JAKLİN ÇELİK

(10 Kasım 1968, Diyarbakır - )

       1970 yılında ailesiyle İstanbul’a yerleşti. Gedikpaşa’daki Surp Mesropyan Ermeni İlkokulu’nda ve Çemberlitaş Kız Lisesi’nin orta kısmında okudu. Daha sonra iş hayatına atıldı. 1997 yılında İstanbul’da Ermenice-Türkçe yayımlanan Agos Gazetesi’nde basın yayın sayfası editörlüğü ve “Keman Çalan Balıklar” adlı köşesinde yazılarını yayınladı. 2000 yılından itibaren Türkiye’de bir sivil toplum kuruluş olan Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı’nda Kurum tarihi projelerinde araştırma ve sözlü tarih çalışmalarında yer aldı. 2002 yılında “Stories From the Sandgate” (Kum Saatinde Kumkapı) Amerika’da yayınlandı. 2003 yılında Adam Yayınları’na “Öykülerle ABC” çocuk kitabını yazdı. Kitap 14 Fasikül halinde Milliyet Gazetesi ile dağıtıldı. Anadolu’daki kiliseler üzerine yaptığı araştırmalarını topladığı son kitabı “Kaçak Yolcu” 2005 yılında yayımlandı. Sözlü tarihe dayalı otobiyografik kitap çalışmalarının editörlüğü halen sürmektedir. Türkiye Edebiyatçılar Derneği Üyesi. Türk Pen Kadın Komisyonu Üyesi.

      1996 yılından itibaren öyküleri, yazıları ve söyleşileri Agos, Cumhuriyet Dergi, Fesat, Haliç Edebiyat, Liderler ve Finans Dünyası, Öküz, Radikal Kitap,  Roman  Kahramanları, Sky Life, Varlık vb. gibi dergi, gazete ve eklerinde yayımlandı. Öykülerinden bir seçki de 2007 yılında Kürtçeye çevrilerek “Jiyanê Lı Îstasyonê Dest Pê Kır” (İstasyonda Başladı Hayat) adıyla yayımlandı.

       Ödülleri: 1997 yılında Varlık Yayınları tarafından düzenlenen Yaşar Nabi Nayır Öykü Yarışması’nda “dikkate değer” bulundu.

Yapıtları:

Öykü Kitapları:

& Kum Saatinde Kumkapı (2000, Aras Yayınları, İst., 108 s.)

& Yılanın Yolu (2003, Aras Yayınları, İst., 112 s.)  

       Romanları: 

& Öfkenin Şenliği (2011, İletişim Yayınları, İst.)

      İnceleme Kitapları:

& Kaçak Yolcu (2005, Çitlembik Yayınları, İst., 194 s.)

Hakkında Yazılan Yazılardan Alıntılar:

/  “Jaklin Çelik (1968), Kumsaatinde Kumkapı’da (2000) yalın, sade bir anlatımla, sokağın sıradan insanlarına eğilir. Yaşamın kıyısındakiler, deliler, travestiler, baliciler, midye satıcısı çocuklar onun seçtiği tiplerden bazıları olur. Ne var ki tüm kitaba yayılan baskın seçim Ermeniler ve onların dünyalarıdır. Çelik, Ermenilerin duyuş, hissediş olarak nasıl da “öteki” değil, bu topraklara ait bir “buralı” olduklarını örnekler. İlk kitaptaki öyküler Kumkapı’yı, Kumkapı’nın mekânlarını anlatır. Jaklin Çelik’in ikinci öykü kitabı Yılanın Yolu (2003)  durak ve yol ana izleklerinde ilerler. Çelik, kitapta, yol, yolculuk, toprak, ait olma, aşk konularını öyküleştirir. Kırsal kesimdeki insanların yaşama koşullarını, geçim sıkıntılarını, insani ilişkilerini anlatır. Geçim sıkıntısı içindeki insanlar bir çıkış yolu ararlar. Adı, etnik kimliği (Kürk, Türk, Ermeni) ne olursa olsun ele aldığı insanlar, yoksulluk, ezilmişlik ortak paydasında eşitlenir. Öyküler, klasik diyebileceğimiz bir biçimle yazılır. Şive kullanımı, diyalog, içinde mizah boyutunu da barındıran yaşanmışlıklar, anılar öykülerin baskın özellikleridir. Onun öykülerinde hikâye, olay daha önemli, kurgu, biçim daha geri plandadır.”

Necip Tosun