YUSUF KOŞAL

(20 Nisan 1990 - )

       Asıl adı Serhat Yusuf Koşal. Pertevniyal Lisesi ve Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nde okudu. İstanbul'da yaşıyor.  

       İlk şiirleri Karabatak Dergisinde yayınlandı. Şiirleri, Barbar, Karabatak, Keşke vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Alnımda Kanat İzleri (2015, Şule Yayınları, İst., 64 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BELASIZ BAL

senin penceren kavgadan döndü delikanlı  silemedin sargıları

kolu çevir çekmeceler ve bilekler küpeli kuşlara kaldı 

kerpeten boşluğundan kovuldu cüzzamlı vidalar

kolu çevir ki  hayalin sahibini havariler taşlasın 

menkıbesinden kaçan kayıkçıların aradığı inci

menkıbesi yok  denizin  saçındaki tokalar çoktan boğuldu

dünyanın ağzında erimeyen şekeri getirdim delikanlı

sokak gizlenen köşelerimizi sobelemeden lambalara kadar kim sayacak

ve kırbacını yutan cellat  hatırlamayacak denizden kaç yüz topladığını

elimi tut delikanlı belasız balı bulanın üstüne kargalar damlıyor

evetsiz kanat bırakınca pençeli kuşu lambalar mayın tarlası

elimi tut delikanlı bu bir karınca ezanıdır Vedud Vedud

boynundaki atkıyı dedim boynundaki atkı bir vapurun saçını tutmuş

farzımuhal girdap farzımuhal yanakların çamurlanmış ölümden farzımuhal

bir tesbihin imamesine gönüllü olmuş kediler boynunun tozundan

doksan dokuz yara üzerinde mayışan kaleler parmaklarının arasında bekliyor ırmak

öyle bir ip ki önünde  yırtılan galaksiler kuyruğa girmiş  doksan dokuz kedi

vakit girdi delikanlı  kaşkollarını ser üşümesin cennetin topukları

SONRA ANLATIRIM SANA

atılan her taş bir yarasa heykeli

gördün işte alnımda kanat izleri açtı

su içmek için bari salıversen  geri dönecektir elbet

bu öyle görünen bir şey değil, hem ayna da göstermez

nasıl fark edilir taşların altında gizlenmiş bir ayak izi

ağaç diplerine süreceksin elini çamurlu bir kuş olacak

nasıl fark edilir bir çekmece için

                                marangozun yüreğinde kaynayan bıçak

bıraktın gelmedi. çocuklar neden ayak izi

kabuğunu yitirmiş kaplumbağalar da gelmedi

bu kararmış kütüklerin dilini duydun: bir çiçek olmayacak

kulakları yırtılmış bir akşam daha, beni duysun istedim

hem yolun uzak mı senin alelacele ateşi söndürmek neden

gideceksin şimdi sularından ürken bir oluğa teselli vermeye

bu hikâye çok uzun. sonra anlatırım sana