CEVAHİR BEDEL

(Dersim - )

       İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü’nü bitirdikten sonra, Kocaeli Üniversitesi’nde “Türkiye Yazılı Basınında Azınlıklar ve Marjinal Gruplar” adlı yüksek lisans tezini tamamladı. Doktorasını, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi’nde “ 1980 Sonrası Siyasal Değişimin Işığında Kadın ve Liderlik Olgusu” adlı tez çalışmasıyla aldı.

       İlk şiiri Sincan İstasyonu dergisinde yayınlandı. Şiirleri Akköy, Cin Ayşe, Deliler Teknesi, Dize, Hâr, Kurgu Düşün Sanat, Muaf, Sincan İstasyonu, Şiirden, Şiiri Özlüyorum, Varlık, Yasakmeyve, Yeniyazı gibi dergilerde yayımlandı.

       Ödülleri: “Gece Yanığı” adlı dosyasıyla 2011 Homeros Arif Damar Jüri Özel Ödülü’nü, “Çayırı Sayıklamak” adlı kitabıyla 2014 Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Cevher Kapısı (2010, Şiirden Yayınları, İst., 84 s.)

& Gece Yanığı (2011, Yazılı Kâğıt Yayınları, Ank., 64 s.)

& Çayırı Sayıklamak (2013, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 108, Şiir: 101, İst., 72 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

AKLIN SEKMESİ

açınca kendiliğinden kanallar boyu kavisli suç

yaprakları damarlı ve bir o kadar nefti,

toplamak gerek ev içlerini, kapı önlerini

geldik gölgemizle fazlı darı’ndayız şimdi

bize gelince daraltır güzellik ilk hecesini

kuyusu derin ve bir o kadar siyah,

toplamak gerek ruh dağınıklığını, kötü günleri

geldik içimizle yusuf sureti’ndeyiz şimdi

açılınca kendiliğinden şehir önlerinde günah

ırmaklar boyu bir garip korku aklın sekmesi

o zaman dağıtmak gerek vahdeti, zavallı vahdeti

geldik gövdemizle mansur teni’ndeyiz şimdi

bizden çıkınca genişler ömrün kırlangıç diyeti

kurulmuş divanlarda sabırla ölçülür şiirin kafiyesi

toplasak da bitmez yanık döşleri, yanık döşleri

geldik ahımızla kerem sözü’ndeyiz şimdi

“Gece Yanığı” adlı kitabından

İPEKTEN İLMEK

içindeki karanlık genişleyecek

soluk alıp vermesi gibi küçük tayların

bastıracaksın kanatlarını durmadan

göğsündeki eski yaraya

aralayacaksın zamanı

rüzgarı kapı yapıp sonsuzluğa

birazdan dolacak adı boşluk olan saydam kuyu

ellerinde tuttuğun çiçek tozlarıyla

göç gurbet ve unutkan sözlerle

uzatacaksın boynunu ipekten ilmeğe

o zaman açılacak uykun kaldığı yerden

büyük bir pencereye

“Cevher Kapısı” adlı kitabından

KENDİM İLE…

kendimden kaçtığımdır:

aslında ben sonbahardan önce ölmüştüm

çok önceleri daha kendimi ağaç sanırken

bir bozkırın ortasında, rüzgara açıkken alnım

dallarım göğe değil gövdeme dönerken büyümek için

ilk kez içe batan kendimle denemiştim ölmeyi

kendimin kaçtığıdır:

neden dolaşırım ki bu daracık sokakları

küçülen evlerin arasından geçerim neden

kar yağmış olur aniden kapı önlerine

bir çocuk annesinden aşırır güneşi

ben kuşların ardına düşerim bilmeden

kendimden kaçtığımdır:

ey yanı başımda yürüyenler söyleyin

ben kimim sahafları tavaf ederken

eski bir kokuyu içime çekip çekip

soluğumu sayfalara dağıtırken kim…

bana bir merdivenle inilir mi söyleyin

kendimin kaçtığıdır:

ya da durun durun söylemeyin

bu kente çok eskiden de geldiğimi

kayıklara binip denizi öpmeye gittiğimi

yer yer karardığımı yer yer silindiğimi,

söylemeyin hayatın kötü bir tekrar olduğunu

kendimden kaçtığımdır:

kendimi sınamaktan gelirim, sorguya çekmekten

dar ağacımı içimde gezdiririm inatla, elimde urgan

ah o çocuk, bir tülün ardından korkuyla sokağa bakan

o bakar  her akşam ellerime kaygılı gözlerle, içlenir

kısacık bir andır, soruları o söyler cevapları ben sorarım

kendimin kaçtığıdır:

tuhaftır bazı sızılar, yakıp gelmiş gibi bir ormanı

uzun bir gecede bilerek kilitlememiş gibi kapıları

bazı bakmalar cinayettir, saplar bir hışımla bıçağını

geçmişin elleriyle yakamızı bırakmayan fotoğrafa

bazı açmalar ateştir,  çiçeğini kül altında saklar…

kendimden kaçtığımdır:

o kadar yoksul ki kelimelerim giydirip gönderirim

urbalarını çıkarmadan alırsınız içeri, öyle değil mi!

uğuldar cümleleriniz, bir daha demem kendimi

demem ölümün en çıplak sözcük olduğunu

ve gizlendiğini yaşamın en renkli elbisesinde

kendimin kaçtığıdır:

ben içimde taşıdım sokakları, taşları ve ırmakları

ah en kötüsü kentleri o karanlık koca gövdeleriyle…

içimde taşıdım, kim gülümseyerek bakıp geçtiyse

acılarıma, solgun bir menekşeye bakar gibi

şimdi çokça eksiğim, aslını sorarsanız biraz fazla…

“Çayırı Sayıklamak” adlı kitabından

SİNAN ÖZDEMİR

(1984, Gaziantep - )

   İsmail Aslan ve Efe Murad ile birlikte Mayıs 2014’ten beri Kontra adlı şiir fanzinini çıkarıyor.

       Şiirleri ve yazıları Akatalpa, Cin Ayşe, Duvar, Gard, Hayal, Hece, Japonya, Kitap-lık, Ücra, Varlık, Yeniyazı  gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Pazıl Bozul (2013, 160. Kilometre Yayınevi, İst., 64 s.)

& Kapital Öldürür (Efe Murad ve  İsmail Aslan ile; 2015, 160. Kilometre Yayınları, İst., 96 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

KES YAPIŞTIR

o tırnakları kes

yapıştır o üçüncü sayfayı

bi

haftalık dergiye,

bizim kazıdığımız anlaşılmasın

aykırı sözleri yıkık duvarlardan.

şimdi kaçaklılık süresi diye bi şey çıktı hem

parayla aldığın zaman

müebbet sende kalıyor,

bir haftaya bile kalmadan dışardasın.

o sayfayı da aç

şurdan bi pizza söyleyelim.

abi biz tıkladıkça garsonlar aç mı kalıyor?

abi biz tıkladıkça garsonlar aç mı kalıyor?

abi garsonlar, siktir et lan...

yok olsun insanın insana garsonluğu.

bak ne dicem

demin kimin sorduğu anlaşılmadı ya

bunun gibi sustuğumuz da karışmalı

hani at iziyle it izinin karışması gibi,

kötü adamlar olduğumuzdan da değil

adaletin temeli yer değiştirebildiğinden böyle söylüyorum.

kimse ayranım ekşi demez abi

bu da sütün bozulmadığını deneyler

tek farkla ki

önceden tülbentten geçirilen yoğurt

şimdilerde türbana takılıyor.

e bu abi hiç ekşi olmamaya mı delildir?

e bu abi hiç ekşi olmamaya mı delildir?

yoo, şiir gerçekle hakikat arasında bir karın ağrısıdır.

iyi de biz buraya nasıl geldik, anlamadım

geldik çünkü pizzalar da gelecek

kuru kuruya siyaset olmaz

dar boğazdan geçmez.

kola gitmez miydi pizzayla?

evet, kola gitti ey oğul!

peki lokantaların suçu ne?

bak aptullah kardeşim

Allah’ın gökdelenini diker gibi işaret ettim ben seni.

süngü aşkına yemin ederim ki buradan biz çıkıcaz.

peki lokantaların...

onlar bir zamanlar restauranttı

ve camlarında gazeteler yoktu

allah için yoktu.

gün gelen bir şeydir ya

onlar bunu bilemedi.

kipte zaman kayması olmazsa eğer

hayata mührümüzü vuruyoruz kardeşim

ve garsonların bir kısmını evinde çalıştırabilirsin.

ah pizzalar da geldi.

hadi kes o tırnakları da başlayalım.

artık temiz olmamız lazım.                 

“Pazıl Bozul” adlı kitabından

ORTAÇAĞ

     Sırtıma saplanan şey dişlenmiş bir elma olmalıydı*

 çünkü yaram büyüktü.

Ütüsü tele takılmış

diken üstünde bir huzursuzluktu

her gün giyip gittiğim.

Çıkarken umudun listesi olurdu cebimde

bir kat eksik giyinmiş gibi üşürdü göğsüm.

avucuma yazdığımı alnıma kazırdım

çıkarken.

Ve yollardan geçmenin resmi

çoğaltılırdı her gün.

kimi özensiz çarşaflar gibi sarkıtır başını

sevişmelerin tutulduğu camlardan

kimi boşluğuyla oynar

yarın yeniden asılacak tabelaların

vesaire…

Bense bilirdim

bir yol sesi kazasıydım dünyada

bir intihar korkağı

zihninin şakağından silahlar geçiren.

(ve söylenen o ki korkunun hançere faydası yoktur.)

Boşunaydı ılık alnımı lavaboya eğmem

yatmadan evin çivisine geçirmem avucumu

uykularımı delmem boşuna.

Geldi bir gün O.

karanlık

gözlerini üzerime örtmüşken

çürük bir elma gibi kahverengi akıttı kanımı.

En ortaçağımda sırtımı kalbimle değişirken

ne silahı anlayabildim ne de akanı.

*Franz Kafka’nın Dönüşüm adlı romanından.

Akatalpa, Sayı: 124, Nisan 2010

YÜZÜMÜN KOKUSU

Orda çürümüş kavunları düşündüm

baş parmağından eksik pabuçları.

arkasına doğru büyüyen bir gidişle

yüzümü yırttığım kokuları bütün.

bıçağın durduğu orada.

Sel olup kalktığında bir kabir

adamlar camilere salâlar koştururdu

ben beklerdim kurumuş sidiğimle.

Mevsim neredeyse cumartesi olurdu

annemin kısa Maltepe'si

oyunlar arasında

uzun

tüterdi.

bütün topları, çişleri bütün

kaçırıp beklerdim işte.

Haftasonları özensiz ağlardım

yanlış iliklenmiş gömleğimin altında

annem kısa şortlar yakardı.

Böyle kirası aksamış dünya yürüdüm

kavunları yürüdüm, tabutları da.

ne yandıysa dumanına yetiştim.

yüzümü geçmiş küllerle ovmuştum.

Akatalpa, Sayı: 116, Ağustos 2009

MEHMET SAİD AYDIN

(1983, Diyarbakır - )

    Kızıltepe Anadolu Lisesi ve İstanbul Kültür Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Bilkent Üniversitesi Türk Edebiyatı Bölümü’nde yüksek lisansa devam etti. Bir yayınevinde editörlük yapıyor. Kızıltepe, İstanbul, Diyarbakır, Ankara ve Eskişehir’de yaşadı, yaşıyor.

       Türkçeden Kürtçeye, Süleyman Sertkaya ile birlikte iki kitap çevirdi: Murat Özyaşar, Bir (Doğan Kitap, 2011), Aziz Nesin, Zarokén Niha Çi Jir in (2012, Nesin Yayınları).Açık Radyo’da “Zîn” isimli bir program hazırlıyor. BirGün gazetesinde her pazartesi “Pervaz” isimli köşeyi yazıyor.

       Şiirleri, yazıları ve çevirileri Artshop Çeviri, Birgün, Esmer, Evrensel Kültür, Fayrap, Heves, Kitap Zamanı, Kitap-lık, Radikal Kitap, Varlık, Yasakmeyve vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Ödülleri: “Kusurlu Bahçe” adlı kitabıyla 2011 Arkadaş Z. Özger İlk Kitap Özel Ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Kusurlu Bahçe (2011, 160. Kilometre Yayınevi, İst.)

& Sokağın Zoru (2013, 160. Kilometre Yayınevi, İst., 88 s.)

Kaynaklar:

A  http://mehmetsaidaydin.com/

BARIŞ ÖZGÜR

(1984, Adana - )

       Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde asistan doktor olarak görev yapıyor. İstanbul’da yaşıyor.

       Zinhar dergisinin kurucuları arasında yer aldı.

       Şiirleri, Duvar, Heves, Palaspandıras, Poetikhars, Ücra gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Yalaka (2013, 160. Kilometre Yayınevi, İst., 88 s.)

& Blitzkrieg (2015, 160. Kilometre Yayınevi, İst., 88 s.; Editör: Ali Özgür Özkarcı, Kapak tasarımı: Ömer Ozan Erdoğan)

Şiirlerinden Seçmeler:

TURİZMCİLERİ NEDEN ÖLDÜRMEMELİYİZ

bilemiyorum öldürebiliriz de

hayal etsenize mini şortlarla tokyo terliklerle bermudalarla

bikini üstlerinden memeleri taşanlar mı dersin

kan güneş kremi ve tuzlu sular

kaçışıyorlar çığlıklar arasında

yandaki dükkan müziği son ses açık bırakmış

o yazın en popüler şarkısı kulaklarımızda

bilmem ben belki kılıcı tercih ederim

bazılarımızda ağır makineli

bazılarımızda da muhakkak çivili sopa

peki ya hayaletleri ne yapacağız

yıkık emekli asker yazlıklarını

terk edilmiş instagram hesaplarını ne yapacağız

patlamış şişme kolluklarda kalan bir kolu

kiminle gömeceğiz kimi

ne yapacağız bu kimsesizliği

cümleler giderek uzayacak devasa otellerin harabelerine gelince sıra

geniş topraklar üzerinde yerle bir edilmiş binlerce oda

binlerce beylikdüzü binlerce zor geçmiş bir yıl binlerce dönünce anlatılacak gece

ve düşünsenize ilerlemeyen taymlaynlarını feysbukların

en son yüz yirmi altı beğeni almış

henüz her şeyden habersiz

köpeğine kendini yalatırken çekilmiş fotoğrafı güzel bir kızın

ne öldürmesi olum saçmalamayın

herkes gibi yaşayacak elbette insanlar hepimiz kadar

kalabalıklaşarak ve azalarak

intikamını alacaklar birbirlerinden herkes gibi yaşamanın

masalar donanacak elbette eski defterler açılacak

scooterlar vızıldayacak kız bacaklarında

of di mi bu yaz sivriler azıtacak

her yer rusla dolacak yabancı zannedecekler yeni saçlarınla

ülke kurtulacak terlikler şıpırdayarak

eski sevgililere birer kadeh daha dolacak

yeni ilginç yerlerle, insanlarla ve selfilerle bir sonraki yıla

sözleşecekler hayatta kalmaya

ve dönecekler kucaklaşarak herkes gibi mezarlıklarına

herkes gibi yaşamanın hayaletleri olarak

bilemiyorum işte herkes gibi bir kucaklaşma ve intikam

hayal edip durdum ben de siyasetten ve aşktan

kardeşlerimle kahramanca bir çatışma ama üniformasızız

veya eroinlenmiş gibi gülümseyerek dönmek elimde market poşeti karımın yanına

uykuya hamaklara şezlonglara ve dalgaların hışırtısına

bırakıp kendimi yıkıp geçtiğimi kimsesizliğimi

geniş topraklar açtığımı havaya uçurmadan önce terk edenlerle plazaları

yağan cesetler altında öpüşerek teselli edecektik

herkes gibi yaşamışlığımızı

ve kaybedecektik birbirinin peşine takıp

hayaletlerini birbirimizin

peki ya ne yapacağız dedim ben de

bu enkaz altındaki vatansızlığımızı

intikamsızlığımdan bir vatan hayal edip durdum

öbür yanağıma bir tokat daha

ve dayanacak bir kadın

kucaksızlığıma

herkes gibi sanıyor insan bilemiyor herkes gibiyken

göremiyor burnunun ucunu

asıl hayaletin kendisi olduğunu

ve tatile çıkaracak bir ceseti olmadığını ortada

çoktan kaybedilmiş bir cephenin altında

küçümseyerek barışmayı

çoktan başkasına aşık bir kadına gömülü

zayıf bularak kucaklaşmalarını

hayallere dalmış bir hayalet

herkes gibi sanıyor dönülecek bir ev

ve açılacak kendisine de bir mezarlık yer sanıyor

çoktan çarpılmış kapılar ardında

bozarak sessizliği

bulacakmışım gibi sanki cesedimi

ve kucaklayacakmışım gibi canlanana kadar

turizmcileri öldürmesek de olur

daha kısa şiirler de yazabiliriz bundan sonra

biliyorum üşeniyorsunuz

gözünüzü yoruyor uzun konuşmalarım

halbuki görmemiz değil

kokusunu takip etmemiz lazım

çürümüşlüğümüzün cahil kokusunu

öğretene kadar kendimize çoktan ölmüşlüğümüzü

ve çoktan terk edilmişliğimizi toprağa

rüzgara rağmen siyasete ve aşka

yakan ve kül eden şeylere

sise ve dumana

ey müslümanı bu zindanın

ey komünisti bu mağlup şehirlerin

ey romatizmalı yörüğü bozkırın ve dağların

allah aşkına şu korkaklığımıza bakın

bırakalım ve kavuşalım artık

ey nerede unuttuysak şu kayıp cesedimizi.

http://www.160incikilometre.com/urun/peki-ya-hayaletleri-ne-yapacagiz-baris-ozgurden-bir-siir/