(1958,
Çaltı Köyü, Gelendost / Isparta - )
Asıl
adı Arif Özkan’dır. İlkokulu köyünde, ortaokulu Tokmacık’ta, liseyi Denizli’de,
yüksekokulu Isparta’da okudu.
Büyüklerinden ve köy meclislerinde dinlediği kişilerden etkilenerek
müzik ve şiirle yaklaşık ilkokul döneminde ilgilenmeye başladı. Özellikle
ortaokul yıllarında öğretmeni Mehmet Yalçın ve yine öğretmen olan akrabası
İrfan Ayanoğlu’nun şiir konusunda yardımını gördü.
Müzik ve aşıklık geleneği konusunda Mahzuni’den (1938-2001) etkilenen
Kul Arif, bağlama çalmayı kendi kendine öğrendi. Mahlası 1997 yılında,
İmranlılı Bektaşi Dedesi Merdan Kul tarafından verildi.
İnsana ilişkin her konuyu işleyen Kul Arif’in şiirleri değişik gazete,
dergi ve araştırmalarda yayınlandı.
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
NERE
GİDER
Felekle pazarlık edeyim deme
Sermaye nerdedir mal nere gider
Kendi hayaline boş yere kanma
Devran terse döner kul nere gider
Bir zaman düz iken nice yamaçlar
Kötüye yorulan kimi amaçlar
Kuru dalda meyve verse ağaçlar
Gövde nere gider dal nere gider
Dert ile çor ile doldum gerildim
Boş kadehte dost eline verildim
İnsanlık adına öldüm dirildim
Teneşir isyanda sal nere gider
Kul Arif Özkan’ım sana gelmişim
Aşk közünde pişip yana gelmişim
Dünya denen meçhul hana gelmişim
Ben nere giderim yol nere gider
YAR
Devran terse döndü baharım hazan
Yazı yaşamadan kışa döndü yar
Gözlerim yolunu özlemle dertle
Gönlüm sevdan ile keşe döndü yar
Sevginin mekanı cennet-i ala
Hak tala sevmeyi emretmiş kula
Sana kavuşmaya tam ramak kala
Yaşamım yan yattı tuşa döndü yar
Bir zaman hayalin can yoldaşımdı
Gözyaşım katığım ekmek aşımdı
Gülüşün baharım hüznün kışımdı
İçimdeki yangın dışa döndü yar
Kul Arif Özkan’ım yaşadım bunu
Aşığa işkence yaşam kanunu
Beklerken hasretin gelecek sonu
Felek sille vurdu başa döndü yar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder