CEZAYİR MENEKŞESİ - AYDANUR SARAÇ

sırf merakından vazoda  cezair menekşesi,

ölümün elma kokularıyla geldiğini bilmiyor

çiçek kokularıyla, tenimi soyuyorlar kıyasıya

ve gülmüyor ne yazık ki, kaç kez geçiyor bu yoldan

kelebeklerle kiraz kurtları

ne denli ince, ne denli oyunlardan çıkıyorsunuz,

kendiniz olabilmemin ağırlığı akıyor rahminizden,

baladlarını söylüyor ortaçağ rahibeleri,

bir şey bile olmayan yanını seviyor ikizim,

şarabıyla yıkıyor kendi beğenmişliğini   

        

Furuğ pencerede, yüzünden sürülen şiirler yazıyor,

nice güneş yanığı içinde, kavlıyor kavlatıyor da

yerini tutmuyor yeni gelen, oruçlu bir kentliyim artık,

diyorum uzun bir geceye uyuyordur herkes,

dünküne benzeyen bir yanılgıydı yaşam,

öğrenmiştir nasıl geldiğini ölümün cezayir menekşesi

Aydanur Saraç

*Şiir, şairinin izniyle yayınlanmıştır.

A. TOLGA SUYOLCUOĞLU

(1969, Ankara )

       İlkokul, ortaokul ve liseyi Yükseliş Koleji’nde okudu. ODTÜ Sosyoloji Bölümü’nü birincilikle bitirdi. Üniversite yıllarında Devinim adlı sanat ve politika dergisini çıkarttı. Bu dergide takma adla makaleler, denemeler, şiirler de yazdı. Bilkent Üniversitesi Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Bölümü’nde burslu olarak master yaptı ve bir yıl politika derslerine devam etti. 1993 yılında yine burslu olarak Edebiyat Sosyolojisi okumak için İngiltere’ye gitti. Tatil için Türkiye’ye döndüğünde geçirdiği bir kaza nedeniyle eğitimini yarım bırakmak zorunda kaldı. 1997 yılında Gri Kırıntılar adlı fotoğraf ve şiir sergisini açtı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Kıymetli Evrak (1999)

& Sakin Ölüler Antolojisi (2001, Can Yayınları, İst., 64 s.)

SEVAL ESASLI

(1958, Trabzon - )

       Çocuk felci hastalığına yakalandı, bu nedenle öğrenim göremedi. Şiire küçük yaşlarda başladı.

       Şiirleri, Çerçevesiz, Gökyüzü, İnsancıl, Kıyı, Milliyet Sanat, Şairin Atölyesi, Şiir-lik, Varlık, Yarın vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri: “Sekizinci Renk” adlı kitabıyla şiir dalında 1984 Rıfat Ilgaz-Cide Edebiyat Ödülü’nü, “Su Gölgeleri” adlı kitabıyla şiir kitabı dalında 1989-90 Yunus Nadi Ödülleri’nde mansiyon aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sekizinci Renk (Çınar Yayınları, İst., 1984)

& Yarına Kaç Var? (Çınar Yayınları, İst., 1985)

& Su Gölgeleri (Çınar Yayınları, İst., 1990)

& Kışkırtıcı Çekirdek (Toplumsal Dönüşüm Yayınları, 1997)

Kaynaklar:

A  http://sevalesasli.blogspot.com.tr/

YARINA KAÇ VAR?

Bütün camların kırıldığı yerden geliyorum

Geçtiğim yollarda bıraktım gövdemi

Damarlarımı sardım, koca bir yumak oldu

Hemen yeni bir beden örmeliyim kendime

Anlatamıyorum derdimi, yeni kipler bulmalıyım

Tırnaklarımla kazımalıyım bu nükleer göğü

Hem silah hem barış düşü satıyorlar ağlamamalıyım

Ağmamalıyım kiralık umutlara, gezgin anlamlara, başıbulanık

Derdimi, diyorum; olmuyor -yeni diller bulmalıyım

Çağım çoğul ölümler çağı -tekil ne kaldı?-

Çağım beyaz bayraklı diller çağı -ozan mezarı-

Bir şiire bir ömür yetmiyor artık ve ozana şiir - ne zaman yetmişti ki?-

Bulunamamış sözcükler gömülü her dakikasında -yarına kaç var?-

Çağım yedi başlı ırmaklarıyla kan çağlayanı -yarına kaç deniz?-

“Yarına Kaç Var” adlı kitabından

ONUR TEKİN

(11 Ağustos 1986, Biga / Çanakkale - )

            Liseyi Hüseyin Akif Terzioğlu Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi Resim Bölümü’nde bitirdi (2004). Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim-İş Eğitimi Öğretmenliği Anabilim Dalı’nda dört yıl öğrenim gördü (2004-2008). Üç kişisel olmak üzere çok sayıda karma resim sergisine katıldı. Mustafa Berkay Işık ile “Doğmasız ve Ölmesiz” şiir fanzinini çıkardı (2008).

       Şiirleri, Doğmasız ve Ölmesiz, Eliz Edebiyat, Göğe Bakma Durağı, Lacivert, Mor Taka, No Edebiyat, Yeniden Siya, Yüxexes-Karakalem, vb. gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

      Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Yeni Gün Eski Gece (2014, Komşu Yayınları: 175, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 112, İst., 64 s.)

SİNAN KARADENİZ

(1978, Fatsa / Ordu - )

M. Sinan Karadeniz imzasını da kullandı. İlk ve orta öğrenimini Fatsa’da tamamladı. 2001’de Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üni. Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Fatsa’da yaşıyor; evli ve üç çocuk babasıdır.

Şiirleri ve öyküleri Akatalpa, Fayrap, Gargalak, Kertenkele, Papirüs, Şehir, Şiiri Özlüyorum, Yasakmeyve gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: *Yomblues, İst.: Komşu, 2013 *Dünya Balkısı, İst.: Hayâl, 2018

Şiirlerinden Seçmeler:

DÖNENCE

dönüyorsun

Atlar, balıklar, düşler, uslar, sendeki bu devinime tutkun

Güzelleşiyorsun her randevuda

nefesim uçurumun başında bekliyor ağzına

Bütün kentlerine harften insan yontuları diktiriyorsun

sırf ben okuyayım diye

Bir yaz çıplaklığını atıyorsun saatlere. 

Adnan yalıyor yutuyor bana mısın demiyor

Döndükçe eriyor Yalçın'ın badem çekirdeği;

sol yanından ağzına çıkmıştı o gün, acıydı

Üstünde yine de yürümüştü ağzına ağır gelen tadın

gözünü Adnanların çıplaklığı yalayışı bürümüştü

Kazılar yapılmayacak bir Mezopotamya keskiliyorsun benden

Adnan ve Yalçın benim en eski fosillerim

Görünmez yedekçilerim, onları askılığa asarken, hüzünlenmiştim

Kimileyin yüzüme tükürüyor rüzgar, Adnan'ı sigarama sarıyorum

Denizlerin kolajına bakıyorum

Binlerce yıldır bana bakan gözlerini topluyorum

çamurdan, kırağılı yapraktan

Bir kadının topuğundan, akarsuları oltalıyorum

Şehrimin bir yakasında elektrikler kesik

ufkundaysa şimşekler çakıyor 

Bu yaz yağmuru ya, yine de yürüyorum,

Ormanlarında Füsun'un peşine ben de vuruluyorum

Ardımda kayıp ilanı göremiyorum, kayıptan da sayılmıyor bu gidiş

Doruklarda toplamını arıyorken, hoyrat ellerce soyuluyorum

rakı dökülüyor,

Sen döndükçe gözümde karanfiller yaprak döküyor

Yedekçilerim saçlarımdan Füsun deriyor,

Kuşburnu sepetliyor ellerin giderken, devrilen bir anıt üstünden

Toprağı bir arsız gibi parmaklatıyorlar bana

toprak hep onlara kızıyor, ağlıyorum

Hayatın kılcallarında ıs yok ben de...

Kar, boran oluyor duvarda palto, masada şapka,

Gözlerimdeki ışığa kar diye yontuluyorsun 

bir kafeden, koruluklardan

Bir gökkuşağı diye tanıyor kimileri bizi

Çocukların yüzlerinde hâlen öyle.

Dönüyorsun,

Güneş doğarken, batıyor her yerimde

Sana el sallarken son dönüşünde

hüzünlü anılar albümünü tek tek çeviriyorsun

Topladığım bütün gözleri dolduruyor

yağmurda yürürken yitenler: F/A/Y

Dönüyorsun

Su serpiyorum ardından yeri geldi diye

bir daha dönesin diye değil

Kana kana ayran içmiştik, dudak dudağa...

Issız oteller, şehvetli kütüphaneler gibiydik seninle.

"Yomblues" adlı kitabından

*11 Ocak 2024 tarihinde güncellendi.

*Yayına Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

GÖZ BANYOSU - VEYSEL EROL

Sonbaharın Bindokuzyüzdaksandokuzu

I

karenin dört kenarı vardır

ve yalnızlığı ellerimizin

ah cibal

bıkmışsın

köşeli seslerden

ötende

kıvırcık saçlı deniz

bıkmışsın

hint okyanusu'nda uyanmaktan

karenin dört kenarı vardır

ve yalnızlığı ellerimizin

II

bir böcek

başını kaptırır çiftleşirken

bir örümcek gövdesini

bir berber uyudukça

sakalını kaptırır

asker üniformasını

kasap kolunu

tren yolunu

yolcu sokağını

insandın

şiirin kavanozunda

bir imde kırılır

ve bir hayvan

hapsedilir doğasına

onsekiz yaşındaydın

ve bir daha

kendinle yatamamıştın

çantanda ben yoktum

aynaya baktıkça

ruj yerine jilet bulamamıştın

yitip bitireceğim kendimi

koktukça seslilerim

kemireceğim dişlerimi

sır demiştin

işte

çanta ben(d)im

içi boşalmış zorunluluk

hafif(t)im

III

taş içimdir benim

hüznüne vur

incelsin

incelsin memelerin

tekrar et

ne kaldı bitecek

içime al

sonbaharın bindokuzyüzdoksandokuzu

taşı unuttukça

yağmuru anımsa

ıslandıkça

beni

kömürlü silgiyi

tekrar et

  

“Göz Banyosu” adlı kitabından

Veysel Erol

VEYSEL EROL

(1976, Diyarbakır - )

       Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi’ni bitirdi. Mersin’de yaşıyor.

       Şiirleri, Başka, Islık, Kuzey Yıldızı, Öteki-siz, Yaratım, Yasakmeyve gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri: “Göz Banyosu” adlı dosyasıyla İsviçre Hastanesi Sanat ve Edebiyat Ödülleri kapsamında Şiir Jüri Özel Ödülü’ne değer bulundu.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Göz Banyosu (2006, Komşu Yayınları: 8, Şiir: 8, İst., 64 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BİRİNCİ MANKEN

yüzünü gördüğüm kaşıkta

sıcak bir ceset var

gümüşe tapıyorum

gümüşü okşayan

masada yangın var

yangın dildir

nesnelerin dili

sığıntıyı

ünlemlere saklar

yankıyı

yansısız bir aynaya

   -sakın

bağırma

beni ruj tutar

ağızda kurşun

elde kalem var

 

duydun mu

yemek bitmedi daha 

tabakta

göğsümün topukları var

“Göz Banyosu” adlı kitabından

HASATÇI

ben bir ikindi uykusuyum, rüzgârda

çiçeklere bakmak modaydı, kentte uçuşan

bir tuğlada pıhtılaşmış yazı, saçları kızıl

elleri kil, kadınlığı 1945 almanyası

 

ben bir ikindi uykusu, henüz soğumuş

pis kokularda yatan şiir

son kurşun: gençlik modaydı

 

ölmek için daima zaman vardı,modaydı

sarı hem çok yakındı, ateş

teknemim ağzı: yakın şiirleri

patlasın şakağımızda yüreğin kızgın öküzü

kuruyan kelimeler tutuşsun insan tarlasında

ağır ağır, dil oynasın

 

deniz bu, cansızlık modaydı: mavi

kendini koklayan bir kırmızıydı, beyaz

hep beyazdı zaman, modaydı

 

Yaratım, Sayı: 16, 2007

SİVİL MUHAFIZ KURŞUNU

el edince siz en sevdiğim şarkılardan seslendiniz

çingene romansı güllerin ağzıyla yıkanıp gelmiştiniz

hangi sözcüğün hatırını sorsam sizdiniz, bin bir şikâyet

evlerin tecrit köşesiydiniz, anlatamam

olağanın dağlarında lorca papatyaları: seviyor–seviyor

aşağısı fazlaca kalabalık ve doğaüstü, bir anlam

küresel sığıntılara karşı, tekdüze

intiharlara karşı, fişlenmiş yapraklara

arap büyülerine karşı, hisar kulesi

kendi güçsüzlüğüne karşı, yıkıldı yıkılacak

üstün kalabalığına karşı

bir devrim boyu simonov şarabından içtim

anılarda rusya pek soğuk

anlatır mı size evliya kedilerim

beklemek sultan camisinden de boğuk

el edince siz en sevdiğim şarkılardan seslendiniz

bir devrim boyu tüm zamanlara karşı

çingene romansı güllerin ağzıyla yıkanıp gelmiştiniz

sivil muhafız kurşununa doğru

SONBAHARIN BİNDOKUZYÜZDOKSANDOKUZU

I

karenin dört kenarı vardır

ve yalnızlığı ellerimizin

ah cibal

bıkmışsın

köşeli seslerden

ötende

kıvırcık saçlı deniz

bıkmışsın

hint okyanusu'nda uyanmaktan

II

bir böcek

başını kaptırır çiftleşirken

bir örümcek gövdesini

bir berber uyudukça

sakalını kaptırır

asker üniformasını

kasap kolunu

tren yolunu

yolcu sokağını

insandın

şiirin kavanozunda

bir imge kırılır

ve bir hayvan

hapsedilir doğasına

onsekiz yaşındaydın

ve bir daha

kendinle yatamamıştın

çantanda ben yoktum

aynaya baktıkça

ruj yerine jilet bulamamıştın

yitip bitireceğim kendimi

koktukça seslilerim

kemireceğim dişlerimi

sır demiştin

işte

çanta ben(d)im

içi boşalmış zorunluluk

hafif(t)im

III

taş içimdir benim

hüznüne vur

incelsin

incelsin memelerin

tekrar et

ne kaldı bitecek

içime al

sonbaharın bindokuzyüzdoksandokuzu

taşı unuttukça

yağmuru anımsa

ıslandıkça

beni

kömürlü silgiyi

tekrar et

  

“Göz Banyosu” adlı kitabından

ADİL İZCİ

(16 Şubat 1954, Niğde - )

      

İlk, orta ve lise öğrenimini Niğde’de gördü. AÜ DTCF Tiyatro Bölümü’nde başladığı yüksek öğrenimini aynı okulun Yeni Türk Edebiyatı Bölümü’nde 1978’de tamamladı.  İstanbul Amerikan Robert Lisesi’nde 1980’de başladığı Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği görevinden 2010’da emekli oldu; okulda 1983-1997 yılları arasında yayımladığı edebiyat ve sanat dergisi Çağrı’da dil kirliliği üzerine yazılar yazdı. İstanbul’da yaşıyor. İki kız babası. Dil Derneği üyesidir.

İlk şiiri, Doğan Hızlan’ın özendirmesiyle 1984’te Hürriyet Gösteri dergisinde yayımlandı. Şiir, yazı ve söyleşileri Adalı, Adam Sanat, Akatalpa, B(aşk)a, Cumhuriyet, Cumhuriyet Kitap, Çağdaş Türk Dili, Çıkın, Dize, E, Edebiyatta Üç Nokta, Göçebe, Gösteri, Güzel Yazılar, İnsan, Kıyı, Kiraz, Kitap-lık, Kum, Kurşun Kalem, Lacivert, Mavi Liman, Mühür, Nar, Poetik’us, Sincan İstasyonu, Şiir Atı, Şiir Oku, Şiir Ülkesi, Şiir-lik, Türk Dili, Türkiye’de Sanat, Uç, Varlık, Yasakmeyve, Yaşasın Edebiyat, Yazılıkaya, Yine Hişt  gibi dergi, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir Kitapları: Günizi, 1997, Hera Şiir Kitaplığı, İst.; Su ve Yaprak, 1999, Hera Şiir Kitaplığı, İst.; Kır ve Gök, 2007, Komşu, İst.; “aşk imiş”, 2009, YKY, İst.; Haiku’ş, 2013, Komşu, İst.

Öykü: Ada Sularında, 2016, Ve, İst.

Deneme: Ağaçlar Kitabı, 2004, Toroslu Kitaplığı, İst.; Evler Sokaklar Kitabı, 2010, Yitik Ülke, İst.; Kuşlar Kitabı, 2013, Komşu, İst.; Örtmenim!, 2016, Komşu, İst.

Derleme: Mavi Kitap – Yazınımıza Saygı ve Sevgi, 2019, Türkiye İş Bankası Kültür, İst.

Monografi: Eski Bir Niğde, 2009, Heyamola, İst.

Çocuk Kitapları: Deniz Olsun Adı, Çocuk şiirleri; 2011, Günışığı Kitaplığı, İst.; Karamel, 2014, Türkiye İş Bankası Kültür, İst.; Bahar İkindisi, Çocuk şiirleri, 2015, Kırmızı Kedi, İst.; Hayal Kurmaca, 2016, Kırmızı Kedi, İst.; Karamel’in Rüyaları, 2017, Uçan At, İst.; Karamel’in Günlüğü, 2017, Uçan At, İst.; Hayvan Dostlarım, 2019, Kırmızı Kedi, İst.

Katkıda Bulunduğu Kitaplar: Yeraltına Mektuplar, 2013, YKY, İst.; Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı, 2012, Yitik Ülke, İst.

Kaynaklar: Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi Cilt 5 / Abdullah Özkan – Refik Durbaş / 1999, Boyut Dosya Yayınları, İst., 1075; Günışığı Kitaplığı internet sayfası; Yapı Kredi Yayınları internet sayfası.

Şiirlerinden Seçmeler:

AŞK İMİŞ

XXX

Baharın mı kuşlardan başı dönüyor kuşların mı

Bahardan? Eski birer tanıdık ağaçlar ve sular

Nisan mavisinde eski bir tanıdık gökyüzü de

Kırlar patikalar sessizliğin rüzgârı… hepsi

Ürperen bir gelincik ne uyuyor ne uyanmış

Yüzünü böyle gösteriyor dünya bir an için

Kimse görmez nasılsa eğilip öpeyim derken

Otların kahkahası gözlerini açıveren güneş!

Sonra sırada bekleyen ne kadar kahkaha varsa…

Döndün ya açılıyor benim de bütün seslerim.

“aşk imiş” adlı kitabından

ÇİZGİ

Yürüyüşüm babamı andırıyormuş

Öyle dedi, çok eski bir tanıdık.

Yazarken de benzediğim oluyor

Bazen de ellerimi belime bağlayıp

Eski rüyalara doğru gidişim

Eski uğultularla.

Bilmiyor kimse

Çoğu zaman uyku önceleri

Birlikte akıp gidiyoruz:

Ben yeryüzünde, O’ysa gökyüzü

Yokluğa sesler verip anlar katarak

Sonsuz zaman içinde

Birer yere tutunup bakıyoruz.

Güne dönünce

Çok şeyim ondan artık.

“Günizi” adlı kitabından

DİNGİNLİK

Masası bir süredir pencere önünde

Gök düşüyor en çok:Düşünce uçsuz

Bulutlar da iniyor aralıklarla

Kâğıtları görünce anımsıyor

Gidip gelen ufuk sarışın güneş

Uzak epey uzak birçok yüz.

Bunları sarınıp hemen her gece

(Yeryüzü kısık, çoktan çekilmiş)

Sessiz bir ruhla gidiyor

Dinginlik, nerede dursa gölgesi...

“Kır ve Gök” adlı kitabından

GÜZCÜL

II

Her şey darmadağınık, hazan sürüyor

Gökse hep uçuk mavi. O eski güzcül

Aynı çekingenlik, ürpertiler içinde

Kimse varlığını tam sezemeden

Görülmesin diye derlediği kederler

Düşe dönük biraz ve rüzgârlı, ötede...

Kabukları okşadık, yine o ölümlülük!

Eğildik ne varsa, yaşlı ağaçlar, biz

Güz ki kuzeylere çok eski alışkanlık

Loşluklarına basarak yürüdüğümüz.

Hazan sürüyor ve darmadağınık her şey

Tarihimiz de, biz de. Şurada kasım

Manavlarda hevenkler, son sonbahar

Işıklara boğulup mum, lamba ne varsa

Gözlerimiz kederleri görmesin diye.

HAİKU’Ş

53

Hâlâ öyle:

Kuşlar ya da sen -

O zaman susuyor korkum.

54

Ağacım

Hayallere dalmış:

Her kovuğunda bir yuva -

55

“İlk kez mi?

Gökyüzünde gördüm

Ondan kuş duyunca mavi...”

56

“Bense ilk

Kıyılarda gördüm

Öyle kuş duyunca beyaz...”

Akatalpa, Sayı: 121, Ocak 2010

“Haiku’ş” adlı kitabından

KURU GÜL UYKUSU

Meğer yok olması ne acılıymış!

Hep oradaydım, doğduğunu hiç bilmeyen

Ve aynıydım, olgunluk yıllarımda

- Çocuklukla gençlik çabuk geçermiş,

Sanki hiç yaşamadım onları –

Öyle kaldım; sevinçli, kendime dönük.

Bir gündü, başladılar ağaçlarımdan

Cevize yaklaştılar, incirlere, çınara

Onlar yok edilirken kör oldu gözlerim

Kaydım bir kenara dengemi yitirip

Bülbülleri kestiler, kanlandı yaprakları

Gözlerim kör oldu onlar yere düşerken.

Kiremitler söküldü, çatımı kaldırdılar

Gökyüzüne uçuştu tüm gizemlerim

Külleri hangi suyun rengini değiştirir?

Ah yuvaları yok oldu serçelerin,

Sakaların, isketelerin – zaten ne kalmıştık:

Ben, her yere sinmiş anılarla kuş sesleri,

Martıların konduğu balkon demiri, gökyüzü,

Ot bürüyen bağrımız, yoncalar, gitgelimiz –

Duvarlarım söküldü bir gün, yanıldım

Sökülmedi, darmadağın edildi sıcaklığı

Pervazları çıkardılar, oymaları, tüm izleri

Dolaplar parçalandı – gizemi kalmadı aşkların –

Zeminler söküldü – kaç gülendamın gelip geçtiği –

Duvarların sevdası sarmaşıklarım, morsalkım,

Pencereler – ne güçmüş kalbin yaşarken alınışı! –

Denize baktım bir an, ne çok değişmişti

Buradan gözlerimi yıkar, açılırdım.

Ne çok yuva varmış, yıkıldıkça anladım

Serçeydi, isketeydi ve gece bülbülleri

Yıkıldıkça anladım, yaşam yuvalanırmış

Ve her yerde tuttuğum, hep bir anıymış.

Her kapının ardında birikmiş kokularım

Dolap, sandık, içindekiler. Bahçeden uğramış

Ne varsa, her yaşayanın az – çok bıraktığı.

Böyle geçti son anlar, ölümü tamamladım

Kimse eğilip seçmedi yokluğa karışanı

Mermer çeşmem az önce şuradaydı,

O kadar yıkılmıştım ki bir şey duymadım

Neyim varsa toplayıp hoyrat ellerle...

Yokum şimdi, boşluk eser üstümde

Gün olur eski gözler anar beni yeniden

Üç beş eski şarkıyı kırık dökük söyleyip

Birkaç bülbül söz eder gece ötüşlerinde

Uzaklara çekilmiş ebruli bir rüyayım.

MANOLYALI EV

                           Ev oğlu Haydar Ergülen’e

Nasıl bulabilirim, neler ve kimlerdendir

Yollarda bazı günler öyle durup

Bir şey var, derin bakış istiyor

-Bundan belki; sessizce eskiyorum ben de-

Manolyalı ev: Derin bakış istiyor:

Kimler, hangi zamandır görünmeden hiç

İçe dönük bahçe, alt kat; günün çoğu

Hepsi bir büyü üzre, avuç sıcaklığında

Pencere, stor masa, onca kâğıt, kalemler

Ve fincanlarla orda uzun süre

İnsansız da aynı; ruh hep deviniyor...

Üst kat, yağmurun ve her şeyin beklendiği

Düşlük! Ve dinlerken geçilen uykular için

Gök ve deniz için! Haziranlar, balkondan

Manolyalar için, ayışığındaki ten gibi

Ve ten gibi koka koka; dokunulmaz

Koklanmaz bile; periler gibi narin

Uykuda çarpan düşünce gibi. Gök açılıyor

İçindeki güzelin rüzgârı dağıldıkça

Bu düşten başkasına silkinirim:

Eğilmiş, yüzünü koklatmak üzre...

Yollardayım, gece yağmur gelip geçmiş

Gök açık ve deniz yakın, lacivert

Ama soğuk ruhumuza kadar inecek ki

Haziranlar, manolyalı ev; kışa hazırlık!

Varlık, Kasım 2002

Adil İzci 

*23 Kasım 2019 tarihinde güncellendi.