ölümünü alkışlayanlar ülkesinde
bir rüzgar söküp aldı kalbimi
oyuncağı kırıldı çocukluğumun
çığlık taşlayan melunların atlasında
kanlı tırnaklarım sızladı
bir ağıtla anıldı genliğim
annem geldi sonra sığınaklarıyla
alnında şefkatin mührüyle
kokusunu iliştirdi geceye erinçle
alem-i cihan pirüpak kalbe dönüştü
yeniden gülmesini öğrenirken çocukluğum
ah anne dünya sussun gözlerin konuşsun!
Hıdır
Işık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder