENİM

Bir güzele nazar ettim ezelden

Aklımı başımdan yitirdi benim

Bütün bu cesedim sana kurbandır

Külli servetimi götürdü benim

Olur olmaz haller gelmez işime

Bu aşkın şerbeti değdi dişime

Nefs-i envareyi düşmüş peşime

Gençlik hayatımı bitirdi benim

Bulali der gitti civan çağlarım

Mahzun kaldı bahçelerim bağlarım

Bülbülüm yuvadan uçtu ağlarım

Bu tatlı canıma yetirdi benim

VAR

Kars’ın Aynalı Köyünde

Gördüm bir ağa kızı var

Arzum var orta boyunda

Çok da cilvesi nazı var

Bakışları dağ maralı

Dudakları oğul balı

Koynunda çift portakalı

Gerdanında beyazı var

Bulali düşmüştür aha

Arzuhal gönderem şaha

Yemin ederim vallaha

Bu kızın bende gözü var