Dünya, hepimize yeter; ama havayı, suyu, gökyüzünü, toprağı, ormanları, kuşları... ele geçirmek isteyenler var. Onların yüzünden, kan içindedir dünya. Onların yüzleri, bir tabanca kılıfıdır. Savaş çıkartır, insan etiyle beslenirler. Onlar; Latin Amerika'da, Afrika'da, Asya'da, Ortadoğu'da, Vietnam'da, Türkiye'de... ölümün elidir. Halkların ve insanlığın düşmanıdır onlar. İnsanlığın barış çığlıklarını, kanla boğarlar. Onların bombaları var, onların silah fabrikaları var, onların beslediği katiller var. Her sabah bir cellatla kahvaltı ederler; insanları öldürerek başlarlar güne. Barış ve özgürlük isteyenlerin boğazına kurşun dökerler. Ölüm çığlıklarıdır dinledikleri müzik. Onların yüzünden, karadır hayat.
İşte, onlara karşı direnenler; bir gün mutlaka şiirle buluşur. Şiir, ölüm tüccarlarının korkulu rüyasıdır. Çünkü şiir onların silahlarından daha güçlüdür; çünkü şiir, insan kokuşludur; barıştan yanadır. Şiir; insanları, suları, gökyüzünü, toprağı, kuşları... sever. Eşitlikçidir şiir. Dünyadaki her şeyi insanlara bölüştürür. Hayata, saygılıdır.
Şiir, doğruları çoğaltır. Eşitlikçi bir gelecek önerir insanlara. İmgeleri, umut yüklüdür şiirin. Silah namluları eğilir şiirin karşısında. İspanya'da Lorca'yı kurşuna dizenler; tarihin çöplüğünde yok olup gider; ama Lorca'nın şiirleri pırıl pırıldır hâlâ. Şairleri tutuklayanlar, şairleri öldürenler; şiirin de öleceğini sandılar. Öldürülmeler, kapıları paslı, duvarları küflü hapishaneler durduramadı şairi. Bitiremedi şiiri, bitiremez. Bir Nâzım Hikmet çıkar, darmadağın eder bütün o hapishaneleri. Dünyayı kuşatır yazdığı şiir. Türkçenin tadını taşır bütün insanlara. Barışın güzelliğini, kardeşliği, özgürlüğü, bağımsızlığı anlatır. Kapitalizmin, neden şiire düşman olduğunu gösterir insanoğluna. Büyük şiirler, hep bu amaçla yazıldı; ne yazık ki, daha da yazılacak. Dünyaya barış gelene kadar yazılacak. Özgürlük için, eşitlik için; mutluluk, bütün güzellikler için yazılacak şiir.
Şiir, arı sütüdür. Şiir, kültürel besinlerin en güçlü olanıdır. Şiirden payını alamayan bireyler ve toplumlar gelişemez. Her insan kendi tarihine baksın. Şiirle aşık olduğunuzu, şiirle düşündüğünüzü, şiirle sevindiğinizi, şiirle direndiğinizi... göreceksiniz. Şiir; duyguları, düşünceleri anlamlı kılar; insanı eğitir, kötülüklere karşı örgütler; anadilinizi öğretir size.
Yüreği titreyen bir insan olmak, önemlidir. Ne yazık ki, bizi biz yapan bu insani değerler, şimdilerde unutulmaktadır. Oysa şiirle buluşmak, insanın kendisiyle buluşmasıdır. Mutlaka, herkesin seveceği birkaç şiir vardır. Siz de, kendi şiirinizi bulun. Şiirle dünyayı ve hayatı daha iyi anlayacaksınız.
Şiir, toplumların tarih burcudur. Sis çanıdır. Zifiri karanlıkta yol gösterir insana. Düşseniz, şiir elinizden tutar. Çocuklarınızı şiirle eğitin. Türkçeyi, şiirle öğrensin çocuklarınız. Daha başarılı olduklarını göreceksiniz.
"Şiirsiz toplum eksiktir, şiirsiz insan yalnızdır." Şiirsiz kalırsanız, güzel rüyalarınız olmaz Şiirin dışında üşürsünüz.
Barbarların egemen olduğu, insanların kitleler halinde öldürüldüğü, emeğin sömürüldüğü, yaşama hakkının yok edildiği, açlığın kol gezdiği bu dünyada, iyi ki şiir var.
Dünya şiir günü kutlu olsun!
Veysel Çolak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder