ERDİNÇ DİNÇER

      Ordu’da yaşıyor.

      Şiirleri, Akatalpa, Bireylikler, Gediz, Mor Taka, Şiiri Özlüyorum vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Travma Bitti (2013, Komşu Yayınları: 182, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 116, İst., 56 s.; Genel Yayın Yönetmeni: Enver Ercan)

Şiirlerinden Seçmeler:

ANTUAN’IN GÜVERCİNLERİ

bir aynayı çoğaltırım ben sesim asılı durur nar ağaçlarının gölgesinde

içime yaprak yaprak düşen sözcükler bilmelisiniz yontulmuş bir kibardır insan

ayak uçlarından saçlarına değin bir paket gibi duran gövdem

okul sıralarında bağlamıştır ellerini sallanan koltuklarda dönerken zaman

nasıl aksın ki bu şiir nasıl kanatlansın nasıl uçsun avcıların saçmaları ardından

ben söylenmiş onca sözüm nesiller boyunca dolaştım rüzgârlarla

adımı aldı doğan her çocuk bakışımı yürüyüşümü düşüncelerimi sonra

yontulmuş bir kibardır insan bir keskinin ucunda düşürmüştür taşlarını

ve içinden kanayan bir ağacın uzanmasıdır göğe

koş antuan(*) koş uçur avuçlarından güvercinleri

yol henüz çok uzun sen düşünme sözcükleri

“Travma Bitti” adlı kitabından

BOMONTİ YALNIZLIĞI

evlerin çatısı yok bunu bilmen lazım

ikimizin bir elbiseye girmesi kadar tuhaf şu hayat

bir bomonti yalnızlığı var içimde sevgilim

ne yapsam atamıyorum üzerimden

laleler topluyorum arnavut kaldırımlı bahçelerden

sokağa taşan ağaçların fotoğrafını çekiyorum

uyumuyorum ki hiç geceleri öyle saatlerce oturuyorum

bir bomonti yalnızlığı var içimde sevgilim

nedensiz de ağlayabilirim yani

bak bu tuale bu resmi senin için çizdim

gece yarısı bir çığlık hem de elleri olan bir çığlık

bir evi yarıyor geçiyor sonra tüm sokağı yerle bir ediyor

sonra mahalleyi ve caddeyi ve sonra

takımlar içinde adamlar ve etekli kadınlar

evrak çantalarıyla siyah, hiç bir şey olmamış gibi işe gidiyor

yemek yiyor ve saatlerce…

içimde bir bomonti yalnızlığı var sevgilim

bu tuali ateşe verebilirim

perdeleri çekmek lüzumsuz, herkes neler yaşandığını biliyor

denizden çıkmış bir çinekop ızgarası kadar tuhaf şu hayat

ben susuyorum sen susuyorsun içimiz incir kanıyor

bir oda dolusu kitap öyle duruyor

“Travma Bitti” adlı kitabından