ŞERİF TEMURTAŞ

(28 Mart 1965, Delibaşlı köyü, Salihli / Manisa - )

       Tam adı Mehmet Şerif Temurtaş. Hanife Hanım ile Ali Temurtaş’ın oğlu. İlkokulu köyünde, ortaokulu Adala beldesinde okudu. Salihli Endüstri Meslek Lisesi Elektrik Bölümü’nü bitirdi. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Yüksek Okulu Sınıf öğretmenliği Bölümü’nde eğitim görürken, İlk şiirlerinden dolayı 1985 yılında tutuklandı. Ankara DGM’de yargılandı. 7 ay Ulucanlar Cezaevi’nde yattı, aklandı. Kamuda memur olarak çalıştı. Vergi Dairesi memurluğundan 2018 yılında emekli oldu. Salihli’de yaşıyor; evli, iki çocuk babası.

       Şiirleri 1986 yılından bu yana Afrodisyas Sanat, Akatalpa, Akköy, Berfin Bahar, Bezuvar, Birgün Kitap, Cumhuriyet Dergi, Çağdaş Yaşam, Çini Kitap, Deliler Teknesi, Ekin Sanat, Eliz Edebiyat, Emeğin Sanatı, Gediz, Har, Hayal, Hayal Bilgisi,  Ihlamur, İmece, İz, Karahindiba, Kasaba Sanat, Kıyı, Kum, Kurşun Kalem, Lacivert, Mühür, Papirüs, Parende, Patika, Sanat Cephesi, Sunak, Şehir, Şiiri Özlüyorum, Tay, Temren, Tmolos Edebiyat, Varlık, Yarın, Zarf gibi dergi ve gazete eklerinde yayımlandı /yayımlanıyor. Kasaba’dan Esinti ve Zarf dergilerinin yayınına katkıda bulundu.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Zemheriden Sonra Bahar (2013, Mühür Kitaplığı, İst.)

& Güz Çığlığı (2014, Mühür Kitaplığı, İst., 60 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

ACININ GERGİN ÇIĞLIĞINDA

akbabanın gözbebekleri

yamaçlarıma dalgın

yörüngesinde dönmekten

bitkin düştü ay

kara geceden döndü güne

sessizce çekildi yıldızlar

ölüm kokusu mezopotamya

şişkin banknotlar

kaç cana kıydın

dolu patikalar

yorgun ölümlerden

barut kokusu sinmiş bacalar

mor menekşe açmaz

kurşun sinmiş dağlar

öksüz kaldı sincaplar

kilim boyadım

can kattım kanımdan

kimi ezer tanklar

acının gergin çığlığında

pusak seherden

ülkem… umuda aşk

Mayıs 2012

“Zemheriden Sonra Bahar” adlı kitabından

AY DÜŞMÜŞ KİMLİKSİZ GECEYE

ay düşmüş kimliksiz geceye

tohuma yattı şiir

gün çevrildi dünden

cemreler düşmeden

çime yattı tohum

dona yattı pınar

su kaçtı toprağa

söz düşmedi yere

çığlık parçalasa da

yüreğin tellerini

dünya kör gözüme

illet dertlere düşmüşüm

ey aşk

ateş verdim çeliğe

ses oldum

dil oldum söze

yel ol

mayıs getir kentime

Şubat 2012

Har Edebiyat, Sayı:12, Ağustos 2012

“Zemheriden Sonra Bahar” adlı kitabından

CEVAHİR YÜREKLİ MARTILAR

sessiz geceden arda kalan

nedir yaşanan bulvarda

çiğ düştü kirpiklerime

çadır kurdum kumrulara

dallarım kırıldı ağrıdan

zemheri bir geceden

ateş düştü böğrüme

alçak bastı tetiğe

dal düştü gölgesine

kırağı yağdı üstüme

gece susaktı cana

aşk olsun sana

cevahir yürekli martılar

şiirden ördüm düşlerimi

ey kirli hayat merhaba

Ocak 2012

Akatalpa, Sayı: 152, Ağustos 2012

DORUKLARA SEVDALANAN

bir deli masalcı idim

sesine sevdalanan

bir deli aşk idim

yalnızlığında ölen

kendi kalabalığında unutulmuş

elma ağacıyım

dallarında umut açan

uğur böceğiyim şimdi

yurdumun yapraklarına konan

döndüm çocukluğuma

şarap mahzeninde demlenmiş

yalnızlıktır aşk

dağlar denize doğru dik

hasret yüklü yamaçlar

kavuşmasıdır derenin denize belki

gurbet sılaya

imkansıza gitmektir aşk

kavurur yüreğini ağustos güneşi

gelsen yeşillenir

gitsen kurur yapraklarım

ses olsan sesime

yıkılır yalnızlığın kahpe duvarı

Haziran 2013

Akatalpa, Sayı: 164, Ağustos 2013

GÜZ ÇIĞLIĞI

gir harflerin magmasına

yanarsa yansın

tükendi aşk

sustu yeşilin derininde orman

kuşlar özgür kuru dallarda

su düşse harlayacak toprak

ne çok acıya gebesin

başkaldıran çığlığa…

dokundum yerküreye

göz pınarı her yer

başaklar boş şimdi

keklik tarlasında

barut kokusu sinmiş çimene

ölüm olağanlaşır/mı

susarsan kurur çalılıklarım

yuvasız kalır leylek

kurur dalında armut

kuşlar gitti

mahzun bakışlı güzden

dereler akarsa tükenir (mi) acılar

kararıp kalacak mı günler

katıl yaşamın akışına

Eylül 2012

Eliz Edebiyat, Sayı: 49, Ocak 2013

HAR İÇİNDE

susarsam kanar yapraklarım

heybemde katığım isyan

düvende öğüttüm derdim

harman yerisin aşk

yorgunsun hayat baştan başa

dilim yangınlarda

kaçmak ister rüzgârın sesine

oraya yaprak hışırtılarına

yorulursun….

sızımı alır mı toprak

dermanım ol

canımdan can düşer

testide can suyum (mu) var

oyyy çektiğim…

ağustos böceklerinin çektiği derdim

bu kent alazlar içinde

kaçsam sulara

kırık bir yanım

gidersem dönmem bu kente

çocukluğum ağlar dambaşta

kovanlar balsız bu yaz

kış zorlu geçecek

gel gidelim köye oğul

çıngı düşse bedenime

harlayacak düşlerim

Ağustos 2012

Akatalpa, Sayı: 158, Şubat 2013

SENİ DÜŞÜNÜRKEN

oralara kar yağar

biz burada hasretini çekeriz

ayazdan kalma sabah

kumru kondu dallarıma

anız tarlasında bir keklik

korkak

sinmiş

merhameti yok tilkinin

acı akar içinde kalır toprağın

üşür kasaba

donar saçak

karda izini sürdüm serçenin

upuzun kaldırımları gecenin

sessizce ağlar ağrıları bulvarın

uzaklaştıkça ölüyorum

incir ağacı dikilmiş ocağına yaşamın

iklim güzeli bembeyaz doruklarda

yanarım yalnızlığına bulutların

infilak etse bir yanardağ

çan sesine uyandı kaçak

kaç binyıllık yoksulluğuna

kör kuyuların

Aralık 2013

Akatalpa, Sayı: 170, Şubat 2014