DEVRAN BABA

(1942, Adana – 9 Temmuz 2012, Adana)

      Asıl adı Mustafa Şahin Yılmaztürk’tür. Yaklaşık 4 yaşında bağlama çalmaya başladı. Aşıklık geleneğini ve şiiri çevresindeki büyüklerinden öğrendi. 9 telli bir bağlamadan çöğüre dek tüm bağlama ailesi çalgılarını çalmaktadır. “Tokaç” adını verdiği ilk bağlamasını kendi yapıp at kuyruğundan tel taktı.

       1964 yılından sonra Çukurova Radyosu’nda uzun süre program yaptı. Evli, dört çocuk babasıydı.

       Sevgiden politik sorunlara dek hemen her konuda yazmıştır. Devran Baba şiir biçiminde bugüne dek alışılmadık yöntemler kullanıp, alışılagelmiş uyak sistemine başka uyaklar ekleyerek, birden çok uyağı aynı anda kullanan sayılı aşıklardan biri olma özelliğini taşımaktadır.

       Devran Baba'nın türküleri birçok sanatçı tarafından okunmaktadır.

       Adana'da öldü ve orada toprağa verildi.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Tarif Etme (2001, Kum Yayınları, 160 s.)

Kaynaklar:

A  http://karamavi.com/devranbaba.html

A  http://www.turkuler.com/ozan/devranbaba.asp

A  http://ozanlar.biz/devran/siir.html

Şiirlerinden Seçmeler:

AĞLAMA GÖZÜM

Bedenim ruhuma gurbet el olmuş

Olsun sabret sus be ağlama gözüm

Ömrümün baharı sararıp solmuş

Solsun sabret sus be ağlama gözüm

Neleri sızlaşır ortada kalmış

Kimi yanık yanık ağlar bunalmış

Senin şansın yanağını sel almış

Alsın sabret sus be ağlama gözüm

Gönül derdin yüz bir yapmış abartmış

Hergün ağıt yakıp yürek kabartmış

Saçlarını pança pança kopartmış

Yolsun sabret sus be ağlama gözüm

Devran Baba o yar demiş oh olsun

Zindanlara Yusuf gibi sokulsun

Gözlerine Yakup gibi kan dolsun

Dolsun sabret sus be ağlama gözüm

AĞLARIM

Yirmi sene gurbet kahrı az mıdır

Bilmem ki ne için gezer ağlarım

Mevsimi şaşırdım bahar yaz mıdır

Ayları yıllara dizer ağlarım

Derdimi diyemem yürekten doldum

Yitirdim aklımı gayrı del'oldum

Hasret gözyaşına düştüm boğuldum

Azraile mektup yazar ağlarım

Devran Baba ayrı kalmış yurdundan

Hasta yatağına düşmüş derdinden

Ölse ağlayanı yoktur ardından

Vefasız dostlara kızar ağlarım

GÜZEL DOSTUM

İki dostun arasında

Para neymiş güzel dostum

Gönülün zaman asrında

Ara neymiş güzel dostum

Herşey güzel çirkin nerde

Gönül yolu perde perde

Dost ilaç olunca derde

Yara neymiş güzel dostum

Herşey açık delillerde

Gerçek dost gezer dillerde

Sevgi varken gönüllerde

Kara neymiş güzel dostum

Ayak akıla direne

Gelir imiş has erene

Görene bak sen görene

Köre neymiş güzel dostum

Kış ayı baharı üze

Yazın aklı yetmez güze

Devran Baba derim yüze

Dara neymiş güzel dostum