TEZER CEM

(6 Şubat 1970, Balıkesir- )

       G.Ü. İ.İ.B.F. Maliye Bölümü'nde okudu. Evli. İstanbul’da yaşıyor.

      İlk şiiri 1990 yılında Sombahar dergisinde yayımlandı. Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Kuzey Yıldızı, Öteki-siz, Sanat Cephesi, Sombahar Şiir’den, Varlık, Yasakmeyve vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Yoksa Sen mi Diledin (2005, İdil Yayınları, Kayseri, 64 s.)

& Dil’e Kolay (2008, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi, İst., 62 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

AY ÜSSÜ

belki güzel uyanırsam sabaha

ve sızmışsam cevabıma

dolunayı tekrarlarsam

mehtap yolu hafif gölgeli

ağır bulutsuz bir düş isem

sorabilirim belki nefsim normalini

ve soyunabilirsem devamıma

açıkta kalırsam

ışıklı yarıma hilal meyilli

hafif karanlık bir şavk isem

belki gözlerinde görürüm gelen geçeni

ve dağılabilirsem alacama

müsaade alırsam

yanılmış şahsıma helal gelirli

orta ölçekli bir güç isem

sanabilirim belki senden bildiğimi

pek dokunaklı bir ürperti

“Dil’e Kolay” adlı kitabından

DOKUZ KAT TAT

satır arasında o darboğazda...

hiçbir ses'e katlanamıyor bu bendeki

-müzik, boğuk o gür uğultu

bir nehri taa dibinden içmiş bu bendeki

-yürek, konuk hayvani o kacaman baş

ve duru hem derin manzara çiziyor bu bendeki

-pencere, uçuk mor ukde geldi soluyacağım

sabrımın sınırlarını zorluyor kırk no lu bu bendeki

-kapı, buruk çift yönlü kelebeğin veda mozolesi

o dağınık ağla-maya tuttu göl bu bendeki

-su, donuk benzi atmış mavi safir

hiç mi esip gürlemez bu bendeki

-hava, sönük bir tufan sanıp acele etmemek lazım

bir od ile parlayıp apansız şaşıyor bu bendeki

-ateş, boşluk içinde kendine döne döne

o sıcak acıtan haziran doğurur bu bendeki

-toprak, yamuk tarlalarla geziyor dünyayı

ka-şifreliyor köpürmüş şekilleri bu bendeki

-bulut, soluk bir gökkuşağı ile tezer geçiyor bir dileği

geri dönemeci yok bu bendeki başka kaldıraç

                                                                        yolda kaldıraç

                                                                        hoşçakaldıraç                          

“Dil’e Kolay” adlı kitabından

GERİLEMELER

geri gel

en ağır konuşmak deniyor buna

ağbiler akıyor habire bir

nehirler ile susuyor bu ülke

pusulasını vuruyor her bir geri

geliyor dönence dönence

geri gel en ağır kelepçe

taşımaz bu dilek diledikçe

varılmış bir duygu eğilir

ıssız ve beklemekte

başka bir yoldan gelme düş sadece

ve birdenbire bin söylemle

ani’yi vuruyor yıkan şiddete başım

dan yukarı dan arı

küpeleride çıkar çıplaklığıma

asla ele geçmem

gerigelenağırgelir

yarıkalanağırkalır

KİTAP KAPI AŞILMAZ

ağır gıcırtılı ve hızlı girilen bir maden

hangarlarına doldurur seni

öylesine bir düşüşle yok tozu bile

sahiden bütünleşmeler rivayet eden

minnetini bulamazsın denizi bölen

ilkel bir beceri ile yaklaşır söz

kuşkonmaz dalında ömür geçiren

ayakları batar bir nazenin düşten öteye

yakalanmaya ordularımla kan revan

içimdeki düşmanı döken eteklerimle

taştan serzenişlere sağırdım kaybederken

hiç ağlamadı benim çocuğum

şiir kapısından geçerken

tentürdiyot içerken sargı bezinden

ateşe nefes nefes oksijen verirken

buz dağının taa dibinden kum çıkarır gibi

bir ne idüğü bilinmeze soktu gönlünü

ben ağladım buna güldü gökkuşağı

ağlarsam bir daha

namerdim

“Dil’e Kolay” adlı kitabından

MARİFET GİBİ

hayrola ! en uzun an’a sipersiz mi geldiniz

düşlerin intikal ettiği şiire konuk oylarla

ve şıpıdık bir tümce ile uzanacaksınız

marifet gibi ne derseniz yaracak beni

zor ile yan yana gelmişim diyarsız

ve duyarsız bir oluş ile donanacaksınız

zarafet gibi ne dursanız aşacak beni

kor ile birebir demişim uzamsız

ve kırılmış bir şifre ile şifasız beslenme

vaktinde ve doğru eli cebinde

akrep ile batardınız zamanıma

letafet gibi ne gülseniz sımsıcak beni

mor ile dip dibe inmişim bilgisiz

ve belgesiz bir dil ile konuşacaksınız

tarif et gibi ne gösterseniz gidecek beni

lütuf et gibi ne davransanız kıracak beni

ve şipşak bir hüner ile anılacaksınız

hurafe ile ancak gönlüm olacak gibi

“Dil’e Kolay” adlı kitabından

NİFAK ŞEKERİ

kimim ben deli kendime

bir cesedi çok iyi tanıyan kibar biri

dokunulmamış bir soğuklukla donan

düşlenmiş bir katliamı

satırlarıyla sezinleyen

kan öngören ve betimleyen

içine düşmeden gezinen hissizlikte

tam dibini dipsizlikte çözümleyen

teminatsız ecel sunan

bir ölüme meydan veren cesur biri

tam buradan mesafeli duran

dirildiğine şaşkın

hatırlarıyla devam eden

can sıkan ve bıktıran

kaçarken meçhulüne meç atan

delirdiği ile kanmaya yatkın

açıklaması olmayan

bakiyesiz bir son ile

bir mezara çok iyi giren canlı biri

“Dil’e Kolay” adlı kitabından

NİYET NEYDİ AKIBET

sana sunduğum bedenimin en alelade tepkisi

ya kulum demez mi sana

mefailünfailatünfailün

müessesemizden ikram edilen

      bir yudum ağu

ta ucundan bir hırpalanmayı da sevindirir

sakıncasız dilbilim ile bilinen

sakın basma kendini

cahil ile ilinen

sız bedenine har vuran bendini

savuran sen, son vuran anıtının en cömert kaidesi

failünfailatünfailün

ya kulum sormaz mı sana

veresiye alan ile patavatsız buyuran

                                                        bir yarım ahu

taa sessizliğinde bir geri tepmeyi de kıvrandırır

akıbetsiz söz bilim ile söylenen

akıbet yazma kendine

akı gider renginin

beter iş ile ilinen

siz, tenine dar duran ceddini

parçalayıp bölen en dillenmiş neslin

dolaşımdaki faili sen

“Dil’e Kolay” adlı kitabından