Şair İlkiz Kucur'un ilk basımı 1988 yılında Ayrım Yayınları tarafından yapılmış olan "Ama Ben İlkizim" adlı kitabının genişletilmiş ikinci baskısı Yazıl Kâğıt Yayınları tarafından yapıldı.
Kitabın künyesi:
Kitap editörü: Abdülkadir Budak
Kapak fotoğrafı: Funda Börtücene Öztürk
Yazıl Kâğıt Yayınları / 2, Şiir dizisi: 2, 2001, Ank., 79 s.
GECENİN ÖTESİNE GİZLENEN
I
bana en uzak tutkularını getirmişsin,
ulaşamam yollar çok ıslak
uykuları çalan bir çocuk gibi masumdun
üstelik suçluydun, şarkılar çalmıştın
garip aletleriyle gelen gezgincilerden
yine de bırakabilir miydik rüzgârda sallanan eski fotoğrafları
II
suları düşün bir kez, yolları ne yakın düşer ölüme
ya da eski bir kente sür, yalınayak gelmişse unuttuğun yüzler
mutlak sarı bir çiçek bulacaklardır sulara ilişmeyen
III
/oysa İsa’yı biz doğurmadık mı, çarmıha da gerdik
yine de yargılanmadı bedenlerimiz cehennem ateşiyle/
IV
bana en uzak tutkularını getirmişsin
deniz kıyısında intiharlarla süsledik ölümü
ulaşamam
Onat Kutlar’a
Neydi sorduğum boyası akmış,
dağınık saçlı kadınlara?
Kirli ellerin karanlığındaki bedenlerin
buruşuk çarşaflara çizdiği kalplerde
aradığım neydi?
İstiklal ‘de bildik melodiler
dokunsan bulutlar boşanacak.
Tünel’de unutulmuş akşamı
tramvaya asılı bir yüze bıraksam.
Polis sirenlerinden kaçak bir göçmen gibi
kapı aralıklarına saklansa gölgeler
bir de neonlar yansa
sonra İstanbul yansa siyahî bir yalnızlıkta
Taksim ölümleri geçse Tarlabaşı’ndan.
Yeni bir yılı karşılayan şair, uzak yıllarımı temize çekse
(acıyı nasıl da tanırdı Piyer Loti’de)
Ben,
İstanbul dağınık yataklarda çürütürken kendini
sararmış yaprakları sürükleyen bir esintide
çıkmaz sokaklara ulaşsam ve
tek bir basamak daha olsa
çekip alacağım
dalgın bakışlarındaki şiiri
İstiklal’de bildik melodilerle
İstanbul yine uyanacak
ve her ayrılışında iskeleden
uyuşmuş ağrıların çığlığı gibi anlamsız
acı bir sonu olacak vapurların
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder