BAYBURTLU CELALİ

(1850, Tahsini Köyü, Bayburt - 1915)

       Asıl adı Ahmet’tir. Köyünde bir süre çobanlık yapan Celali, daha sonra Bayburt’un Sünür köyüne giderek, Hacı Hoca adlı kişinin yanında medrese eğitimi gördü.

       Geleneklerin tersine herhangi bir çalgı çalmayan Celali, bütün şiirlerini doğaçlama söylemesiyle bilinir. Şiirlerinde döneminde karşılaştığı, yaşadığı olayları işlediği gibi, tasavvuf ağırlıklı olmak üzere hemen her konuyu işledi. Yakın arkadaşı ve köylüsü Mahmut, Celali’nin şiirlerini besteleyip yayılmasına katkıda bulundu.

       Bayburtlu Celali bir süre Erzurum ve Erzincan yörelerinde dolaştı. Karşılaştığı birçok aşıkla yakınlık kurdu, deyişmelerde bulundu. Özellikle kendi çağdaşlarından Narmanlı Sümmani’yle dostluk kurdu.

       Celali’ye ilişkin Salim Haşlak’ın hazırladığı “Bayburtlu Celali” (1963) adlı bir araştırma yayımlandı.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/celali.html

Şiirlerinden Seçmeler:

BAĞLANMIŞ

Seni gören aklı zay olur elbet

Serv-i serin halka saye bağlanmış

Ne boyda ser çektin a serv-i kamet

Elif zülfüsarın baya bağlanmış

Yanağın tebarek katsem suresi

Errahman okunur cismin turesi

Allamel esmada ismin suresi

İki mim bir dal’ı haya bağlamış

Celali saildir kapında dilber

Hüsnün pertevinden bir buse ister

Dediler muteber bir delil göster

Dedim hüccet vedduhaya bağlamış

BİLMEZ

Aşk ile sasarıp saht olan aşık

Maşukun halinden yanmamış bilmez

Maksudu Leyla mı yoksa mevla mı

Nuş edip cürasın kanmamış bilmez

Bakıp engüşlere çekse kemanın

Zerre ile kaynatırdı ummanın

Süleyman tahtında dostu düşmanın

Sadaret sedrinden inmemiş bilmez

Celali bend etme kemter gedayi

Sümmün bükmün guş eylemez nidayı

Bir keştüban kemal üzre hüdayı

Rüzigar aksine dönmemiş bilmez